gözümün önünde kendi hayat fragmanımı okudum sanki, örneğiniz için teşekkür ederimmm. kendi kızları da var halbuki ona kimseyi beğenmiyorlar ama işsiz oğullarını da yüceltiyorlar. zaten hayatında hiç çalışmayan emir altına girmeyen bir tipmiş bu. şimdi de işte kendi kazandığı 3-5 kuruşa gelir diyorBu devirde erkeklerin çoğu böyle maalesef. Karım çalışsın para kazansın, çocuk doğurup baksın, ev işlerini tek başına halletsin, misafirleri dört dörtlük ağırlasin bende de hiçbir beklentisi olmasın.
Benim arkadaşımda böyle bir adamla evlendi maalesef. Adamın ailesininde maddi durumu iyiydi, güzelce gözünü boyadılar kızın. Kocası hala öğrenciydi evlendiklerinde. Bu yıl bitiyo seneye bitiyo derken tam 3 yıl uzattı okulu. Bu sırada evi arkadaşım geçindirdi. En sonundada diploma alamadan bıraktı. Bu sefer iş yok diyip yıllarca evde yattı. Arkadaşim işten gelince de ev işi yapıyordu eşi yapmak istemediği için. Herşeye destek oluruz, oglumuzun arkasındayiz diyen ailede beş kuruş destek olmadi nasıl olsa karısı çalışıyor diye. Kız yıllardır sürünüyor sorunsuzlarin arasında. Sakın aynı hatayı yapmayın.
Sende kendini düşün. Seni rahat ettirecek, çoluk çocuğuna güzel bir hayat yaşatabilecek biriyle evlen. Öbür türlüsünün sonu pişmanlık.gözümün önünde kendi hayat fragmanımı okudum sanki, örneğiniz için teşekkür ederimmm. kendi kızları da var halbuki ona kimseyi beğenmiyorlar ama işsiz oğullarını da yüceltiyorlar. zaten hayatında hiç çalışmayan emir altına girmeyen bir tipmiş bu. şimdi de işte kendi kazandığı 3-5 kuruşa gelir diyor
Ne birine dağ olun ne dağ altında ezilin 5 çocukla kocadan ayrılmış sokakta kalmış gibi düşünmeyi bırakın Bir eş adayı seçmişsiniz adam tırt çıkmış hepsi bu... Düzgün tercihler yapar aklınızı kullanırsınız doğru adamı bulursunuz ..beni kıran kısmı da bu böyle hissettirmeleri.. ben evlenince yalnız kalmak birilerinin yükünü taşımak istemiyorum birbirimizin yaslanacak , sığınacak limanı olalım istiyorum ama maalesef ki ben dağ oldum o dağın altında eziliyorum...
Siz sürekli bu tarz adamları buluyorsunuz.Kendinize dönüp bakmanın zamanı gelmedi mi??teşekkür ederim. bu sorgulamalarımın nedeni de huzursuzluk belli ki.. huzur yok bende bir gün adıyla rahat bir niş
yok ya tanışmadım. zaten uzun bir toksik ilişkiden çıknıştım 2 yıl aradan sonra da bununla tanıştım galiba o deccalden sonra dünyalar iyisi gibi geliyor
Karakter degismez. Zamanla olmaz evlenince hiç olmaz boşuna bekliyor bizim kızlarhaklısınız, teşekkür ederim belki pasifliği zamanla geçer diye düşünmüştüm
Hıı geçer geçer. Dua et yeni yüzlerini görme. Pasifliğini çok ararsın o zaman.haklısınız, teşekkür ederim belki pasifliği zamanla geçer diye düşünmüştüm
Ay ne okudum ben yaa korkunç.Bu devirde erkeklerin çoğu böyle maalesef. Karım çalışsın para kazansın, çocuk doğurup baksın, ev işlerini tek başına halletsin, misafirleri dört dörtlük ağırlasin benden de hiçbir beklentisi olmasın...
