- Konu Sahibi hopeless87
- #1
Herkese merhabalar,
Benim sorunum ailemle alakali. Ilk once biraz ailemi anlatayim daha rahat yardimci olabilmeniz icin. Ailem yurtdisinda yasiyor senelerdir. Maddi olarak herseyin fazlasina sahipken hic bir zaman huzur bulamadim evimde. Bunun en buyuk sebebi annemden dolayidir. Ben kendimi bildim bileli bencil hep kendini dusunen, cocuklarina karsi sevgisini ilgisini bir turlu gosteremeyen, psikolojik olarak rahatsiz bir annenin kizi oldum. Kucukken farkina varmasamda artik bu duruma katlanamiyorum,iletisimimiz hic yok. Benden 3 yas kucuk bir kiz kardesim var ikimizde ayni durumdayiz. Yurtdisinda yasamaktan biktik, ulkemizde yasamak hayatimiza devam etmek istiyoruz. Sebebide soyle, zaten ailevi huzursuzluklarin disinda, yasadigimiz yerde tabiri caizse hic bir sey yok. Ben 26 yasindayim, bu yastan sonra evlenmek duzen kurmak istiyorum artik ama bunu yasadigim ulkede gerceklestirmem cok zor, cunku kendime gore kimse yok.
Suan Istanbuldayim,is basvurularinda bulundum, cogundan olumlu cevap aldim.Turkiyede hayatima devam etmek istiyorum ama bunu yapmam icin sanirim aileme rest cekmem gerekicek. Cunku babam eger buraya gelmiyosan kendi basinin caresine bak diyor, buda demek oluyorki artik biz yokuz. Bunlarin tabiki sorumlusu annem, dedigim gibi duygularimiza isteklerimize simdiye kadar hic saygi duymadi ilgilenmedi. Babami dolduranda o, ama benim yurtdisina donmem demek gercekten cok kotu bir hayata geri donmem demek oluyor.
Simdi ben ne yapmaliyim? ya ailemin bencillikleri icin geri donup kendi hayatimi mahvedicem, yada birseyleri goze alip savasip burda kendime duzen kurucam. Lutfen bana fikir verin.
Benim sorunum ailemle alakali. Ilk once biraz ailemi anlatayim daha rahat yardimci olabilmeniz icin. Ailem yurtdisinda yasiyor senelerdir. Maddi olarak herseyin fazlasina sahipken hic bir zaman huzur bulamadim evimde. Bunun en buyuk sebebi annemden dolayidir. Ben kendimi bildim bileli bencil hep kendini dusunen, cocuklarina karsi sevgisini ilgisini bir turlu gosteremeyen, psikolojik olarak rahatsiz bir annenin kizi oldum. Kucukken farkina varmasamda artik bu duruma katlanamiyorum,iletisimimiz hic yok. Benden 3 yas kucuk bir kiz kardesim var ikimizde ayni durumdayiz. Yurtdisinda yasamaktan biktik, ulkemizde yasamak hayatimiza devam etmek istiyoruz. Sebebide soyle, zaten ailevi huzursuzluklarin disinda, yasadigimiz yerde tabiri caizse hic bir sey yok. Ben 26 yasindayim, bu yastan sonra evlenmek duzen kurmak istiyorum artik ama bunu yasadigim ulkede gerceklestirmem cok zor, cunku kendime gore kimse yok.
Suan Istanbuldayim,is basvurularinda bulundum, cogundan olumlu cevap aldim.Turkiyede hayatima devam etmek istiyorum ama bunu yapmam icin sanirim aileme rest cekmem gerekicek. Cunku babam eger buraya gelmiyosan kendi basinin caresine bak diyor, buda demek oluyorki artik biz yokuz. Bunlarin tabiki sorumlusu annem, dedigim gibi duygularimiza isteklerimize simdiye kadar hic saygi duymadi ilgilenmedi. Babami dolduranda o, ama benim yurtdisina donmem demek gercekten cok kotu bir hayata geri donmem demek oluyor.
Simdi ben ne yapmaliyim? ya ailemin bencillikleri icin geri donup kendi hayatimi mahvedicem, yada birseyleri goze alip savasip burda kendime duzen kurucam. Lutfen bana fikir verin.
