O kadar araftayım ki..

herneyseee .!.:

Kızlar merhaba, bu siteye ilk defa yazıyorum umarım fikirlerinizi paylaşırsınız. Eşimle neredeyse 3 senedir evliyiz ve 6 aylık oğlumuz var. Evliliğimizin başından beri ufak tefek sorunlarımız oluyordu fakat özellikle hamileliğim ve sonrasında pusulayı kaybettik diyebilirim. Buraya hepsini sığdıramam fakat beni paramparça edenleri paylaşmak istiyorum. Beni eşimden en çok uzaklaştıran olay bir telefon görüşmesiydi. Kızlar lohusalık dönemimdi. Anlatmadan önce şunu söyleyeyim ki günlerce kendimi hırpaladım. Lohusalıktan mı böyle oluyor diye. Ama inanın insanın içine doğuyor derler ya gerçekmiş. Eşimin gececi olduğu bi gün saat gece 1. Evin önüne arabayı park etti. Bekliyorum bekliyorum adam eve çıkmıyor. Önce mesaj attım niye gelmiyorsun diye. Mesaja bakmayınca aradım. Telefon meşgul.. normalden de aramadım bu arada whatsapptan aradım. Hiç yapmadığım bir şeydi ama o gece öyle yaptım nedense. Haliyle noluyoruz dedim. Yaklaşık bi on dakika sonra falan geldi eve. Ama benim halimi bir görün. Zaten o aralar aramız buz gibi. Birbirimizin yüzüne bile bakmıyoruz. Benim daha acım geçmemiş, kendime gelememişim. Eve gelse biraz çocuğu baksa bende bi yemek yesem diye bekliyorum. Ona sorsanız der ki karımın da yüzü gülmüyordu hiç o yüzden bende böyle davranıyordum. Her neyse telefonun meşgul dedim. Arkadaş aradı lafı bitmedi bi türlü dedi. Yüzünden anladım yalan söylediğini. O an bir şey demedim. Çünkü emziriyordum tektim karnım deli gibi açtı. Canımla uğraşıyordum yani. O günün tarihini saatini aklıma yazdım. Bi kaç gün sonra telefonu bırakıp duşa girdi. Telefonunda kilit yok bu arada. En ufak bir şey sorsam zaten kilit yok diyor savunması bu. Neyse dedim fırsat bu fırsat. En nefret ettiğim şeyi yapıp telefonunu karıştırdım. Aslında sadece whatsappa baktım. O güne ve saate. Kızlar kayıt yok. Silmiş. Normal arama yapılan yere baktım yine kayıt yok. O an dedim ki tamam senin kocan bi haltlar karıştıyor. Yine o gün bir şey demedim beklemedeyim. Çocuğumun kırkını çıkarmak için annemlere gittim. Biraz da nefes almak istedim çünkü içim içimi kemiriyodu. Eşime bakamıyodum bile midem bulanıyodu beni aldatmış mıdır gerçekten diye düşünmekten. Neyse bi kaç gün annemlerde kaldım oturdum düşündüm. Ana kızlar eşim asla eşim değil o aralar. Yani benim tanıdığım adam gitti yerine ruhsuz yüzüme bile bakmayan biri geldi. Hatam ne diye kendime sorar olmuştum. Bana yüzün gülmüyor dediğinde sinir küpüne dönüyodum. Çünkü beni sürekli evde tek bırakıp arkadaşlarıyla ya içmeye gider, ya kahveye gider. İlla ki bi iş bulur kendine ve eve asla erken gelmez. Gelse de ben konuşurken yüzüme bakmaz telefona bakar. Tuvalete girer dakikalarca kalır. Hiçbir şey bulamazsa erkenden uyur. Yani hiç akşam yemeği yediniz mi diye sorsanız en fazla 5 6 kere derim. Kendi ailesi gelirse yemeğe gelir genelde. Benim ailem gelince de çok umursamaz. Hem bunları yapıyor hemde benden güler yüz bekliyordu. Kızlar bebeğim 6 aylık daha bir kere mama yapmadı ona. Bu çok anormal değil mi? Çocuğa tek başıma baktığım için haliyle artık onunla yaşamaya alıştım. Onu bırakıp bi