Benim arkadaşımda böyle bir adamla evlendi maalesef. Adamın ailesininde maddi durumu iyiydi, güzelce gözünü boyadılar kızın. Kocası hala öğrenciydi evlendiklerinde. Bu yıl bitiyo seneye bitiyo derken tam 3 yıl uzattı okulu. Bu sırada evi arkadaşım geçindirdi. En sonundada diploma alamadan bıraktı. Bu sefer iş yok diyip yıllarca evde yattı. Arkadaşim işten gelince de ev işi yapıyordu eşi yapmak istemediği için. Herşeye destek oluruz, oglumuzun arkasındayiz diyen ailede beş kuruş destek olmadi nasıl olsa karısı çalışıyor diye. Kız yıllardır sürünüyor sorumsuzlarin arasında. Sakın aynı hatayı yapmayın.
Öyle maalesef. Ve arkadaşım o kadar şahane bir insanki, asla hak etmiyor gördüğü muameleyiAy ne okudum ben yaa korkunç.
Bu vasifsizin gelir dedigi 3-5 kurusun daha fazlasini ben cocugumun cebine harclik diye koyuyorum.gözümün önünde kendi hayat fragmanımı okudum sanki, örneğiniz için teşekkür ederimmm. kendi kızları da var halbuki ona kimseyi beğenmiyorlar ama işsiz oğullarını da yüceltiyorlar. zaten hayatında hiç çalışmayan emir altına girmeyen bir tipmiş bu. şimdi de işte kendi kazandığı 3-5 kuruşa gelir diyor
Bu herif sizin kocanız mı olacak çocuğunuz mu?arkadaşlar merhaba beni hatırlayanlar olur mu bilemiyorum ama bence bu sitede herkes birbirini iyi anlıyor ve unutmuyor. uzun bir yazı yazmıştım. nişanlım ailesi ve ailem diye. annem ve nişanlımın annesiyle olanlardan,( beyaz eşya sorunu) kendi sınav sürecimden ve nişanlımın mesleğinden bahsetmiştim. hala profilde gözüküyor mu bilmiyorum ama eğer görünüyorsa okumanızı rica edebilir miyim.. ben bir süredir iletişimsizlik sorunları nedeniyle savaşıyordum zaten. ama bunun bariz ve açık bir şekilde yapılması her istediği yere gidip bana gelmemesi, bir nasılsın sorusunu bile sormaması, nişanlımın ailemle olan iletişimsizliği bağ kurmaması derken o kadar yoruldum ki nişan attım. galiba nasılsın diyebilmesi ve gelmesi için nişan atmak gerekiyormuş. büyük bir pişmanlıkla gelip bu durumun çok saçma olduğundan, hatasını kabul ettiğinden bahsedip özür diledi. bende sadece tek sorunun bu olmadığını birçok şeyin birikip artık beni yorduğunu sessiz savaş vermekten artık yıldığımdan ve bu işin oluru olmadığını söyledim. yine kestirip atma düşün dedi. ne düğün tarihi ortada, ne herhangi bir şey, düğünün lafı bile açılmıyordu. ama iki arada bir derede benim neden çalışmadığımı sordu, baba evinde hem de bunu kendine hak gördü. (bu arada çalışmak istemediğimden değil atama bekleyen bir öğretmenim. bana atama çıkarsa çalıştığım kuruma tazminat ödemek zorundayım, sözleşmeye bunu ekliyorlar ve bu durumdan vazgeçtim ki öyle olmasa dahi puanım iyi de olsa yeniden ders çalışıyorum çünkü atama sayısı belli değil.). oğlu doğru düzgün iş alamazken benden benim yuvayı geçindirmemi, düzenli gelir getirmemi bekliyor şaka gibi. oğlunun çok üzüldüğünden hiç yemek yiyemediğinden bahsedip duruyor, benim üzgünlüğümün farkında bile değil suçlu gibi görüyor. vicdan yaptırıyor. bende oğlu için gerçekten üzülüyorum, dünyalar iyisi bir insan. ama o kadar çok çekingen ki ailemle tek kelime edemiyor, konuşamıyor, ailem bu şekilde onu kabul etmiyor, haklılar da. annesi gelmediği gibi kendisi de bizim eve gelip nasılsınız diye ziyaret etmedi. ki ben onun ailesine ziyaretlere gidiyorum, gittiğimde herkesi tek tek önemseyip nasıl olduklarını sorup selam ve sevgilerimi iletiyorum.. benim ailem onun nasılsınız sorusuna muhtaç değil ama onu oğulları gibi görmek değer verdikleri gibi değer almak istiyorlar. doğru düzgün iş aldığı yok.