- Konu Sahibi SenEsittirBen
-
- #1
Merhaba sevgili arkadaslarim
Hic vakit kaybetmeden direk konuya geciyorum. 7 yillik bir iliskim var ve 1 yildir nisanliyim.
Nisanlimla tanistigim gün dün gibi aklimda cünkü film gibiydi, ilk görüste tutulduk. Gördügüm ilk dakikdadan beri: iste bu cocukla evlenmek isterdim dedim ve simdi onunla nisanliyim. Nisanlim 1 yil öncesine kadar hayatimda gördügüm en saygili, en sevecen, en merhametli, en anlayisli, en yardimsever insandi. Imkani yok beni asla kirmazdi. Nezamanki nisanlandik ve onun ailesine gidip gelmeye basladik isler degisti. Ilk zaman tuhafima gidiyordu cünkü hep bize gelmek isterdi, hic kendi ailesine götürmezdi beni.
Ama annemin israriyla ne yaptim ne ettim gidip gelmeye basladim aileyi daha yakindan taniyabilmek icin. Eve girerken kumrular gibi girerdik, cikarken kavga ede ede. Nisanlimin bana sevgiyle bakmasini, bir istegimin olup olmadigini sormasi bazi akrabalarina ve bilhasa erkek kardeslerine sanki batiyor. Ona light erkek gibi kelimeler kullaniyorlar. Nekadar etkilerinin altinda kalmadigini söylesede nisanlimla artik aramzda cok büyük kavgalar yasiyoruz. Durup dururken sesini yükseltiyor, emir veriyor, sonradan kendini cabuk topluyor sakaya falan vuruyor ama ben cok rahatsiz oluyorum. Üzülsemmi durumuna yoksa ona kizsammi bilemiyorum. Bazen öyle sinirleniyorumki ayril gitsin diyor icimden bir ses, ama sonradan düsününce kiyamiyorum, aklima hep bütün iyilikleri geliyor.
Bu durumda ne yapmaliyim? Bugün kardesinin dogum günü vardi ve mecburen gittik ve yine kavga ettik günün sonunda. Sonunda dayanamayip telefonu yüzüne kapattim.:çok üzgünüm:
Hic vakit kaybetmeden direk konuya geciyorum. 7 yillik bir iliskim var ve 1 yildir nisanliyim.
Nisanlimla tanistigim gün dün gibi aklimda cünkü film gibiydi, ilk görüste tutulduk. Gördügüm ilk dakikdadan beri: iste bu cocukla evlenmek isterdim dedim ve simdi onunla nisanliyim. Nisanlim 1 yil öncesine kadar hayatimda gördügüm en saygili, en sevecen, en merhametli, en anlayisli, en yardimsever insandi. Imkani yok beni asla kirmazdi. Nezamanki nisanlandik ve onun ailesine gidip gelmeye basladik isler degisti. Ilk zaman tuhafima gidiyordu cünkü hep bize gelmek isterdi, hic kendi ailesine götürmezdi beni.
Ama annemin israriyla ne yaptim ne ettim gidip gelmeye basladim aileyi daha yakindan taniyabilmek icin. Eve girerken kumrular gibi girerdik, cikarken kavga ede ede. Nisanlimin bana sevgiyle bakmasini, bir istegimin olup olmadigini sormasi bazi akrabalarina ve bilhasa erkek kardeslerine sanki batiyor. Ona light erkek gibi kelimeler kullaniyorlar. Nekadar etkilerinin altinda kalmadigini söylesede nisanlimla artik aramzda cok büyük kavgalar yasiyoruz. Durup dururken sesini yükseltiyor, emir veriyor, sonradan kendini cabuk topluyor sakaya falan vuruyor ama ben cok rahatsiz oluyorum. Üzülsemmi durumuna yoksa ona kizsammi bilemiyorum. Bazen öyle sinirleniyorumki ayril gitsin diyor icimden bir ses, ama sonradan düsününce kiyamiyorum, aklima hep bütün iyilikleri geliyor.
Bu durumda ne yapmaliyim? Bugün kardesinin dogum günü vardi ve mecburen gittik ve yine kavga ettik günün sonunda. Sonunda dayanamayip telefonu yüzüne kapattim.:çok üzgünüm: