Nolur bana akıl verin, ağlıyorum

Tahin Helva · 28 Eylül 2021

14 aylık bir çocuktan çok şey bekliyorsunuz farkında mısınız?
Ayına göre yaptığı ya da yapmadığı birçok şey size yük olmuş, dert olmuş.
Birkaç aya kalmaz yürür, kızım 17 aylıktı yürümeye başladığında.
Bebek arabasına koyup çıkın dışarı, parka da götürün, temiz hava, dışarıda gördükleri de çocuğa iyi gelecektir.

Eşiniz işten erken çıkıyormuş size yardımcı olabilir, kızınızla ilgilenebilir pekala. Annesi babasının faturası hergün olmuyordur sonuçta değil mi?

Bu süreci biraz olduğu gibi kabullenmek gerekiyor, sürekli geçecek diye bekleyince mutsuz olursunuz.

KudrAlobar · 28 Eylül 2021

astrojurnal .!.:
anne değilim ama yorgunluğunuzu hissettim.
öncelikle kendinize beceriksiz demeyin. sadece deneyimsizsiniz.

bir de genel gözlemimi yazayım, çevremde çoğu anne doğduğu andan itibaren bebeği ile yapışık bir hayata başlıyor. yarım saat bile ayrı kalmıyorlar.
çocuk büyüdükçe de bu alışkanlıktan vazgeçmeyip her an anneyi istiyor.
bu sefer çocuğunun her dediğini mecburen yapan anneler ortaya çıkıyor.

1-2 arkadaşım ve 1 akrabam 40ları çıktıktan sonra çocuklarını 1 saat bırakıp yürüyüşe çıkarlardı. çocukları büyüdükçe de her gittiklere yere götürdüler. çocuklar 1 ağladı, 2 ağladı 3.de anladılar ki istedikleri gibi eve dönmüyor anneleri alıştılar.

bence nasıl alıştırılırsa öyle gidiyor.

siz de bu dipdibeliğe alıştırmışsınız, o yüzden de her dakika sizi istiyor.

Böyle konulara hep yazıyorum arkadaşımın 5 aylık ikiz bebeleriyle rock festivaline bile gittik biz

Tatilleri, gece gezmelerini saymıyorum, 2 gün bangır bangır müzikte beslendiler uyudular, elden ele gezdiler gıkları çıkmadı.

Çocuklar her şeye alışır, yeter ki anne baba istesin.

Dasmeer · 28 Eylül 2021

astrojurnal .!.:
anne değilim ama yorgunluğunuzu hissettim.
öncelikle kendinize beceriksiz demeyin. sadece deneyimsizsiniz.

bir de genel gözlemimi yazayım, çevremde çoğu anne doğduğu andan itibaren bebeği ile yapışık bir hayata başlıyor. yarım saat bile ayrı kalmıyorlar.
çocuk büyüdükçe de bu alışkanlıktan vazgeçmeyip her an anneyi istiyor.
bu sefer çocuğunun her dediğini mecburen yapan anneler ortaya çıkıyor.

1-2 arkadaşım ve 1 akrabam 40ları çıktıktan sonra çocuklarını 1 saat bırakıp yürüyüşe çıkarlardı. çocukları büyüdükçe de her gittiklere yere götürdüler. çocuklar 1 ağladı, 2 ağladı 3.de anladılar ki istedikleri gibi eve dönmüyor anneleri alıştılar.

bence nasıl alıştırılırsa öyle gidiyor.

siz de bu dipdibeliğe alıştırmışsınız, o yüzden de her dakika sizi istiyor.

İşte olay bu.
Çünkü annenin bebeği baba ile kalmasına razı gelmeyen çok kadın gördüm çevremde.
Çocuğun yanında hep anne durunca çocuk annesiz duramiyor.
Yada tek anne ile zaman geçiriliyor enazindan çocuk annane babanne vs görmeli.

