Anlamıyorum ya dene oturursun, iyiyse otur ne var diyenleri. Bende aynı evde oturanlardanım, 1,5 sene oldu, kayınvalide ne kadar iyi olursa olsun asla ama asla ev ev üstüne olmuyormuş bunu çok iyi anladım. Evlenmeden önce insanın gözü aşktan başka birşey görmüyor ama evlendikten sonra herşey o kadar çok değişiyor ki anlatamam
kayınvalidemden öyle çok kötülük falanda görmüş değilim ama o kadar çok sıkıldım ki artık aynı evde olmaktan anlatamam
para biriktirelim aynı evde oturalım ileride bir ev alalım dedik aynı evde oturuyoruz. ama kirada olupta zeytin ekmek yemeye rağzıyım.
Bıktım her akşam eve gelen misafirlerden, 12 ye 1 e kadar gitmemelerinden ( tabi sen yat çalışıyosun diyolar ama odana gidip yatsan bile seslerinden uyumak ne mümkün)
eşinle her tartışmanda araya girip oğlunu korumasından ( onlar evliken eşlerine cevap bile veremezlermiş korkudan)
en yorgun anlarda misafir gelmesinden, onlara hizmet etmekten
yemek yapmaya çalıştığımda biz onu öyle yapmıyoruz böyle yapıyoruz demesinden. ( artık mutfağa girmiyorum bile, bırakta bende bildiğim gibi yapayım, eşime yemek yapmayı o kdar çok istiyorum ki)
bıktım evi istediğim gibi düzenleyememekten (onun eşyalarını kullanıyoruz ileride kendi eşyalarımı istediğim gibi düzenlermişim)
bıktım dışarda yemek yediğimizde bize surat asmasından (boşunamı yemek yapıyomuş)
bıktım tv de istediğim şeyi izleyememekten ( eğer başka birşey izlemek istiyorsam odamdaki tvden izlemeliyim)
hadi artık çocuk yapın baskılarından
herşeyi o biliyormuş gibi davranmasından
hem kaynanamla hemde onun annesiyle yaşamaktan
kocamla başbaşa kahvaltı edememekten, tv karşısında kocamın yanına oturup cilve yapamamktan, sadece yatak odasına tıkılmaktan)
gece 2 ye kdar salonda oturmasından kocamında onun yanında oturmasından
kocamın bana küstüğünde nasıl olsa evde annem var deyip bana birşey anlatmayıp annesine dönüp anlatmasından
birşey aldığımızda sürekli kaynanama ayy ihtiyacımız vardı şöyleydi böyleydi demekten
bi yere gittiğimizde surat yapmasından, beni hiç bi yere götürmüyosun demekten
çamaşırları o makineye atıyor, çamaşırlarımın yıkanması için onu beklemekten
gezmeye gelince sağlam olmasından, biz evdeyken ayy çok hastayım ama yarında halı silcem vs diye laf sokmasından
kocamla sessiz birşey konuştuğumuzda yanlış anlayıp surat asmasından
sürekli sabırlı olmaktan bıktımm artıkk bıktımm
misafirleri geleceği zaman tüm programımı değiştirip ona göre hareket etmekten
akşamları iş çıkışı bir yerlere uğradığımda ayy nerden kaldın merak ettm diye sormasından
bunu dışarda giyme çok dar kısa vs bilmemne demesinden
geceleri 2,3 lere kadar oturmasından artık uyku düzenim bozuldu ilaç içsem bile 3 den önce uyuyamıyorum.
o kadar çok yoruldum ki tüm bunlardan eve gidince rahat rahat tv karşısında uzanamıyorum bile,
Allahım sen bana sabır ver demekten başka birşey gelmiyor elimden, sonum ne olucak bilmyiorum sakın ama sakın anlaşamazsak ayrılırız demeyin, çoğu eş bir kere aynı evde oturmaya başladıktan sonra ayrı eve kiraya çıkmıyor. ( benim tek kurtuluşum bir an önce ev almak )