yerlere gitmiyoruz diye bana kızıyor. Hasta olursun diyor. Halbuki beni hasta eden kendisi :) neyse konuyu çok dağıttım. Eve dönmeden önce bu konuyu konuşmalıyım dedim kendi kendime. Bir iki gün zorladım. Sen kafanda kuruyosun, öyle bir şey yok, zaten ben ne yapsam güvenmiyosun vs. sanki suçlu benmişim gibi benim üstüme geldi. Ama ben artık emindim. Böyle davranması bile kendini belli ediyordu yani. En sonunda ona ya doğruyu söylersin ya da seni boşarım dedim. Geceden yanıma geldi. Konuşmadık yine. Öylece baktı sarılmaya çalıştı. Ben buz kesmiştim evladıma sarılıp uyudum. Sabah işe gitti beni görüntülü aradı. Ve beklenen itiraf geldi. Beni bi kız aradı dedi liseden arkadaşım başka şehirde yaşıyor numarası kayıtlı değildi kim olduğunu bilmeden açtım senin düşündüğün gibi nefsim uyanmadı evliliğimize zarar verecek bir şey aklımdan geçmedi numarayı da sen görürsün diye sildim dedi kısaca. Bende ilk olarak gecenin yarısı numaranı nerden bulup aramış diye sordum. Bilmiyorum dedi. Madem arkadaşınmış neden evde konuşmadın dedim. Yine kızacaktın dedi. Hadi bilmeden açtın neden konuşmaya devam ettin dedim. Kapatamadım işte dedi evli olduğumu bilmiyormuş öyle genel konuştuk dedi. Bu arada eşim o sıralarda bana nasılsın bile demiyordu kızlar. O kadar uzaktı benden. Beni aldattın yani dedim. Aldatmak olmuyor bu dedi. Bir şey yapacak olsam evin kapısına mı gelirim dedi. Özürler diledi yok şöyle yok böyle. Tabi güven kırıldı arkadaşlar. Onarılması mümkün değil sanırım. Şimdi aradığımda her meşgul çalmasında acaba diyorum. Bazen telefonuna bakıyorum gizli gizli. Beni o kadar değiştirdi ki. Ben cıvıl cıvıl bir kızdım. Ona da deliler gibi aşıktım. Ama o benim aşkımı yavaş yavaş bitirdi. Her şeyine tamam demem, evde ses bile yükseltmemem, her defasında affetmem ona cesaret verdi sanırım. Ama artık psikolojimi geçtim bünyem kaldıramayacak daha fazla. Onu yine seviyorum. Kıyamıyorum da. Ama kendime diyorum ki bu gidişle hasta olacaksın ve sen çocuğuna sağlıklı mutlu bir anne borçlusun. Bu sadece çok küçük bir bölümü evliliğimizin. Sizinle oturup sabahlara kadar konuşmam lazım. Daha doğum yapalı 1 hafta olmadan İstanbul’a araba yarışına katılmaya gitti mesela. Ama benim böyle şeylere kırılmaya hakkım bile yok :) neden biliyor musunuz? Her şeyini ayarladıktan sonra bana soruyor gideyim mi diye. Ben sana neden kal diyeyim ki? Sen beni ve bebeğini bırakmaman gerektiğini bilmiyor musun? Kayınvalidem de oğluna toz kondurmaz, oğlu da bunalmış, bi kafasını dağıtsınmış. :) 7 kat kesilen benim, göğüsleri patlayan benim. Lohusayım diye asla tek bırakılmayan, kafası şişen benim. Beyimizin kafası dağılsınmış. Daha neler var neler. Ama beni asıl üzen bu olaydı. Üstünden aylar geçti ama içimde halledemiyorum. Boşanmayı da artık ciddi ciddi düşünüyorum. Ben bir evin içinde tek başıma yaşamak için evlenmedim sonuçta. Ya da kocam kahveden gece yarıları dönsün de iki laf edelim diye yol gözlemek için evlenmedim. Buraya kadar okuyan olursa helal olsun öpüyorum gözlerinden. Çok doluyum arkadaşlar. Kimseyle paylaşamıyorum. En azından yazdıkça biraz ferahlıyorum. İyi geceler hepinize..