Hayvanseverbiri · 28 Eylül 2021

Bebek sahibi olmak hayatınızın tamamen değişmesi demek zaten.. Anne olmadığım için detayını bilemiyorum tabiki ama yaşadığınız yorgunluk çok normal. Anladığım kadarıyla bakımda pek destekte almıyorsunuz. Kendinize bu kadar haksızlık etmeyin. Kimse mükemmel değil bunu unutmayın. Bebeğinizi diğer bebeklerle kıyaslamayın hepsi çok farklı ve hepsi çok özel.. Biraz rahatlamaya ihtiyacınız var sadece. Kolay birşey değil.

amelie poulain · 28 Eylül 2021

Dasmeer .!.:
Bilmiyorum o yüzden soruyorum
Bu çocukları nasıl bu kadar kendinize bağımlı yapıyorsunuz
Benim bir arkadaşımin iki yaşında kızı var kreşe gitmek istemiyor hep kadının dizine bitişik.
Mesela ileride nolur bilmiyorum ama benim 10 aylık bebeğim oyle bana aşırı düşkün değil.
Şuan bakicida gayet iyi duruyor
Normalde de ben yanındayken de tek başına oyun oynar ben gozlemlerim
Yada diğer odada işlerimi yaparken babası ile de durur.
Bazı çocukları bu kadar bağımlı yapan nedir merak ediyorum

Çocuğun geçmişte yaşadığı bir güven problemi olabilir. Çocuk tek başına bırakılıp anne geleceğim deyip uzun süre gelmemişse yani çocuk nasıl olsa anlamaz diye düşünülmüşse korkar tekrar annesinden ayrılmak istemez. Ama en iyisi konu sahibinin çocuk gelişim uzmanına danışması.

Ankee · 28 Eylül 2021

Dasmeer .!.:
İşte olay bu.
Çünkü annenin bebeği baba ile kalmasına razı gelmeyen çok kadın gördüm çevremde.
Çocuğun yanında hep anne durunca çocuk annesiz duramiyor.
Yada tek anne ile zaman geçiriliyor enazindan çocuk annane babanne vs görmeli.

bence baba bakmıyor konu sahibinin
bak baba ilgilenmeyen çocuklarda var bu annecilik şimdi ilk dediğime tamamen katılıyorum
hangi evde sırf anne ilgileniyorsa çocuk anneci oluyor
baba hatta sadece oyalamamalı yemek de yedirmeli alt da değiştirmeli çocuğu alıp kendi başına gezdirmeli de.
böyle şeyler yapan babaların çocukları anneye deli gibi saplantılı olmuyor gerçekten.