( tanışırken beni düzenli gelirim var diye kandırdı, meğerki aile desteğiyle yaşıyormuş.) evlenince de benim desteğimle yaşayacak galiba.. bu da ekstra üzüyor. her şeyi açıkça ifade etmeme rağmen beni arıyor, mesajlar atıyor daha ne yapacağım bilmiyorum, bir tarafım vicdan azabı çekiyor, sizce bu durumda karşımdaki beyefendinin iyiliği için devam edilir mi
Atilmis bir nisan icin bukadar destan yazmaya ne gerek vardi? Adam olmaz ondan ama sen bilirsin evet barişın koklaşın bişey olmaz mı diyelim!?arkadaşlar merhaba beni hatırlayanlar olur mu bilemiyorum ama bence bu sitede herkes birbirini iyi anlıyor ve unutmuyor. uzun bir yazı yazmıştım. nişanlım ailesi ve ailem diye. annem ve nişanlımın annesiyle olanlardan,( beyaz eşya sorunu) kendi sınav sürecimden ve nişanlımın mesleğinden bahsetmiştim. hala profilde gözüküyor mu bilmiyorum ama eğer görünüyorsa okumanızı rica edebilir miyim.. ben bir süredir iletişimsizlik sorunları nedeniyle savaşıyordum zaten. ama bunun bariz ve açık bir şekilde yapılması her istediği yere gidip bana gelmemesi, bir nasılsın sorusunu bile sormaması, nişanlımın ailemle olan iletişimsizliği bağ kurmaması derken o kadar yoruldum ki nişan attım. galiba nasılsın diyebilmesi ve gelmesi için nişan atmak gerekiyormuş. büyük bir pişmanlıkla gelip bu durumun çok saçma olduğundan, hatasını kabul ettiğinden bahsedip özür diledi. bende sadece tek sorunun bu olmadığını birçok şeyin birikip artık beni yorduğunu sessiz savaş vermekten artık yıldığımdan ve bu işin oluru olmadığını söyledim. yine kestirip atma düşün dedi. ne düğün tarihi ortada, ne herhangi bir şey, düğünün lafı bile açılmıyordu. ama iki arada bir derede benim neden çalışmadığımı sordu, baba evinde hem de bunu kendine hak gördü. (bu arada çalışmak istemediğimden değil atama bekleyen bir öğretmenim. bana atama çıkarsa çalıştığım kuruma tazminat ödemek zorundayım, sözleşmeye bunu ekliyorlar ve bu durumdan vazgeçtim ki öyle olmasa dahi puanım iyi de olsa yeniden ders çalışıyorum çünkü atama sayısı belli değil.). oğlu doğru düzgün iş alamazken benden benim yuvayı geçindirmemi, düzenli gelir getirmemi bekliyor şaka gibi. oğlunun çok üzüldüğünden hiç yemek yiyemediğinden bahsedip duruyor, benim üzgünlüğümün farkında bile değil suçlu gibi görüyor. vicdan yaptırıyor. bende oğlu için gerçekten üzülüyorum, dünyalar iyisi bir insan. ama o kadar çok çekingen ki ailemle tek kelime edemiyor, konuşamıyor, ailem bu şekilde onu kabul etmiyor, haklılar da. annesi gelmediği gibi kendisi de bizim eve gelip nasılsınız diye ziyaret etmedi. ki ben onun ailesine ziyaretlere gidiyorum, gittiğimde herkesi tek tek önemseyip nasıl olduklarını sorup selam ve sevgilerimi iletiyorum.. benim ailem onun nasılsınız sorusuna muhtaç değil ama onu oğulları gibi görmek değer verdikleri gibi değer almak istiyorlar. doğru düzgün iş aldığı yok.( tanışırken beni düzenli gelirim var diye kandırdı, meğerki aile desteğiyle yaşıyormuş.) evlenince de benim desteğimle yaşayacak galiba.. bu da ekstra üzüyor. her şeyi açıkça ifade etmeme rağmen beni arıyor, mesajlar atıyor daha ne yapacağım bilmiyorum, bir tarafım vicdan azabı çekiyor, sizce bu durumda karşımdaki beyefendinin iyiliği için devam edilir mi