Genişletmek için tıkla...

orange3752 .!.:

su an hamileyim ve o kadar üzüldüm ki yasadıklarınıza… sarılmak istedim size icinizden gectigi gibi yapın ve mutsuz oldugunuz yerde durmayın lütfen

Genişletmek için tıkla...

Esofmanli Sevket Hoca .!.:

Lise arkadaşı olduğuna emin misiniz hangi hat ise sistemden girip tarih ve saatine göre numarayı görebilirsiniz. En azından başlangıç ve son hanesini

Genişletmek için tıkla...

Stemina .!.:

Bebeğine bir kere bile mama vermemiş ama başka kadınla konuşmuş. Yazık ya. Kendiniz ve çocuğunuz için boşanın lütfen

Genişletmek için tıkla...

herneyseee .!.:

Kızlar merhaba, bu siteye ilk defa yazıyorum umarım fikirlerinizi paylaşırsınız. Eşimle neredeyse 3 senedir evliyiz ve 6 aylık oğlumuz var. Evliliğimizin başından beri ufak tefek sorunlarımız oluyordu fakat özellikle hamileliğim ve sonrasında pusulayı kaybettik diyebilirim. Buraya hepsini sığdıramam fakat beni paramparça edenleri paylaşmak istiyorum. Beni eşimden en çok uzaklaştıran olay bir telefon görüşmesiydi. Kızlar lohusalık dönemimdi. Anlatmadan önce şunu söyleyeyim ki günlerce kendimi hırpaladım. Lohusalıktan mı böyle oluyor diye. Ama inanın insanın içine doğuyor derler ya gerçekmiş. Eşimin gececi olduğu bi gün saat gece 1. Evin önüne arabayı park etti. Bekliyorum bekliyorum adam eve çıkmıyor. Önce mesaj attım niye gelmiyorsun diye. Mesaja bakmayınca aradım. Telefon meşgul.. normalden de aramadım bu arada whatsapptan aradım. Hiç yapmadığım bir şeydi ama o gece öyle yaptım nedense. Haliyle noluyoruz dedim. Yaklaşık bi on dakika sonra falan geldi eve. Ama benim halimi bir görün. Zaten o aralar aramız buz gibi. Birbirimizin yüzüne bile bakmıyoruz. Benim daha acım geçmemiş, kendime gelememişim. Eve gelse biraz çocuğu baksa bende bi yemek yesem diye bekliyorum. Ona sorsanız der ki karımın da yüzü gülmüyordu hiç o yüzden bende böyle davranıyordum. Her neyse telefonun meşgul dedim. Arkadaş aradı lafı bitmedi bi türlü dedi. Yüzünden anladım yalan söylediğini. O an bir şey demedim. Çünkü emziriyordum tektim karnım deli gibi açtı. Canımla uğraşıyordum yani. O günün tarihini saatini aklıma yazdım. Bi kaç gün sonra telefonu bırakıp duşa girdi. Telefonunda kilit yok bu arada. En ufak bir şey sorsam zaten kilit yok diyor savunması bu. Neyse dedim fırsat bu fırsat. En nefret ettiğim şeyi yapıp telefonunu karıştırdım. Aslında sadece whatsappa baktım. O güne ve saate. Kızlar kayıt yok. Silmiş. Normal arama yapılan yere baktım yine kayıt yok. O an dedim ki tamam senin kocan bi haltlar karıştıyor. Yine o gün bir şey demedim beklemedeyim. Çocuğumun kırkını çıkarmak için annemlere gittim. Biraz da nefes almak istedim çünkü içim içimi kemiriyodu. Eşime bakamıyodum bile midem bulanıyodu beni aldatmış mıdır gerçekten diye düşünmekten. Neyse bi kaç gün annemlerde kaldım oturdum düşündüm. Ana kızlar eşim asla eşim değil o aralar. Yani benim tanıdığım adam gitti yerine ruhsuz yüzüme bile bakmayan biri geldi. Hatam ne diye kendime sorar olmuştum. Bana yüzün gülmüyor dediğinde sinir küpüne dönüyodum. Çünkü beni sürekli evde tek bırakıp arkadaşlarıyla ya içmeye gider, ya kahveye gider. İlla ki bi iş bulur kendine ve eve asla erken gelmez. Gelse de ben konuşurken yüzüme bakmaz telefona bakar. Tuvalete girer dakikalarca kalır. Hiçbir şey bulamazsa erkenden uyur. Yani hiç akşam yemeği yediniz mi diye sorsanız en fazla 5 6 kere derim. Kendi ailesi gelirse