Hayaldebaris · 28 Eylül 2021

nanim .!.:
Günaydın, ağlayarak bişey danışmak istiyorum nolur tecrübesi olanlar bana yardımcı olsun her derdimde akıl verdiniz bu seferki çok yordu.. 14 aylık bebeğim var daha yürüyemiyor galiba yürüme korkusu var parmağımı tutarak koşuyor bile ama parmağımı bırakınca oturup ağlıyor. Kendi kendine 4,5 adım atıyordu onu da bıraktı artık.
Neyse asıl konuya geleyim. Bebeğim bana aşırı derecede bağlı. Hep dua ettim, benim annemle aram pek iyi değil benim çocuğum bana çok bağlı olsun diye ama çok dua ettim galiba. Çünkü artık çocuğa patlamaya başladım. Sonrasında pişman oluyorum oturup ağlıyorum. Memleketimden uzak bir yerdeyim tanıdığım kimse yok 4 senelik evliyim, en yakında görümcem ve kayınvalidemler var. Onlara da bırakamam hem görümcemin küçük oğlu benim oğluma vuruyor hem de çikolata cips gibi şeyler veriyorlar. Bırak diyorlar tamam ama nasıl bırakayım bu durumda. Eşim öğretmen 3te çıkıyor okuldan ama ondan sonra annesi markete gidelim, babası fatura kesilecek gibi işler için onu çağırıyor. Bir tane bile arkadaşım yok köy gibi bir yerdeyim. Kafamı dağıtmak için assitt çağrı merkezi hizmetlerine başvurdum ön görüşmeyi geçtim ikinci kez skype görüşmesini bebeğim ağlayıp beni bırakmadığı için geç katıldım maalesef kaçırmıştım..
çok detaya girdim biliyorum ama anlatmam rahatlamam lazım inanın çok bunaldım artık…
Bir yandan kendime kızıyorum sen bu bebeği o kadar istedin, emek verdin diye(tüp bebek) ama bir yandan da tuvalete bile gidemiyorum evde hep bir ağlama sesi. Hep yanında oturmamı istiyor. Odasına götürüyorum oyuncaklarıyla oynasın diye ben de dinlenmek için onun yatağına uzanıyorum geliyor o da yanıma yatıyor. Yatsa benimle bir şey değil ağlıyor yere inip onunla oyun oynamadığım için. Oyun kurmak için etkinlikler yapıyorum ağzına sokuyor. Parmak boyasını poşet dosyanın içine sürdüm (böyle bir etkinlik görmüştüm) benim parmağımı tutup üstünde gezdiriyor o yapmıyor. Her şeyi ağzına sokuyor.
Televizyon açınca izliyor bazen mecburen tuvalete vs giderken açıyorum ama sonra vicdan yapıyorum kendi kendime ben nasıl anneyi diye. Bir yandan sağlıklı beslemeye çalışıyorum, aman şunu yesin bunu yesin diye… Herkes nasıl yapıyor nasıl ilgileniyor böyle çocuğuyla her şeyiyle. Ben kocamla ilgilensem evle, evle ilgilensem kendimle, kendimle ilgilensem çocukla ilgilenemiyorum… bir beceriksiz ben miyim bu ülkede….
Yürümüş olsa diyorum alır parka çıkarıp yorulur eve gelir uyur ama yürümüyor. Her şeyi yapıyor koltuğa çıkıp iniyor, İlkadım bisikletine binip iniyor ama yürüme yok….
Çok konuştum biliyorum ama iyice psikolojim bozuldu çocuğum benden ayrılmıyor, en son bunalıp bağırıyorum, o korkuyor ben ağlıyorum…. Her gün aynı döngü…. Be yapayım nolur bir akıl verin ne etkinliği yapayım neler yapayım…. Şuan bile bunu yazarken dizimin dibinde ağlıyor kucağımda olmadığı için… nolur bir şeyler yazın geçiyor diyin nolur…..

Benimde 20 aylık oğlum var hepsi öyle ağza almasını engelleme ne kadar engellerden engelle alacak hiç canını sıkma 6 aya geçer. Yurumemesede parka markete çik hem ev dagilmiyo hem değişiklik oluyo hava alıyorsun yuruse bı de parkta peşinde koşacan hiç olmadı oynayanları izler sende biraz oturmuş olursun. Bagiracagini hissettiğinde de başka odaya geç eşyalara zarar ver bende öyle tahta kaşık kirmistim vura vura

Dasmeer · 28 Eylül 2021

MaYa_MiLa .!.:
bence baba bakmıyor konu sahibinin
bak baba ilgilenmeyen çocuklarda var bu annecilik şimdi ilk dediğime tamamen katılıyorum
hangi evde sırf anne ilgileniyorsa çocuk anneci oluyor
baba hatta sadece oyalamamalı yemek de yedirmeli alt da değiştirmeli çocuğu alıp kendi başına gezdirmeli de.
böyle şeyler yapan babaların çocukları anneye deli gibi saplantılı olmuyor gerçekten.

Doğru.
Babası ilgilenmiyor ama işte olan kadına oluyor
Yine özel ihtiyaçlarını gidermek için enazindan babayı dahil etmeli.

giggles · 28 Eylül 2021

Allahım inşallah büyük konuşmuyorumdur

Amin

Bizim kültürde annelik üzerine gözlemlerimi paylaşmak istiyorum
Bizde annelik sürekli dip dibe olmak olarak kodlanmış
Anne hep çocuklaysa artık annelik duygusundan mı yoksa toplumda kabul görmekten mi bilmiyorum ama kendini daha iyi hissediyor
Henüz çocuk büyütmedim ama etrafta öyle anneler görüyorum ki çocuğun her şeyini guurla kendi yapıyor, çocuk büyümüş ama beraber uyuduğunu gururla anlatıyor, annesiz asla durmayacağını düşünüyor filan
Biz onları öyle alıştırmasak bence çocukların bizim sandığımız kadar bize bağımlı olma ihtiyaçları yok
Komple başıboş bırakmaktan bahsetmiyorum tabi ki ama 1 saat , 2 saat annesiz gayet durabilir çocuk başkasıyla