25 yaşındasınızgözümün önünde kendi hayat fragmanımı okudum sanki, örneğiniz için teşekkür ederimmm. kendi kızları da var halbuki ona kimseyi beğenmiyorlar ama işsiz oğullarını da yüceltiyorlar. zaten hayatında hiç çalışmayan emir altına girmeyen bir tipmiş bu. şimdi de işte kendi kazandığı 3-5 kuruşa gelir diyor
Yani eş değil de evlatlık çocuk almış olursunuz. Üstelik psikopat annesi de Bonus. Şuan iletişimde olmanız büyük hata engelleyip geryerden biran önce unutmaya odaklanın.arkadaşlar merhaba beni hatırlayanlar olur mu bilemiyorum ama bence bu sitede herkes birbirini iyi anlıyor ve unutmuyor. uzun bir yazı yazmıştım. nişanlım ailesi ve ailem diye. annem ve nişanlımın annesiyle olanlardan,( beyaz eşya sorunu) kendi sınav sürecimden ve nişanlımın mesleğinden bahsetmiştim. hala profilde gözüküyor mu bilmiyorum ama eğer görünüyorsa okumanızı rica edebilir miyim.. ben bir süredir iletişimsizlik sorunları nedeniyle savaşıyordum zaten. ama bunun bariz ve açık bir şekilde yapılması her istediği yere gidip bana gelmemesi, bir nasılsın sorusunu bile sormaması, nişanlımın ailemle olan iletişimsizliği bağ kurmaması derken o kadar yoruldum ki nişan attım. galiba nasılsın diyebilmesi ve gelmesi için nişan atmak gerekiyormuş. büyük bir pişmanlıkla gelip bu durumun çok saçma olduğundan, hatasını kabul ettiğinden bahsedip özür diledi. bende sadece tek sorunun bu olmadığını birçok şeyin birikip artık beni yorduğunu sessiz savaş vermekten artık yıldığımdan ve bu işin oluru olmadığını söyledim. yine kestirip atma düşün dedi. ne düğün tarihi ortada, ne herhangi bir şey, düğünün lafı bile açılmıyordu. ama iki arada bir derede benim neden çalışmadığımı sordu, baba evinde hem de bunu kendine hak gördü. (bu arada çalışmak istemediğimden değil atama bekleyen bir öğretmenim. bana atama çıkarsa çalıştığım kuruma tazminat ödemek zorundayım, sözleşmeye bunu ekliyorlar ve bu durumdan vazgeçtim ki öyle olmasa dahi puanım iyi de olsa yeniden ders çalışıyorum çünkü atama sayısı belli değil.). oğlu doğru düzgün iş alamazken benden benim yuvayı geçindirmemi, düzenli gelir getirmemi bekliyor şaka gibi. oğlunun çok üzüldüğünden hiç yemek yiyemediğinden bahsedip duruyor, benim üzgünlüğümün farkında bile değil suçlu gibi görüyor. vicdan yaptırıyor. bende oğlu için gerçekten üzülüyorum, dünyalar iyisi bir insan. ama o kadar çok çekingen ki ailemle tek kelime edemiyor, konuşamıyor, ailem bu şekilde onu kabul etmiyor, haklılar da. annesi gelmediği gibi kendisi de bizim eve gelip nasılsınız diye ziyaret etmedi. ki ben onun ailesine ziyaretlere gidiyorum, gittiğimde herkesi tek tek önemseyip nasıl olduklarını sorup selam ve sevgilerimi iletiyorum.. benim ailem onun nasılsınız sorusuna muhtaç değil ama onu oğulları gibi görmek değer verdikleri gibi değer almak istiyorlar. doğru düzgün iş aldığı yok.( tanışırken beni düzenli gelirim var diye kandırdı, meğerki aile desteğiyle yaşıyormuş.) evlenince de benim desteğimle yaşayacak galiba.. bu da ekstra üzüyor. her şeyi açıkça ifade etmeme rağmen beni arıyor, mesajlar atıyor daha ne yapacağım bilmiyorum, bir tarafım vicdan azabı çekiyor, sizce bu durumda karşımdaki beyefendinin iyiliği için devam edilir mi