yemeğe gelir genelde. Benim ailem gelince de çok umursamaz. Hem bunları yapıyor hemde benden güler yüz bekliyordu. Kızlar bebeğim 6 aylık daha bir kere mama yapmadı ona. Bu çok anormal değil mi? Çocuğa tek başıma baktığım için haliyle artık onunla yaşamaya alıştım. Onu bırakıp bi yerlere gitmiyoruz diye bana kızıyor. Hasta olursun diyor. Halbuki beni hasta eden kendisi :) neyse konuyu çok dağıttım. Eve dönmeden önce bu konuyu konuşmalıyım dedim kendi kendime. Bir iki gün zorladım. Sen kafanda kuruyosun, öyle bir şey yok, zaten ben ne yapsam güvenmiyosun vs. sanki suçlu benmişim gibi benim üstüme geldi. Ama ben artık emindim. Böyle davranması bile kendini belli ediyordu yani. En sonunda ona ya doğruyu söylersin ya da seni boşarım dedim. Geceden yanıma geldi. Konuşmadık yine. Öylece baktı sarılmaya çalıştı. Ben buz kesmiştim evladıma sarılıp uyudum. Sabah işe gitti beni görüntülü aradı. Ve beklenen itiraf geldi. Beni bi kız aradı dedi liseden arkadaşım başka şehirde yaşıyor numarası kayıtlı değildi kim olduğunu bilmeden açtım senin düşündüğün gibi nefsim uyanmadı evliliğimize zarar verecek bir şey aklımdan geçmedi numarayı da sen görürsün diye sildim dedi kısaca. Bende ilk olarak gecenin yarısı numaranı nerden bulup aramış diye sordum. Bilmiyorum dedi. Madem arkadaşınmış neden evde konuşmadın dedim. Yine kızacaktın dedi. Hadi bilmeden açtın neden konuşmaya devam ettin dedim. Kapatamadım işte dedi evli olduğumu bilmiyormuş öyle genel konuştuk dedi. Bu arada eşim o sıralarda bana nasılsın bile demiyordu kızlar. O kadar uzaktı benden. Beni aldattın yani dedim. Aldatmak olmuyor bu dedi. Bir şey yapacak olsam evin kapısına mı gelirim dedi. Özürler diledi yok şöyle yok böyle. Tabi güven kırıldı arkadaşlar. Onarılması mümkün değil sanırım. Şimdi aradığımda her meşgul çalmasında acaba diyorum. Bazen telefonuna bakıyorum gizli gizli. Beni o kadar değiştirdi ki. Ben cıvıl cıvıl bir kızdım. Ona da deliler gibi aşıktım. Ama o benim aşkımı yavaş yavaş bitirdi. Her şeyine tamam demem, evde ses bile yükseltmemem, her defasında affetmem ona cesaret verdi sanırım. Ama artık psikolojimi geçtim bünyem kaldıramayacak daha fazla. Onu yine seviyorum. Kıyamıyorum da. Ama kendime diyorum ki bu gidişle hasta olacaksın ve sen çocuğuna sağlıklı mutlu bir anne borçlusun. Bu sadece çok küçük bir bölümü evliliğimizin. Sizinle oturup sabahlara kadar konuşmam lazım. Daha doğum yapalı 1 hafta olmadan İstanbul’a araba yarışına katılmaya gitti mesela. Ama benim böyle şeylere kırılmaya hakkım bile yok :) neden biliyor musunuz? Her şeyini ayarladıktan sonra bana soruyor gideyim mi diye. Ben sana neden kal diyeyim ki? Sen beni ve bebeğini bırakmaman gerektiğini bilmiyor musun? Kayınvalidem de oğluna toz kondurmaz, oğlu da bunalmış, bi kafasını dağıtsınmış. :) 7 kat kesilen benim, göğüsleri patlayan benim. Lohusayım diye asla tek bırakılmayan, kafası şişen benim. Beyimizin kafası dağılsınmış. Daha neler var neler. Ama beni asıl üzen bu olaydı. Üstünden aylar geçti ama içimde halledemiyorum. Boşanmayı da artık ciddi ciddi düşünüyorum. Ben bir evin içinde tek başıma yaşamak için evlenmedim sonuçta. Ya da kocam kahveden gece yarıları dönsün de iki laf edelim diye yol gözlemek için evlenmedim. Buraya kadar okuyan olursa helal olsun öpüyorum gözlerinden. Çok doluyum arkadaşlar. Kimseyle paylaşamıyorum. En azından yazdıkça biraz ferahlıyorum. İyi geceler hepinize..