Size gelince
Çocuğunuzla ilişkinizde kendinize alanlar açın bence
Eşiniz gelince her gün olmaz belki ama arada bi kahve içmeye çıkın tek de olsanız, bir yürüyüşe çıkın, bir kuaföre gidin filan
İnsanın yalnız zamana da ihtiyacı var kesinlikle
Eşinize çocuk bakımında sorumluluklar verin mutlaka
Çocuğunuzu da arkadaşım yok diye sürekli evde tutmayın
Götürün parka
Bi şey anlamasa da temiz hava almış olur
Oturur kumla oynar, salıncağa otutturursunuz sallarsınız filan

sarahconnor · 28 Eylül 2021

KudrAlobar .!.:
Böyle konulara hep yazıyorum arkadaşımın 5 aylık ikiz bebeleriyle rock festivaline bile gittik biz Tatilleri, gece gezmelerini saymıyorum, 2 gün bangır bangır müzikte beslendiler uyudular, elden ele gezdiler gıkları çıkmadı.

Çocuklar her şeye alışır, yeter ki anne baba istesin.

Bende öyle 4 aylıktan beri geziyorum hiç kısıtlamadım kendimi
Herseye ayak uyduruyorlar

Konu sahibi yürümüyor dediği için kardeşim geldi aklıma göz bozukluğu olabılrı mi hiç kontrol ettirdiniz mi 17 aylık yürüdü kardeşim göz bozukluğu olduğu için

Bağ bahçeye çıkarın havalar çok soğuk ddeğil bırakın yuvarlansın yerlerde sonra siz elinden tutun yürütün bol bol
Geçiyor merak etmeyin yıpranmışsınız biraz sadece

nanim · 28 Eylül 2021

tofitofita .!.:
annelik konusunda bir yardımım olamaz çünkü anne değilim, ama durumundan anladığım kadarıyla çok yorulmuşsun. herşeye yetişmek zorunda değilsin bir kere bunu anla. eşin 3 de işten geliyor diyorsun en azından bazı günler çocukla o ilgilense o sırada sende biraz nefes alsan sana iyi gelir gibi.

Evet çok yorgunum… eşim normalde evde olunca ilgileniyor ama ben o kadar telefon tv göstermeyeyim diye uğraşırken o sadece iki dk oyun oynatıp sonra tv açar. Bu sefer de biz kavga ederiz… o da böyle bir döngü…

Tahin Helva · 28 Eylül 2021

Dasmeer .!.:
İşte olay bu.
Çünkü annenin bebeği baba ile kalmasına razı gelmeyen çok kadın gördüm çevremde.
Çocuğun yanında hep anne durunca çocuk annesiz duramiyor.
Yada tek anne ile zaman geçiriliyor enazindan çocuk annane babanne vs görmeli.

Ben birkaç aylıkken başladım çocukları daha çok eşime, arada anneme bırakmaya. Keyfî bir kahve içmek için, yürüyüş yapmak için, eşimle dışarıda başbaşa bir yemek yiyelim diyerek anneme bıraktık vs.
4 yaşına gelmeden babasıyla memlekete gidip kaldı kızım bir hafta.
Burada babayla bile gönderilip bir aile büyüğünün yanında kalmasına sıcak bakılmıyor, konulardan gördüğüm o.
Sonra çocuk anneye bağımlı olur tabi hatta çoğunda çocuk değil anne bağımlı oluyor aslında da suç çocuğa kalıyor.

