Diğer bütün konularını okudum ve sana şu an hayret ediyorum. Benim en yakın arkadaşım da hemen hemen seninle aynı şeyleri yaşadı bazen daha azını bazen daha çoğunu...
Onun nişanlısı da seninki gibiydi arada pek fark göremedim artı ailesi de bu şekilde. Neyse gelelim saadede en sonunda nişanı attı arkadaşım sonra senin gibi çocuğun yalvarmalarına dayanamayıp barıştı, çocuk neler neler dedi duysan. "Bir daha öyle şeyler yaşamayacağız, ben senin değerini anladım, her şey çok farklı olacak güzel olacak, sen hiç merak etme, ben seni çok seviyorum bi daha eşşeklikler yapmam, ailemi de karıştırmam söz veriyorum vs vs....."
Nitekim çocuğun dediği gibi de oldu barıştılar her şey çok güzeldi ilk hafta ben tabi sürekli arkadaşıma diyorum bak yapma etme olmayacak, iyice üzüleceksin falan filan ama dinlemedi seviyorum da seviyorum tuttumuş gidiyo, o değişmiş eskisi gibi değil çok farklı falan filan demeler. Üstelik senin gibi ailesinin de haberi yok barıştıklarından ve karşılar doğal olarak. Sonra tabi herkes öğrendi saklayamadı daha fazla ama yine de ailesi sen nasıl istersen öyle olsn dediler kızlarına.
Gelgelelim sonuç pek iç açıcı olmadı. Her şeyin eskisi gibi olması pek uzun sürmedi yine aynı meseleler, aynı tartışmalar o değişen çocuk tekrar eskiye döndü! Ve yine ayrıldılar.
Zor da olsa arkadaşım anladı ondan adam olmayacağını ümidi kesti şu an 6 aydır filan ayrılar bütün numaralarını değiştirdi kız hatta taşındılar hiç bir şekilde ulaşamıyor çocuk ona. Kız okadar mutlu ve pozitif ki anlatamam. Nişan döneminde isteme döneminde bana her gün binlerce sorun anlatan arkadaşımın şu an hiç bir sorunu yok kafasını kurcalayan hiçbir şey yok.
Ben senin ilişkin hakkında yorum yapamam haddime düşmez. Ama bu seninine çok benzeyen ve birebir şahit olduğum durumu anlatmadan edemedim kusura bakma....
Öncelikle ictenliğin için çook çok teşekkür ederim..
Biz çıktık bir yola bakalım sonumuz ne olacak ikimizde bilmiyoruz. Tek bildiğimiz ikimizde şuan mutluyuz beraberken. gerçekten başka hiçbirşey düşünmüyoruz beraberken... Bakalım zaman gösterecek herşeyin hayırlısını.
Eğerki bende allahın sevgili kuluysam evlenmeden dönerim inşaalah böyle bi durumdan. Ama gerçekte çok seviyorum. Oda seviyor :) Ya ne bilim anlatılamaz yaa bu müthiş bişey
Olumsuz düşünmek istemiyorum herşeyi zamana bıraktım canım anlıycağın :)
yazını gerçekten merakla takip ediyorum.bende 3 ay önce nişanlımdan ayrıldım seninkine benzer sorunlar yaşayarak.O da barışmak için çok uğraştı arkadaşımı arayarak ağladığını bile söyledi o ketum adam. Ailesi de çok uğraştı barışmamız için ama ben ağlayarakta olsa barışma tekliflerini geri çevirdim.Çünkü mantığımı duygularımın önüne geçirebilmeyi başardım ben ve doğru bir karar verdiğime inanıyorum çok dua ettim çünkü hayırlı değilse olmasın Allah'ım diye ve düğüne 15 gün kala bitirme gücünü buldum kendimde.şimdi düşünüyorum da yanımda olsa ellerini öper,onu koklar sımsıkı sarılırım ağlayarak bağırıp çağırarak ama yine evime geri dönerim.olmayınca olmuyor çünkü,kalp her zaman doğru yere götürmüyor insanı.Dünyanın en yakışıklı,en zeki,en eğlenceli adamı gelse de şu an karşıma bana aşık olsa,ben yinede O'nu isterim biliyorum çünkü ben O'nun suretine aşığım,gerisi ise benim inanmak istediğim şeyden ibaret...
İçinde birbirinizin olmadığı bir hayatın verdiği acı, birbirinizin kıymetini bilmeye bir ömür yetecek mi diye yazını merakla takip ediyorum... umarım kalbiniz bu sefer doğru yere götürür sizi ....
Bende onceki konularina baktim canim,hakkinda hayirlisi neyse o olsun diyorum :) onemli olan sizin mutlu olmaniz,anlasabilmeniz :) isin icine aileler girince cikilmaz bi hale donusebiliyo benim sozum kabus gibiydi bugun aksam nisanim var ama hersey yolunda rabbim gonlune gore versin cnm ins hersey istediginiz gibi olur :)
Evet kızlar biz barıştık :) çok mutluyuz ikimizde, sanki birbirimizin değerini anladık :) ne biliyim çok mutluyum ben hemde hiç olmadığım kadar mutluyum :)
Biliyorum daha önceki konularımı görenler belki bana kızacaklar... Kızın haklısınız ama gönül bu lafım geçmiyor... Ben onu çoooook seviyorum oda beni :)
Şimdi nerden başlayayım bilmiyorum ama kötü bi şekilde nişan atıldı.. Bu safhada sessiz kalan ve tek kelime etmeyip olup biteni izleyen ben oldum ve bu süreçte en büyük destekçim biricik ailemdi... Onlar bana hiç laf kondurmadılar... Korudular kolladılar, destek oldular... Özelliklede canım babamdan Allah bin kere razı olsun ki bana en büyük destek veren o oldu....