Genişletmek için tıkla...

herneyseee .!.:

Sanırım bu adımı atacağım artık.

Genişletmek için tıkla...

benyeniyimgaliba .!.:

En baştan bu kadar yüz vermemeliydiniz. 1 haftalık bebek varken araba yarışına gitmek nedir? Eşinizin iş çıkış saati bellidir. Evde bebek varken orada burada kafa dağıtma kabul edilemez. O kafa dağıtmak istiyor da siz istemiyor musunuz?

Aldatma olmasa bile adam evli değil, siz evlisiniz sadece. Kaldı ki aldatma da yüksek ihtimal. Beni gece vakti liseden yıllarca görmediğim biri arasa 10 dakika ne konuşacağım? Bu kadar saçma bir olay gelse başıma eve girer girmez “ne oldu biliyor musun” diye başlardım.

Boşanma konusunda maddi gücünüz ya da size destek olacak aileniz varsa hiç düşünmeyin bile.

Genişletmek için tıkla...

Stemina .!.:

Kadın aynı şeyi yapsa topa tutulur ki kadının öyle bir şey yapma durumu yok. Bir kadın bebeğine doğduğundan beri hiç mama bile vermesin, sürekli gezsin yarış peşinde falan koşsun. Böyle bir şey mümkün mü. Erkeğe gelince yaptığı aşırı yanlış olsa da bebeğini ihmal eden ediyor. Ha bir de eşinizin bebeğini ihmal etmesini geçtim başka bir kadınla da konuşuyor. Böyle babalık da eşlik de olmaz olsun yani

Genişletmek için tıkla...

herneyseee .!.:

Bu soruyu ona sordum. Aynı şeyi ben yapsaydım ne olacaktı diye. Kapının önüne koyardım dedi. Ben neyi bekliyorum o zaman diyorum bazen kendime..

Genişletmek için tıkla...

herneyseee .!.:

Maddi gücüm şuan bebeğime baktığım için yok fakat çok şükür ki ailem arkamda. Teşekkür ederim yorumunuz için

Genişletmek için tıkla...

herneyseee .!.:

Kızlar merhaba, bu siteye ilk defa yazıyorum umarım fikirlerinizi paylaşırsınız. Eşimle neredeyse 3 senedir evliyiz ve 6 aylık oğlumuz var. Evliliğimizin başından beri ufak tefek sorunlarımız oluyordu fakat özellikle hamileliğim ve sonrasında pusulayı kaybettik diyebilirim. Buraya hepsini sığdıramam fakat beni paramparça edenleri paylaşmak istiyorum. Beni eşimden en çok uzaklaştıran olay bir telefon görüşmesiydi. Kızlar lohusalık dönemimdi. Anlatmadan önce şunu söyleyeyim ki günlerce kendimi hırpaladım. Lohusalıktan mı böyle oluyor diye. Ama inanın insanın içine doğuyor derler ya gerçekmiş. Eşimin gececi olduğu bi gün saat gece 1. Evin önüne arabayı park etti. Bekliyorum bekliyorum adam eve çıkmıyor. Önce mesaj attım niye gelmiyorsun diye. Mesaja bakmayınca aradım. Telefon meşgul.. normalden de aramadım bu arada whatsapptan aradım. Hiç yapmadığım bir şeydi ama o gece öyle yaptım nedense. Haliyle noluyoruz dedim. Yaklaşık bi on dakika sonra falan geldi eve. Ama benim halimi bir görün. Zaten o aralar aramız buz gibi. Birbirimizin yüzüne bile bakmıyoruz. Benim daha acım geçmemiş, kendime gelememişim. Eve gelse biraz çocuğu baksa bende bi yemek yesem diye bekliyorum. Ona sorsanız der ki karımın da yüzü gülmüyordu hiç o yüzden bende böyle davranıyordum. Her neyse telefonun meşgul dedim. Arkadaş aradı lafı bitmedi bi türlü dedi. Yüzünden anladım yalan söylediğini. O an bir şey demedim. Çünkü emziriyordum tektim karnım deli gibi açtı. Canımla uğraşıyordum yani. O günün tarihini saatini aklıma yazdım. Bi kaç gün sonra telefonu bırakıp duşa girdi. Telefonunda kilit yok bu arada. En ufak bir şey sorsam zaten kilit yok diyor savunması bu. Neyse dedim fırsat bu fırsat. En nefret ettiğim şeyi yapıp telefonunu karıştırdım. Aslında sadece whatsappa baktım. O güne ve saate. Kızlar kayıt yok. Silmiş. Normal arama yapılan yere baktım yine kayıt yok. O an dedim ki tamam senin kocan bi haltlar karıştıyor. Yine o gün bir şey demedim beklemedeyim. Çocuğumun kırkını çıkarmak için annemlere gittim. Biraz da nefes almak istedim çünkü içim içimi kemiriyodu. Eşime bakamıyodum bile midem bulanıyodu beni aldatmış mıdır gerçekten diye düşünmekten. Neyse bi kaç gün annemlerde kaldım oturdum düşündüm. Ana kızlar eşim asla eşim değil o aralar. Yani benim tanıdığım adam gitti yerine ruhsuz yüzüme bile bakmayan biri geldi. Hatam ne diye kendime sorar olmuştum. Bana yüzün gülmüyor dediğinde sinir küpüne dönüyodum. Çünkü beni sürekli evde tek bırakıp arkadaşlarıyla ya içmeye gider, ya kahveye gider. İlla ki bi iş bulur kendine ve eve asla erken gelmez. Gelse de ben konuşurken yüzüme bakmaz telefona bakar. Tuvalete girer dakikalarca kalır. Hiçbir şey bulamazsa erkenden uyur. Yani hiç akşam yemeği yediniz mi diye sorsanız en fazla 5 6 kere derim. Kendi ailesi gelirse yemeğe gelir genelde. Benim ailem gelince de çok umursamaz. Hem bunları yapıyor hemde benden güler yüz bekliyordu. Kızlar bebeğim 6 aylık daha bir kere mama yapmadı ona. Bu çok anormal değil mi? Çocuğa tek başıma baktığım için haliyle artık onunla yaşamaya alıştım. Onu bırakıp bi yerlere gitmiyoruz diye bana kızıyor. Hasta olursun diyor. Halbuki beni hasta eden kendisi :) neyse konuyu çok dağıttım. Eve dönmeden önce bu konuyu konuşmalıyım dedim kendi kendime. Bir iki gün zorladım. Sen kafanda kuruyosun, öyle bir şey yok, zaten ben ne yapsam güvenmiyosun vs. sanki suçlu benmişim gibi benim üstüme geldi. Ama ben artık emindim. Böyle davranması bile kendini belli ediyordu yani. En sonunda ona ya doğruyu söylersin ya da seni boşarım dedim. Geceden yanıma geldi. Konuşmadık yine. Öylece baktı sarılmaya çalıştı. Ben buz kesmiştim evladıma sarılıp uyudum. Sabah işe gitti beni görüntülü aradı. Ve beklenen itiraf geldi. Beni bi kız aradı dedi liseden arkadaşım başka şehirde yaşıyor numarası kayıtlı değildi kim olduğunu bilmeden açtım senin düşündüğün gibi nefsim uyanmadı evliliğimize zarar verecek bir şey aklımdan geçmedi numarayı da sen görürsün diye sildim dedi kısaca. Bende ilk olarak gecenin yarısı numaranı nerden bulup aramış diye sordum. Bilmiyorum dedi. Madem arkadaşınmış neden evde konuşmadın dedim. Yine kızacaktın dedi. Hadi bilmeden açtın neden konuşmaya devam ettin dedim. Kapatamadım işte dedi evli olduğumu bilmiyormuş öyle genel konuştuk dedi. Bu arada eşim o sıralarda bana nasılsın bile demiyordu kızlar. O kadar uzaktı benden. Beni aldattın yani dedim. Aldatmak olmuyor bu dedi. Bir şey yapacak olsam evin kapısına mı gelirim dedi. Özürler diledi yok şöyle yok böyle. Tabi güven kırıldı arkadaşlar. Onarılması mümkün değil sanırım. Şimdi aradığımda her meşgul çalmasında acaba diyorum. Bazen telefonuna bakıyorum gizli gizli. Beni o kadar değiştirdi ki. Ben cıvıl cıvıl bir kızdım. Ona da deliler gibi aşıktım. Ama o benim aşkımı yavaş yavaş bitirdi. Her şeyine tamam demem, evde ses bile yükseltmemem, her defasında affetmem ona cesaret verdi sanırım. Ama artık psikolojimi geçtim bünyem kaldıramayacak daha fazla. Onu yine seviyorum. Kıyamıyorum da. Ama kendime diyorum ki bu gidişle hasta olacaksın ve sen çocuğuna sağlıklı mutlu bir anne borçlusun. Bu sadece çok küçük bir bölümü evliliğimizin. Sizinle oturup sabahlara kadar konuşmam lazım. Daha doğum yapalı 1 hafta olmadan İstanbul’a araba yarışına katılmaya gitti mesela. Ama benim böyle şeylere kırılmaya hakkım bile yok :) neden biliyor musunuz? Her şeyini ayarladıktan sonra bana soruyor gideyim mi diye. Ben sana neden kal diyeyim ki? Sen beni ve bebeğini bırakmaman gerektiğini bilmiyor musun? Kayınvalidem de oğluna toz kondurmaz, oğlu da bunalmış, bi kafasını dağıtsınmış. :) 7 kat kesilen benim, göğüsleri patlayan benim. Lohusayım diye asla tek bırakılmayan, kafası şişen benim. Beyimizin kafası dağılsınmış. Daha neler var neler. Ama beni asıl üzen bu olaydı. Üstünden aylar geçti ama içimde halledemiyorum. Boşanmayı da artık ciddi ciddi düşünüyorum. Ben bir evin içinde tek başıma yaşamak için evlenmedim sonuçta. Ya da kocam kahveden gece yarıları dönsün de iki laf edelim diye yol gözlemek için evlenmedim. Buraya kadar okuyan olursa helal olsun öpüyorum gözlerinden. Çok doluyum arkadaşlar. Kimseyle paylaşamıyorum. En azından yazdıkça biraz ferahlıyorum. İyi geceler hepinize..