boncuklu gelin · 28 Eylül 2021

nanim .!.:
Günaydın, ağlayarak bişey danışmak istiyorum nolur tecrübesi olanlar bana yardımcı olsun her derdimde akıl verdiniz bu seferki çok yordu.. 14 aylık bebeğim var daha yürüyemiyor galiba yürüme korkusu var parmağımı tutarak koşuyor bile ama parmağımı bırakınca oturup ağlıyor. Kendi kendine 4,5 adım atıyordu onu da bıraktı artık.
Neyse asıl konuya geleyim. Bebeğim bana aşırı derecede bağlı. Hep dua ettim, benim annemle aram pek iyi değil benim çocuğum bana çok bağlı olsun diye ama çok dua ettim galiba. Çünkü artık çocuğa patlamaya başladım. Sonrasında pişman oluyorum oturup ağlıyorum. Memleketimden uzak bir yerdeyim tanıdığım kimse yok 4 senelik evliyim, en yakında görümcem ve kayınvalidemler var. Onlara da bırakamam hem görümcemin küçük oğlu benim oğluma vuruyor hem de çikolata cips gibi şeyler veriyorlar. Bırak diyorlar tamam ama nasıl bırakayım bu durumda. Eşim öğretmen 3te çıkıyor okuldan ama ondan sonra annesi markete gidelim, babası fatura kesilecek gibi işler için onu çağırıyor. Bir tane bile arkadaşım yok köy gibi bir yerdeyim. Kafamı dağıtmak için assitt çağrı merkezi hizmetlerine başvurdum ön görüşmeyi geçtim ikinci kez skype görüşmesini bebeğim ağlayıp beni bırakmadığı için geç katıldım maalesef kaçırmıştım..
çok detaya girdim biliyorum ama anlatmam rahatlamam lazım inanın çok bunaldım artık…
Bir yandan kendime kızıyorum sen bu bebeği o kadar istedin, emek verdin diye(tüp bebek) ama bir yandan da tuvalete bile gidemiyorum evde hep bir ağlama sesi. Hep yanında oturmamı istiyor. Odasına götürüyorum oyuncaklarıyla oynasın diye ben de dinlenmek için onun yatağına uzanıyorum geliyor o da yanıma yatıyor. Yatsa benimle bir şey değil ağlıyor yere inip onunla oyun oynamadığım için. Oyun kurmak için etkinlikler yapıyorum ağzına sokuyor. Parmak boyasını poşet dosyanın içine sürdüm (böyle bir etkinlik görmüştüm) benim parmağımı tutup üstünde gezdiriyor o yapmıyor. Her şeyi ağzına sokuyor.
Televizyon açınca izliyor bazen mecburen tuvalete vs giderken açıyorum ama sonra vicdan yapıyorum kendi kendime ben nasıl anneyi diye. Bir yandan sağlıklı beslemeye çalışıyorum, aman şunu yesin bunu yesin diye… Herkes nasıl yapıyor nasıl ilgileniyor böyle çocuğuyla her şeyiyle. Ben kocamla ilgilensem evle, evle ilgilensem kendimle, kendimle ilgilensem çocukla ilgilenemiyorum… bir beceriksiz ben miyim bu ülkede….
Yürümüş olsa diyorum alır parka çıkarıp yorulur eve gelir uyur ama yürümüyor. Her şeyi yapıyor koltuğa çıkıp iniyor, İlkadım bisikletine binip iniyor ama yürüme yok….
Çok konuştum biliyorum ama iyice psikolojim bozuldu çocuğum benden ayrılmıyor, en son bunalıp bağırıyorum, o korkuyor ben ağlıyorum…. Her gün aynı döngü…. Be yapayım nolur bir akıl verin ne etkinliği yapayım neler yapayım…. Şuan bile bunu yazarken dizimin dibinde ağlıyor kucağımda olmadığı için… nolur bir şeyler yazın geçiyor diyin nolur…..

çocuğa bağırma ..aklını alırsın..böyle korkudan etkilenmiş bir çok engelli çocuk gördüm özel eğitim merkezlerinde..kimine otizm kimine zeka geriliği teşhisi konmuş... varsın işin gücün yapılmasın o uyuyunca yetişebildiğin yere kadar yaparsın..senin gerginliğin çocuğa da geçtiği için çocukta huzursuz ..karşısında gülen bir anne ol..annelik sabır işi..inan hiç birimiz kolay büyütmüyoruz..biraz rahat ol böyle böyle hem çocuğa hem kendine zarar verirsin..