Yıllarca bunu kendine hak görmüş ama ? Üç yil artı birkaç yıl dediniz yuh ama yaniÖyle maalesef. Ve arkadaşım o kadar şahane bir insanki, asla hak etmiyor gördüğü muameleyi
İse neden baslamadiginizi merak etmesinin sebebi oğluna evlendikten sonra siz bakacaksiizn b ir an once ise o yuzden basla diyor o dunyalar iyisi ogluna üzülmeye devam edinarkadaşlar merhaba beni hatırlayanlar olur mu bilemiyorum ama bence bu sitede herkes birbirini iyi anlıyor ve unutmuyor. uzun bir yazı yazmıştım. nişanlım ailesi ve ailem diye. annem ve nişanlımın annesiyle olanlardan,( beyaz eşya sorunu) kendi sınav sürecimden ve nişanlımın mesleğinden bahsetmiştim. hala profilde gözüküyor mu bilmiyorum ama eğer görünüyorsa okumanızı rica edebilir miyim.. ben bir süredir iletişimsizlik sorunları nedeniyle savaşıyordum zaten. ama bunun bariz ve açık bir şekilde yapılması her istediği yere gidip bana gelmemesi, bir nasılsın sorusunu bile sormaması, nişanlımın ailemle olan iletişimsizliği bağ kurmaması derken o kadar yoruldum ki nişan attım. galiba nasılsın diyebilmesi ve gelmesi için nişan atmak gerekiyormuş. büyük bir pişmanlıkla gelip bu durumun çok saçma olduğundan, hatasını kabul ettiğinden bahsedip özür diledi. bende sadece tek sorunun bu olmadığını birçok şeyin birikip artık beni yorduğunu sessiz savaş vermekten artık yıldığımdan ve bu işin oluru olmadığını söyledim. yine kestirip atma düşün dedi. ne düğün tarihi ortada, ne herhangi bir şey, düğünün lafı bile açılmıyordu. ama iki arada bir derede benim neden çalışmadığımı sordu, baba evinde hem de bunu kendine hak gördü. (bu arada çalışmak istemediğimden değil atama bekleyen bir öğretmenim. bana atama çıkarsa çalıştığım kuruma tazminat ödemek zorundayım, sözleşmeye bunu ekliyorlar ve bu durumdan vazgeçtim ki öyle olmasa dahi puanım iyi de olsa yeniden ders çalışıyorum çünkü atama sayısı belli değil.). oğlu doğru düzgün iş alamazken benden benim yuvayı geçindirmemi, düzenli gelir getirmemi bekliyor şaka gibi. oğlunun çok üzüldüğünden hiç yemek yiyemediğinden bahsedip duruyor, benim üzgünlüğümün farkında bile değil suçlu gibi görüyor. vicdan yaptırıyor. bende oğlu için gerçekten üzülüyorum, dünyalar iyisi bir insan. ama o kadar çok çekingen ki ailemle tek kelime edemiyor, konuşamıyor, ailem bu şekilde onu kabul etmiyor, haklılar da. annesi gelmediği gibi kendisi de bizim eve gelip nasılsınız diye ziyaret etmedi. ki ben onun ailesine ziyaretlere gidiyorum, gittiğimde herkesi tek tek önemseyip nasıl olduklarını sorup selam ve sevgilerimi iletiyorum.. benim ailem onun nasılsınız sorusuna muhtaç değil ama onu oğulları gibi görmek değer verdikleri gibi değer almak istiyorlar. doğru düzgün iş aldığı yok.( tanışırken beni düzenli gelirim var diye kandırdı, meğerki aile desteğiyle yaşıyormuş.) evlenince de benim desteğimle yaşayacak galiba.. bu da ekstra üzüyor. her şeyi açıkça ifade etmeme rağmen beni arıyor, mesajlar atıyor daha ne yapacağım bilmiyorum, bir tarafım vicdan azabı çekiyor, sizce bu durumda karşımdaki beyefendinin iyiliği için devam edilir mi
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?