Genişletmek için tıkla...

herneyseee .!.:

Kızlar merhaba, bu siteye ilk defa yazıyorum umarım fikirlerinizi paylaşırsınız. Eşimle neredeyse 3 senedir evliyiz ve 6 aylık oğlumuz var. Evliliğimizin başından beri ufak tefek sorunlarımız oluyordu fakat özellikle hamileliğim ve sonrasında pusulayı kaybettik diyebilirim. Buraya hepsini sığdıramam fakat beni paramparça edenleri paylaşmak istiyorum. Beni eşimden en çok uzaklaştıran olay bir telefon görüşmesiydi. Kızlar lohusalık dönemimdi. Anlatmadan önce şunu söyleyeyim ki günlerce kendimi hırpaladım. Lohusalıktan mı böyle oluyor diye. Ama inanın insanın içine doğuyor derler ya gerçekmiş. Eşimin gececi olduğu bi gün saat gece 1. Evin önüne arabayı park etti. Bekliyorum bekliyorum adam eve çıkmıyor. Önce mesaj attım niye gelmiyorsun diye. Mesaja bakmayınca aradım. Telefon meşgul.. normalden de aramadım bu arada whatsapptan aradım. Hiç yapmadığım bir şeydi ama o gece öyle yaptım nedense. Haliyle noluyoruz dedim. Yaklaşık bi on dakika sonra falan geldi eve. Ama benim halimi bir görün. Zaten o aralar aramız buz gibi. Birbirimizin yüzüne bile bakmıyoruz. Benim daha acım geçmemiş, kendime gelememişim. Eve gelse biraz çocuğu baksa bende bi yemek yesem diye bekliyorum. Ona sorsanız der ki karımın da yüzü gülmüyordu hiç o yüzden bende böyle davranıyordum. Her neyse telefonun meşgul dedim. Arkadaş aradı lafı bitmedi bi türlü dedi. Yüzünden anladım yalan söylediğini. O an bir şey demedim. Çünkü emziriyordum tektim karnım deli gibi açtı. Canımla uğraşıyordum yani. O günün tarihini saatini aklıma yazdım. Bi kaç gün sonra telefonu bırakıp duşa girdi. Telefonunda kilit yok bu arada. En ufak bir şey sorsam zaten kilit yok diyor savunması bu. Neyse dedim fırsat bu fırsat. En nefret ettiğim şeyi yapıp telefonunu karıştırdım. Aslında sadece whatsappa baktım. O güne ve saate. Kızlar kayıt yok. Silmiş. Normal arama yapılan yere baktım yine kayıt yok. O an dedim ki tamam senin kocan bi haltlar karıştıyor. Yine o gün bir şey demedim beklemedeyim. Çocuğumun kırkını çıkarmak için annemlere gittim. Biraz da nefes almak istedim çünkü içim içimi kemiriyodu. Eşime bakamıyodum bile midem bulanıyodu beni aldatmış mıdır gerçekten diye düşünmekten. Neyse bi kaç gün annemlerde kaldım oturdum düşündüm. Ana kızlar eşim asla eşim değil o aralar. Yani benim tanıdığım adam gitti yerine ruhsuz yüzüme bile bakmayan biri geldi. Hatam ne diye kendime sorar olmuştum. Bana yüzün gülmüyor dediğinde sinir küpüne dönüyodum. Çünkü beni sürekli evde tek bırakıp arkadaşlarıyla ya içmeye gider, ya kahveye gider. İlla ki bi iş bulur kendine ve eve asla erken gelmez. Gelse de ben konuşurken yüzüme bakmaz telefona bakar. Tuvalete girer dakikalarca kalır. Hiçbir şey bulamazsa erkenden uyur. Yani hiç akşam yemeği yediniz mi diye sorsanız en fazla 5 6 kere derim. Kendi ailesi gelirse yemeğe gelir genelde. Benim ailem gelince de çok umursamaz. Hem bunları yapıyor hemde benden güler yüz bekliyordu. Kızlar bebeğim 6 aylık daha bir kere mama yapmadı ona. Bu çok anormal değil mi? Çocuğa tek başıma baktığım için haliyle artık onunla yaşamaya alıştım. Onu bırakıp bi yerlere