Ankee · 28 Eylül 2021

giggles .!.:
Allahım inşallah büyük konuşmuyorumdur
Amin

Bizim kültürde annelik üzerine gözlemlerimi paylaşmak istiyorum
Bizde annelik sürekli dip dibe olmak olarak kodlanmış
Anne hep çocuklaysa artık annelik duygusundan mı yoksa toplumda kabul görmekten mi bilmiyorum ama kendini daha iyi hissediyor
Henüz çocuk büyütmedim ama etrafta öyle anneler görüyorum ki çocuğun her şeyini guurla kendi yapıyor, çocuk büyümüş ama beraber uyuduğunu gururla anlatıyor, annesiz asla durmayacağını düşünüyor filan
Biz onları öyle alıştırmasak bence çocukların bizim sandığımız kadar bize bağımlı olma ihtiyaçları yok
Komple başıboş bırakmaktan bahsetmiyorum tabi ki ama 1 saat , 2 saat annesiz gayet durabilir çocuk başkasıyla

Size gelince
Çocuğunuzla ilişkinizde kendinize alanlar açın bence
Eşiniz gelince her gün olmaz belki ama arada bi kahve içmeye çıkın tek de olsanız, bir yürüyüşe çıkın, bir kuaföre gidin filan
İnsanın yalnız zamana da ihtiyacı var kesinlikle
Eşinize çocuk bakımında sorumluluklar verin mutlaka
Çocuğunuzu da arkadaşım yok diye sürekli evde tutmayın
Götürün parka
Bi şey anlamasa da temiz hava almış olur
Oturur kumla oynar, salıncağa otutturursunuz sallarsınız filan

ya hep aklıma çok güzel hareketlerin skeci geliyor
anneler oturmuş biri diyor ki ay ben çocuğuma yemek bile yedirmiyorum çiğneyip veriyorum anayım ben anaa
diğeri diyor ki oğlum yürümesin diye her şeyi ben getiriyorum, daha bir kere yürütmedim en iyi ana benim falan

Pinkflambe · 28 Eylül 2021

Dasmeer .!.:
Bilmiyorum o yüzden soruyorum
Bu çocukları nasıl bu kadar kendinize bağımlı yapıyorsunuz
Benim bir arkadaşımin iki yaşında kızı var kreşe gitmek istemiyor hep kadının dizine bitişik.
Mesela ileride nolur bilmiyorum ama benim 10 aylık bebeğim oyle bana aşırı düşkün değil.
Şuan bakicida gayet iyi duruyor
Normalde de ben yanındayken de tek başına oyun oynar ben gozlemlerim
Yada diğer odada işlerimi yaparken babası ile de durur.
Bazı çocukları bu kadar bağımlı yapan nedir merak ediyorum

Sadece anneyi görüyorlar çünkü. Burda çok okudum çocuğumu bir saat bile olsa kimseye bırakmam yazanları. Sonra aynı çocuk biraz büyüyünce kreşe gitmiyor diye dert yanılıyor, gitmez tabi. Benim bir arkadaşım babasının kucağına vermiyordu o tutamaz diye. Her şeyi yapamaz edemez diye kendi sırtladı şimdi şikayet ediyor babasıyla araları iyi değil diye. Benim kızım da hiç öyle bana bağımlı, bensiz durmayan bir çocuk değildi. Güvendiğim akrabalara, arkadaşa, babasına bıraktığım çok olmuştur ben ona bağlıyorum

giggles · 28 Eylül 2021

MaYa_MiLa .!.:
ya hep aklıma çok güzel hareketlerin skeci geliyor
anneler oturmuş biri diyor ki ay ben çocuğuma yemek bile yedirmiyorum çiğneyip veriyorum anayım ben anaa
diğeri diyor ki oğlum yürümesin diye her şeyi ben getiriyorum, daha bir kere yürütmedim en iyi ana benim falan

Bizim kültürde en fedakâr anne en kabul gören anne çünkü
Çok var öyle anneler
Çocuğu erken yaşta kreşe verme düşüncem var mesela diğer anneler anında kınıyor aa çok küçük diye
Veya yanımda çok yatırmak istemiyorum, yine hemen kınama geliyor etraftan ay nasıl kıyacaksın diye filan
Sadece büyükler küçüklere değil annelerin bile kendi arasında sürekli bi mobbing durumu var

