Şuan da denizcilik okuyorum bu yıl son. Öğretmenlik en büyük hayalim ama 30 yasa geç diyorlar işte:/
Desinlerler, elaleme gore mi yaşıyorsunuz?
Ben 27 yaşındayim, hala işimi gücümü oturtup birikim vs yapacak bir dereceye gelemedim. Günübirlik yaşıyorum,hayatımı bir düzene sokmaya çalışıyorum.
Bazı arkadaşlarıma bakıyorum, aynı sene mezun olmuşuz. Okul zamanı çıktığı adamla evlenmiş, atanmis, çocuk doğurmuş...
Bakınca o hayatıni yaşıyor gibi gözüküyor ama herkes seçimleriyle yaşar. O mesela ilk aşkıyla evlendi ve mutlu. Ama ben de hayatıma giren flortumlerimden mutluyum. Gittiğim tatilde,bindiğim trende romantik ilişkilere başlamayı seviyorum, her an hayatın bana yeni romantik sürprizler hazırladığını bilmek beni mutlu ediyor. Asla ilk aşkımla, dokundugum ilk erkekle evlenmek istemezdim mesela.
Ya da o arkadaşım belki benim iki katım parayı kazanıp ev-araba taksidi ödüyor, ben onun yarı parasını kazanıyorum ama param bana kalıyor. O iş çıkışı eve koşarken ben bazen arkadaşlarımla bara gidiyorum, bazen konsere, bazen tiyatroya... Onun biricik çocuğunun onu evde beklemesi belki mutluluk sebebi. Ama evde bekleyen bir çocuğumun olmaması, kendime zaman ayırmak da benim mutluluk sebebim.
O belki erken anne olarak, gelinlik giyerek düğünde çift dansı yaparak hayatının en güzel günlerini yaşadı. Ama ben de tek başıma yurtdışına çıkıp yollarda kayboldugumda,elimde haritayla dünyayı keşfederken hayatımın en güzel günlerini yaşadım.
Neden kendimi bir başka insanla kıyaslayayim ki?
Bence sen de elaleme kulağını kapat ve kendi hayatını yaşa. Kendini mutlu etmeye çabala.
Şimdi mezun olup daha okumasan bile aşk kapını calmazsa evlenemezsin. Bu işlerin bir algoritması yok, zaman ile değil yaş ile değil kısmetle ilgili seyler