Gel gelelim neler olupta barıştığımıza
Nisan ayında nişan atıldı... Aradan 4 ay geçti, ben kendime bir iş budum ve kafamı dağıtmak için çalışıyorum ve aklımda bir gram dahi barışma ümidi yoktu....
Tamamen kendime yoğunlaşmıştım ama arada o aklıma geldiğinde gözlerim dolar ağlayı verirdim hernerde olursam olayım... Birgün sabah evdeyim telefonum çaldı. ikimizin birtane ortak arkadaşımız var. başka da ortak arkadaşımız yoktu zaten. Ortak arkadaş beni aradı. Nasılsın iyimisin falan konuşmaya başladık. Sonra bugün evdemisin dedi, evet ded,m bende, yanıma gelsene konuşuruz dedi. Bende yok falan dedim neyse telefonu kapattık. saat 3 gibi eski nişanlım yani canımın içi ayrıldık ayrılalı ilk kez beni arıyor. İlk önce açmadım telefonu, bir daha aradı, sonra bir daha, birdaha ve birdaha, açmıyorum tabi bu arada telefonumu. sonra msj attı. "Size geliyorum ben dışarı çık konuşalım biraz" yazmış bende cevap falan yazmadım kaalede almadım açıkçası, o sırada benim acilen bir işim çıktı ve Kurtköye gitmek durumunda kaldım. Hazırlanıp çıktım evden. Tabi bu arada sürekli arıyor msj atıyor, "geliyorum çık evden konuşalım" diye :)
Bende hiçç cevap vermiyorum yazmıyorum. Neyse ben kurtköye ulaştım oda gelmiş bizim kapının önüne. Bana msj attı tekrar "geldim sizin evin önündeyim bekliyorum seni" yazmış. Cevap yazmadım yine. Sonra tekrar msj attı "nolur bir kere yüzünü göreyim çok özledim seni çok" yazmış bu msjına dayanamadım çünkü bende onu çok özlemiştim. Bu msjından sonra tekrar aradı ve açtım telefonu.
Gayet ciddi bi edayla;
- "ne var ne istyorsun" diye sert çıktım,
- "balkona çık göreyim seni giderim sonra söz veriyorum çok özledim seni" dedi.
Bende evde olmadığımı söyledim. Nerde olduğumu sordu. Önce söylemedim ama öyle yalvardıki söylemek zorunda kaldım ve söyledim. Kurtköye geldi beni aldı 5 dk konuşalım dedi. Tmm dedim bende. İlk gördüm tanıyamadım neredeyse. Çünkü saçı sakalına karışmış, zayıflamış, inanın kafası kocaman görünüyordu zayıflıktan, okadar zayıflamış yani düşünün. Neyse güzel bi yere yemeğe gittik. Konuştuk ama hiç taviz vermiyorum, bu iş olmaz artık anla dedim bi baktım sustu sonra yüzüne baktım ağlıyor... Hiç bişi demedim tabi... Öyle çekip geldim eve. Sonra akşam tekrar aradı.
-"Yarında görüşelim" falan dedi, ben
-"yok olmaz, bugün okadar çok ısrar edip aradığın için konuştum seninle yoksa senin tekrar bişiler yaşamak gibi bi düşüncem niyetim yok bitti bu iş anla" dedim...
Ama o yine beni ikna etti herşeyi halletcem ben, seni çok seviyorum falan fıstık... Temmuzun 17.sinden beri konuşuyoruz. Ama ailelerimizin haberi yokYani var ama çok karşılar.
Benim ailem bana sen ne kadar gurursuzsun sana yapılan bu kadar şeye rağmen nasıl onunla konuşursun diyorlarBabam seni silerim
Annem teyzelerim hepsi aynı şeyleri söylüyor bir tanesi bile olumlu tek bir kelime bile etmyor
onun annesi de istemiyor..
Onun babası babası demişki; kızın babasıyla bir kez konuşurum eğer ters yaparsa birdaha konuşmam demişyani anlayacağınız iki tarafta istemiyor birleşmemizi
Ama bz birbirimizi okadar çok seviyoruz ki :) ben onunla gerçekten çok mutluyum...
Beni mutlu etmek için elinden gelen herşeyi yapıyor... Biz beraber çok ama çok mutluyuz :) Birbirimizi çok ama çok seviyoruz :)
peki biz bu durumda ne yapıcaz
dünden beri bende aramıyorum artıkbeyfendi hafta sonu kafasını dinlemeye bigaya gitti. bu hafta sonu bana öyle uzun geldikki hiç dinlenemedim. kafamda bin türlü şey düşünmekten kafam dinlenemedi.. şuan aramıyorum bende ama içim gidiyor.. arasamda değişen bişi olmayacak biliyorum ya önümüzdeki hafta sonu bildiğin beni istemeye geliyorlar onun bana yaptığına bak
bizim işimiz babanla olmaz artık anla bunu dedi. ben annemle babam arasında konuşmayı anlattığımda sonra da arama beni dedi yüzüme kapattı ya ne olduğumu anlayamadım.