Tabi inşallah henüz doğurmadığım için böyle gelmiyordur bana

D u t · 28 Eylül 2021

nanim .!.:
Günaydın, ağlayarak bişey danışmak istiyorum nolur tecrübesi olanlar bana yardımcı olsun her derdimde akıl verdiniz bu seferki çok yordu.. 14 aylık bebeğim var daha yürüyemiyor galiba yürüme korkusu var parmağımı tutarak koşuyor bile ama parmağımı bırakınca oturup ağlıyor. Kendi kendine 4,5 adım atıyordu onu da bıraktı artık.
Neyse asıl konuya geleyim. Bebeğim bana aşırı derecede bağlı. Hep dua ettim, benim annemle aram pek iyi değil benim çocuğum bana çok bağlı olsun diye ama çok dua ettim galiba. Çünkü artık çocuğa patlamaya başladım. Sonrasında pişman oluyorum oturup ağlıyorum. Memleketimden uzak bir yerdeyim tanıdığım kimse yok 4 senelik evliyim, en yakında görümcem ve kayınvalidemler var. Onlara da bırakamam hem görümcemin küçük oğlu benim oğluma vuruyor hem de çikolata cips gibi şeyler veriyorlar. Bırak diyorlar tamam ama nasıl bırakayım bu durumda. Eşim öğretmen 3te çıkıyor okuldan ama ondan sonra annesi markete gidelim, babası fatura kesilecek gibi işler için onu çağırıyor. Bir tane bile arkadaşım yok köy gibi bir yerdeyim. Kafamı dağıtmak için assitt çağrı merkezi hizmetlerine başvurdum ön görüşmeyi geçtim ikinci kez skype görüşmesini bebeğim ağlayıp beni bırakmadığı için geç katıldım maalesef kaçırmıştım..
çok detaya girdim biliyorum ama anlatmam rahatlamam lazım inanın çok bunaldım artık…
Bir yandan kendime kızıyorum sen bu bebeği o kadar istedin, emek verdin diye(tüp bebek) ama bir yandan da tuvalete bile gidemiyorum evde hep bir ağlama sesi. Hep yanında oturmamı istiyor. Odasına götürüyorum oyuncaklarıyla oynasın diye ben de dinlenmek için onun yatağına uzanıyorum geliyor o da yanıma yatıyor. Yatsa benimle bir şey değil ağlıyor yere inip onunla oyun oynamadığım için. Oyun kurmak için etkinlikler yapıyorum ağzına sokuyor. Parmak boyasını poşet dosyanın içine sürdüm (böyle bir etkinlik görmüştüm) benim parmağımı tutup üstünde gezdiriyor o yapmıyor. Her şeyi ağzına sokuyor.
Televizyon açınca izliyor bazen mecburen tuvalete vs giderken açıyorum ama sonra vicdan yapıyorum kendi kendime ben nasıl anneyi diye. Bir yandan sağlıklı beslemeye çalışıyorum, aman şunu yesin bunu yesin diye… Herkes nasıl yapıyor nasıl ilgileniyor böyle çocuğuyla her şeyiyle. Ben kocamla ilgilensem evle, evle ilgilensem kendimle, kendimle ilgilensem çocukla ilgilenemiyorum… bir beceriksiz ben miyim bu ülkede….
Yürümüş olsa diyorum alır parka çıkarıp yorulur eve gelir uyur ama yürümüyor. Her şeyi yapıyor koltuğa çıkıp iniyor, İlkadım bisikletine binip iniyor ama yürüme yok….
Çok konuştum biliyorum ama iyice psikolojim bozuldu çocuğum benden ayrılmıyor, en son bunalıp bağırıyorum, o korkuyor ben ağlıyorum…. Her gün aynı döngü…. Be yapayım nolur bir akıl verin ne etkinliği yapayım neler yapayım…. Şuan bile bunu yazarken dizimin dibinde ağlıyor kucağımda olmadığı için… nolur bir şeyler yazın geçiyor diyin nolur…..