gitmiyoruz diye bana kızıyor. Hasta olursun diyor. Halbuki beni hasta eden kendisi :) neyse konuyu çok dağıttım. Eve dönmeden önce bu konuyu konuşmalıyım dedim kendi kendime. Bir iki gün zorladım. Sen kafanda kuruyosun, öyle bir şey yok, zaten ben ne yapsam güvenmiyosun vs. sanki suçlu benmişim gibi benim üstüme geldi. Ama ben artık emindim. Böyle davranması bile kendini belli ediyordu yani. En sonunda ona ya doğruyu söylersin ya da seni boşarım dedim. Geceden yanıma geldi. Konuşmadık yine. Öylece baktı sarılmaya çalıştı. Ben buz kesmiştim evladıma sarılıp uyudum. Sabah işe gitti beni görüntülü aradı. Ve beklenen itiraf geldi. Beni bi kız aradı dedi liseden arkadaşım başka şehirde yaşıyor numarası kayıtlı değildi kim olduğunu bilmeden açtım senin düşündüğün gibi nefsim uyanmadı evliliğimize zarar verecek bir şey aklımdan geçmedi numarayı da sen görürsün diye sildim dedi kısaca. Bende ilk olarak gecenin yarısı numaranı nerden bulup aramış diye sordum. Bilmiyorum dedi. Madem arkadaşınmış neden evde konuşmadın dedim. Yine kızacaktın dedi. Hadi bilmeden açtın neden konuşmaya devam ettin dedim. Kapatamadım işte dedi evli olduğumu bilmiyormuş öyle genel konuştuk dedi. Bu arada eşim o sıralarda bana nasılsın bile demiyordu kızlar. O kadar uzaktı benden. Beni aldattın yani dedim. Aldatmak olmuyor bu dedi. Bir şey yapacak olsam evin kapısına mı gelirim dedi. Özürler diledi yok şöyle yok böyle. Tabi güven kırıldı arkadaşlar. Onarılması mümkün değil sanırım. Şimdi aradığımda her meşgul çalmasında acaba diyorum. Bazen telefonuna bakıyorum gizli gizli. Beni o kadar değiştirdi ki. Ben cıvıl cıvıl bir kızdım. Ona da deliler gibi aşıktım. Ama o benim aşkımı yavaş yavaş bitirdi. Her şeyine tamam demem, evde ses bile yükseltmemem, her defasında affetmem ona cesaret verdi sanırım. Ama artık psikolojimi geçtim bünyem kaldıramayacak daha fazla. Onu yine seviyorum. Kıyamıyorum da. Ama kendime diyorum ki bu gidişle hasta olacaksın ve sen çocuğuna sağlıklı mutlu bir anne borçlusun. Bu sadece çok küçük bir bölümü evliliğimizin. Sizinle oturup sabahlara kadar konuşmam lazım. Daha doğum yapalı 1 hafta olmadan İstanbul’a araba yarışına katılmaya gitti mesela. Ama benim böyle şeylere kırılmaya hakkım bile yok :) neden biliyor musunuz? Her şeyini ayarladıktan sonra bana soruyor gideyim mi diye. Ben sana neden kal diyeyim ki? Sen beni ve bebeğini bırakmaman gerektiğini bilmiyor musun? Kayınvalidem de oğluna toz kondurmaz, oğlu da bunalmış, bi kafasını dağıtsınmış. :) 7 kat kesilen benim, göğüsleri patlayan benim. Lohusayım diye asla tek bırakılmayan, kafası şişen benim. Beyimizin kafası dağılsınmış. Daha neler var neler. Ama beni asıl üzen bu olaydı. Üstünden aylar geçti ama içimde halledemiyorum. Boşanmayı da artık ciddi ciddi düşünüyorum. Ben bir evin içinde tek başıma yaşamak için evlenmedim sonuçta. Ya da kocam kahveden gece yarıları dönsün de iki laf edelim diye yol gözlemek için evlenmedim. Buraya kadar okuyan olursa helal olsun öpüyorum gözlerinden. Çok doluyum arkadaşlar. Kimseyle paylaşamıyorum. En azından yazdıkça biraz ferahlıyorum. İyi geceler hepinize..

Genişletmek için tıkla...