Kesin olarak bittiyse, artık onu görmemeye karşılaşmamaya çalış, çünkü yaşanmışlıklar olduğu için biz kadınlar duygusalız hemen üzülür ağlarız, boşver sen ağlarsan odanda ağla, ailene bile fazla yansıtma, çünkü herkes yorum yapar, sen içten içe mahvolursun olan sana olur..Yaşadım gördüm, bak biz ocak 2009 da ayrılmıştık, ilk ay zor olsa da geçiyo diyosunki iyi yaptım galiba, evlenemezdik bu durumda filan diyosun, sonra 3. ay özlemler başlıyo daha çok hatırlamalar filan..Tabi sana söylediği yalanları bilemem, sevgin ağır basar mı bilemem ama benim yaşadığım yalan konusu değildi daha farklı ama yine de çok ağır konulardı..4. ay psikoloğa gittim, sadece ilişki bittiği için değil, genel bi umutsuzluk yaşadım için de..5 seans psikologla görüştüm, bana bu kadar yeterli fazlasını gerek görmüyorum kararlısın ve sadece zamana ve biraz daha kendine güvenmeye ihtiyacın var dedi.O zaman çok nettim zaten ayrıldığım kişi beni hiç aramıyordu sormuyordu, geri dönüş olmadığını kabullenmiştim.Mayıs 2009 da beni aramaya başladı, bıkmadan usanmadan 4 ay telefon etti mesaj attı vs vs, ben çok emindim olmayacağından hep bunu söyledim ona, ve şuan ne durumdayız biliyomusun, birlikteyiz, ben duygularıma yenik düştüm, demekki o kadar güçlü değilmişim, tekrar yüzük takamam, zaten inancım ve güvenim çok sarsıldı toparlanırmı bunu da bilmiyorum, mutlu musun dersen pek mutlu sayılmam, sadece hasar almış bir binayı tamir edip oturan insanlar gibi tedirginim..