Nişanlımla ilgili bir sorunum var

Günaydın.
Bile bile yanlışa yürümek bu olsa gerek.
Gerçekten hep merak etmişimdir, sorumsuz biri nasıl sevilebilir?
Henüz işine gücüne sahip çıkmayan yarın bir kriz ortamında ilişkiyi nasıl toparlayacak?
Şuradan bakınca 17lik ergen gibi duruyor kendisi.
Kaldı ki ben tam zamanlı çalışmaya ben 19 yaşımda başladım.
Çok açık söyleyeyim böyle bir adamla değil evlenmek flört dahi edemezdim.
Çünkü sevemezdim ben.
 
Iyi dusun, bizim bir tanidik vardi sorumsuz ipsiz sapsiz birsey. Evlenmeden once kizi versinler diye ise girdi. Evlenince isten cikti, dogru durust calismadi, is begenmedi nereye girse bikac ayda birakti. Eve kız bakiyor senelerdir.
 
Valla benim arkadaşımın sevgilisi çok sorumsuzdu, sabah kalkmaz, işe gitmez, neyse kız dayanamadı ayrıldı.

Çocuk iş bankasında işe girdi, orada kızla tanıştı, evlendi coluk cocuk sahibi oldu geçen yolda gördüm, neşe içinde arabanın koltuğunu eşine bırakıyordu :)
 
benim de eski nişanlım 32 yaşında bir işte dikiş tutturamamış biriydi ve bir senenin sonunda dayanamadım rahatlığına bıraktım. bir laf var can çıkar huy çıkmaz diye çok doğru..
 
Ailenin sorumluluk vermesi gerekmiyor.Bir insan kendi sorumluluğunu kendi bilip çalışmalı.Evlencek diye çalışmamalı.Hiç çalışmamış birinin de iş kurması kadar mantıksız bir şey yok.İşi gücü birikimi olmayan biriyle nişanlanman da hata.
 

piyasadan haberi var hiç çalışmamış değil ama disiplinli olarak ilk defa çalışıyor. arkadaşı da sermaye koyacak ama içime sinmiyor işte
 

hiç çalışmamış değil, eksik yazmışım, çalışmış ama gezip tozmuş öyle söyleyeyim
 
31 yasinda ve hayatinda ilk kez mi calisiyor? bu yasina kadar ne yapmis? hani en azindan kendini gelistirecek seyler mi yoksa nerde aksam orda sabah ya da evde bilgisayar oyunu falan mi?

düzenli olarak ilk defa çalışıyor. üniversite okumuş, çeşitli işlerde çalışmış ama kazandığını gezmiş tozmuş. zeki de bi çocuk ama işte sorumluluk alabilecek mi bilmiyorum
 

iyi anlaşmamız ve ailesinin iyi olması aslında evlenme kararı almamda etkili oldu. kimseyi karıştırtmıyor bana aileci değil. annesi de kaynanalık edecek bir kadın değil, oğullarından çok beni gözetiyorlar öyle diyeyim. ama işte kusursuz insan olmuyor şimdi de sorumsuzluk korkutuyor beni :)
 
Anladığım kadarıyla bir mesleği de yok.
Aile de destek olmuş,resmen hobi olarak çalışmamış.
Sıkıntı büyük rıza baba..

mesleği var aslında boş bir çocuk değil zeki becerikli. ama ailesi çok rahata alıştırmış sorun burdan kaynaklanıyor. napacağımı bilemiyorum evlenince kayış atarsa naparım bilemiyorum
 
Bir tek bana mı tuhaf gelmedi ya
Cesareti varsa kendi işinin olması başka biriyle çalışmaktan daha iyi değil mi
Evlenince sorumluluğun artığını hesap ediyordur heralde koca adam yani
 
Iyi dusun, bizim bir tanidik vardi sorumsuz ipsiz sapsiz birsey. Evlenmeden once kizi versinler diye ise girdi. Evlenince isten cikti, dogru durust calismadi, is begenmedi nereye girse bikac ayda birakti. Eve kız bakiyor senelerdir.

korktuğum tam olarak bu
 

ha bi de bu durum var :) benim çevremde de var akrabalarımda 30 yaşına kadar ipsiz sapsız olup işini tutturan, evlenen. hatta bi tanıdığımız evli olduğu için mecbur çalışıyor istemeye istemeye. bekar olsaydım babam baksaydı beni diyor ama çalışmaya da devam ediyor :)

nişanlımı sevmemde etken çok oldu, hani kk'da okuyoruz ya karaktersiz karaktersiz erkekleri. benim karşıma da hep öyleleri çıkıyordu. hayalini kurduğum sevgiyi yaşıyorum şu an ama. işte evlenince nolur bilemeyiz tabi. öyle oynayan bi tip de değil art niyetli biri değil. de işten çıkarsa evlenince diye tereddüt yaşıyorum.
 
Bir tek bana mı tuhaf gelmedi ya
Cesareti varsa kendi işinin olması başka biriyle çalışmaktan daha iyi değil mi
Evlenince sorumluluğun artığını hesap ediyordur heralde koca adam yani

cesareti var daha önce ortaklarıyla yaptığı bir iş. daha rahat gezeriz hayatımızı yaşarız kendi işimiz olunca diyor. sorumluluğu farkında da kaldırabilir mi diye merak ediyorum. şu an eskisinden daha fazla üstüme düşüyor mesela. artık sorumluluk aldım deyip şişiniyor :) :)

kafam karışık işten çıkmasa yahut evini hep geçindirse aradığımı buldum resmen ama işte..
 

İnsanın hep iyi hikayelere inanası geliyor değil mi?
 
Bekarken annem dürtmese bende para biriktiremezdim.Maaşımı biriktiriyordum annemden harçlık alıyordum düşün yani
Ki o zamanlar hesapsız kitapsız harcardım.Çantaya ayakkabıya makyaj malzemesine kıyafete acımazdım.Evlendikten sonra öyle olmuyor ama hele çocuktan sonra herşeyi hesaplıyorum.Eşime kızıyorum bir ayakkabıya o kadar para verilir mi diye hatta
Evlensin çoluk çoçuğa karışsın sorumluluktan istese de kaçamaz insan hayat yükü binsin omzuna görür ebesinin tcsini
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…