Merhaba,
Önceki konularimda bir ilişkim olduğundan, pek değer gormedigimden bahsetmiştim.
Bu ilişki için elimden geleni yaptım, aradım, sordum, merak ettim, kiskandim, idare ettim, sabrettim, özledim, belli ettim, değer verdim, anlayış göstermemi istedi elimden geldigince yaptım. En önemlisi inandım. Birşeylerin yoluna girebileceğine.
O inanç bitti sanırım, bitti ki artık beklenti duymuyorum. Arayıp sormasi, ilgi göstermesi, sevmesi artık hiç önemli değil.
Geçtiğimiz perşembe günü iş çıkışı görüşelim mi dedim. Yemek yeriz diye. Çalışması gerektiğini ertesi gün buluşmanın ona daha uygun olacağını söyledi. Tamam dedim. Israr etmedim. Ki gorussek yine yemek saatinde görüşüp ayrilacaktik. Neyse dedim. Ertesi gün görüştük. Akşam 7 gibi yemeğe geçtik. Yedik içtik. Saat 8 civarı haydi dedi. Şaşırdım nereye dedim. Arkadaşı aramış önemli bir durum varmış. Gitmesi şartmiş.
Çok kirildim. Çünkü bu aynı şekilde ikinci olay oldu. Bir hafta öncesinde de arkadaşı aradı diye beni yağmurda bıraktı yolda. Gitmemi beklemedi bile. Ona da çok bozulmuştum fakat bu kez bu yaptığı bana çok cesaret verdi. Mekandan çıkarken arkadaşı geldi daha biz çıkmadan. Durum ne bilmiyorum ama ben taksiye bırakıldım yine.
O akşam çok düşündüm. Yazdı sordu takıldı içimden asla cevap vermek gelmiyor. Henüz bir konuşma yapmadık, bugün günaydın yazdı sadece. Bende günaydın dedim daha konuşmadık.
Buraya da içimi dökmek istedim sanırım. Diyecek bişey yok insan her zaman yola çıkarken umduklarını bulamıyor.