İçinizin yanmasıni, yaşananları kabul edememenizi o kadar iyi anlıyorum ki. Çünkü şimdiye kadar inandınız , guvendiniz. Lafta seni ezdirmem derken gurur duydunuz belki. Sukrettiniz.
Maalesef laf ile yürümüyor evlilik. Sözde herkes iyidir de davranışlarına bakın lütfen. İnancınız yıkılacak, guveniniz sarsilacak o kadar normal ki bunlar. Caninizin yanmamasini beklemeyin. Yanacak. Bazen hiç tahammül edemeyecek boyuta geleceksiniz bazen de iyi ki ayrilmisim diyeceksiniz.
Neticede sabreden kazanır. Yokluğuna sabredin. Kabullenin. Sizin tanıdığınız gibi biri olmadığını kabullenin. Gerçek yüzünü şimdi göstermiş. Bu demek değil ki önceden sizi kandırdi. Belki de ailesi istemediği için onlara karşı öfke dolmuştu ve sizi hep el üstünde tutabilecegine inanmisti... ama öyle yapamadığını görmüş oldu.
Bence şu mazlum halden çıkmak için siz bitirin bu işi. Şu saatten sonra benimde bu evliliğe inancım kalmadı deyin. Bakın terk edilmek terk etmeye göre daha çok acı verir insana. Bunu kendinize bir iyilik olarak yapın.
Güzel günler gelecekte. Allah sizi korumuş ise demekki güzel günler nasip edicek. Sizi bir çamurun içinden çekip çıkarıyor.