Benim kızımla aynıymış bebeğin. Belli zamanlarda anneye bağlılık oluyor. Şöyle düşünün geçici bi dönem bu. Ona bol bol sarılım beraber oyun oynayın . Uyurken saçını okşayın sırtını sıvazlayın

ona güven duygusu aktarın. Emin olun belli bir zamandan sonra geçecek. Yürüme konusunda da zorlamayın. Ne zaman kendi güveni gelirse o zmaan kalkacaktır.

bol bol sabırlar diliyorum. Bu arad bebeğinize bebek kitapları alabilirsiniz. O resimlere bakarken sizde ona kitap okuyun. O da çok iyi geliyor

Prensescann · 28 Eylül 2021

Canım burda sana yardımcı olabilecek kişi sadece ve sadece eşin , ona söyle
Anası babasının değil senin ve bebeğinin ona daha çok ihtiyacı var

sonanda · 28 Eylül 2021

O daha bebek. Şefkat ve ilginize ihtiyacı var. 14 aylık oldu yürümesi lazım diye birsey yok ki. Yürüyünce de derdi bitmeyecek. Annelik bitmiyor malesef. Oğlum 16 yaşında ama ben hala anneyim hala onun peşinde koşuyorum. Sevin öpün koklayın. Yıllar o kadar çabuk geçiyor ki. Büyüyünce sevdirmiyorlar. 14 aylık bebekten çok şey beklemeyin. Diğer çocuklarla kıyaslamayın. Her çocuğun gelişim süreci farklıdır. Anladığım kadarıyla hem yorulmuş hem de yalnız kalmışsınız. Arkadaş komşu edinin, sosyalleşin. Arada bebeğinizi bir saatliğine olsun babasina bırakın yürüyüşe çıkın ya da bir yere oturup kahve için, bu size iyi gelecektir. Kendinizi de ödüllendirin arada.
Anneligin kitabı yok. İyi anne kötü anne diye birsey yok. Siz iyi annesinin. Bebeğinizin ihtiyaçlarını en iyi siz bilirsiniz. İç güdülerinize guvenin.

Dasmeer · 28 Eylül 2021

Pinkflambe .!.:
Sadece anneyi görüyorlar çünkü. Burda çok okudum çocuğumu bir saat bile olsa kimseye bırakmam yazanları. Sonra aynı çocuk biraz büyüyünce kreşe gitmiyor diye dert yanılıyor, gitmez tabi. Benim bir arkadaşım babasının kucağına vermiyordu o tutamaz diye. Her şeyi yapamaz edemez diye kendi sırtladı şimdi şikayet ediyor babasıyla araları iyi değil diye. Benim kızım da hiç öyle bana bağımlı, bensiz durmayan bir çocuk değildi. Güvendiğim akrabalara, arkadaşa, babasına bıraktığım çok olmuştur ben ona bağlıyorum

Kesinlikle durum bu.
Ablamın çocuğu ablamsiz nefes alamaz o derece bağımli
Babam geçende diyorki onun eşi ilgilenmediği için o annesine düşkün seninki babası ile arası iyi sensiz de duruyor diyor.
Ben anneme giderken de bırakıp çarşıda islerimi hallederdim.
Yazın kackere bıraktım anneme kısa süreli.
Yapışık ikiz gibi geziyor bazısı
Ama şuan bakicida benim bebeğim gelince ben bana sarılıyor öpüyor devam ediyor yoluna.
Ben yanındayken de oyun masası aldım şuan ayağa kalkma peşinde masanın müziklerine felan basiyor duruyor.
Mutfağa gidince peşime geliyor ama ben olmasam da orada biri varsa babası yada annane vs duruyor.
Geçende biri geldi anneme o kadını inceledi bayağı sonra gitti sevmeye başladı.
İnşallah hep böyle devam eder.

Nolur bana akıl verin, ağlıyorum

Nirvana

Ayak feministi

Nirvana

Aktif Üye

Popüler Üye

Nirvana

Aktif Üye

Nirvana

Shady's back.🥴

Guru

Popüler Üye

Nirvana

Umutlu

Nirvana

Nirvana

Shady's back.🥴

Bş:80 gncl:74.9 hdf: 70

Popüler Üye

Nirvana

Nirvana

Benzer Konular