ortada eğer sevgi varsa bence cekilir..ilerde bizde anne olcaz..birde denemek lazım aslında..bu arada ev annesinin mi ki?en azından kira derdiniz olmucak..bence kişiye göre değişir durum
hiç kayınvalideyle beraber oturdunuz mu??
eşimle ben deli gibi aşıktık birbirimize
mezhep ayrılığı görüş ayrılığı dinlemedik
ailelerimiz istemedi biz yinede seviyoruz dedik
ozaman eşime kıyamadım onu doğurmuş dedim ben onla nasıl yaşayamam dedim...
tamam birlikte oturalım yeterki eşim mutlu olsun dedim
içimizde büyüttüğümüz dev gibi aşk nefrete dönüştü ve ardımıza baktığımızda biz kalmadık geriye sadece bir enkaz
ne artık ben ben değilim
ne de eşim eşim değil
hepimiz öyle bir değiştik ki
üsterik severek ayrılıyoruz
çünkü evlenirken ben kabul ettim ya ayrı eve çıkartamaz beyefendi beni
aşk dediğin öyle karın doyurmuyor huzur da sağlamıyor
herkesin anası babası var
benim annem her gün evde yalnız kalıyor
babam haftada bir gelebiliyor
bir günden bir güne kimseye ben yalnızım diye duygu sömürüsü yapmıyor
ha allah korusun eli ayağı tutmaz hasta olur
elden daha iyi bakarım ele muhtaç etmem ama
eli ayağı tutarkende kimsenin dünyamı başıma yıkmasına izin vermem
bu iş öyle deneme yanılma ile olmuyor
bir kez evet dedim mi bir daha dönemezsin haberin olsun
yaşamadan kimsenin ne olduğunu bilemezsin
belki gerçekten dünyalar iyisi birisidir
belkide hep tek başına mücadele vermenin getirdiği bir otoriteye sahiptir bilemezsiniz
ben hepiniz için dostum düşmanım kim olursa bu duyguyu yaşatmaması için dua ediyorum ki anlayın ne kadar zor bir durum...
