• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

O kadar kötüyüm ki

Aslinda Jean Paul nun "Weltschmerz" olarak adlandirdigi duyguya benzettim daha cok
Konu sahibi haberlerden ziyade dertten ziyade ölümle bozmuş kafayı

Ölüm korkusu herkeste var ama herkesin bakış açısıda farklı kimisi ölümü başka bir boyut olarak kimisi yok oluş olarak kimiside yeniden doğuş

Evladını kaybetmiş anne hemen ölmek kavuşmak isterken evladı engelli bir anne önce yavrum ölsün ben ölürsem kimse bakmaz ona der yani dünya evrende toz tanesiyle bizim için kocaman bir anlamı var her insanın derdi kendine büyük
 
Bütün bunlar işte bana o kadar anlamsız geliyor ki. Ne geçecek elinize çocuklarınız iyi bir eğitim alınca? En fazla bir nesil daha hatırlanıp unutulup gideceğiz, hiç yaşamamışız gibi olacak. Bu kadar çabaya değer mi? Ben bilmiyorum gerçekten, yanıtını siz verin.
Siz bence varoluşsal bir kriz yaşıyorsunuz. Yaşamın ne anlamı var diye düşünüyorsunuz, zaten hepimiz öleceğiz diye düşünüyorsunuz. Evet hepimiz öleceğiz ve unutulacagiz. İnsan ömrünü ortalama 80 yıl düşünsek. Kısa bir süre dünyada olacağız. Bunun için değer bence olabildiğince iyi yaşamaya. Örneğin saçlarimızı boyatmanin da anlamı yok öyleyse nasıl olsa öleceğiz? üniversite okumanın da anlami yok mesela. Belki kuaförde şen şakrak bu saçlarını boyatan kadın ertesi gün kocası tarafından öldürülecek? Çok can sıkıcı ama yaşam böyle birşey. Sürekli ölümü hatırlamak yaşamın anlamsızlığıni düşünmek insanı kedere, ıstıraba sevkeder.
 
Siz bence varoluşsal bir kriz yaşıyorsunuz. Yaşamın ne anlamı var diye düşünüyorsunuz, zaten hepimiz öleceğiz diye düşünüyorsunuz. Evet hepimiz öleceğiz ve unutulacagiz. İnsan ömrünü ortalama 80 yıl düşünsek. Kısa bir süre dünyada olacağız. Bunun için değer bence olabildiğince iyi yaşamaya. Örneğin saçlarimızı boyatmanin da anlamı yok öyleyse nasıl olsa öleceğiz? üniversite okumanın da anlami yok mesela. Belki kuaförde şen şakrak bu saçlarını boyatan kadın ertesi gün kocası tarafından öldürülecek? Çok can sıkıcı ama yaşam böyle birşey. Sürekli ölümü hatırlamak yaşamın anlamsızlığıni düşünmek insanı kedere, ıstıraba sevkeder.
Herkes kendini değerli, önemli zannediyor bunu bir türlü anlayamıyorum. Hayır, kimse değerli değil bu hayatta. İnsanlar bunu kabullenmek istemiyor. 7 milyar insanın içinde tekil olarak bizim ne değerimiz var ki? Hatta daha da geriye gidelim, tüm insanlık tarihi boyunca yaşayıp ölmüş insanlardan daha mı değerliyiz? Hayır. Kendimize değer biçip, herkesin o değeri bize göstermesini bekliyoruz. Ölüm bizim değersizliğimizi yüzümüze çarpan bir şey.
 
Görmezden gelerek, kafamızı çevirerek kendimizi kandırmaktan başka ne yapıyoruz ki? Kendimize yalancı bir dünya kurup o dünyada oyalanmak doğru mu acaba, inanın bilmiyorum.
Aşırı hassas biri ve günlerçe kötü bir olayın etkisinden çıkamayan biri olarak ben de bir süredir haber izlemeyi bıraktım. Her mizaç kötü haberi kaldıramıyor. Bu kafa çevirmek, yalancı dünya kurmak değil; kendine elinde olmayan, değiştiremeyeceği bir şey için zarar vermekten korumaktır bence. Başka ne yapılabilir? Zorla duyarsızlaşmaya mı çalışmak? O nasıl oluyor? "Keşke ben de umursamaz olsam" demişsiniz de.
 
Herkes kendini değerli, önemli zannediyor bunu bir türlü anlayamıyorum. Hayır, kimse değerli değil bu hayatta. İnsanlar bunu kabullenmek istemiyor. 7 milyar insanın içinde tekil olarak bizim ne değerimiz var ki? Hatta daha da geriye gidelim, tüm insanlık tarihi boyunca yaşayıp ölmüş insanlardan daha mı değerliyiz? Hayır. Kendimize değer biçip, herkesin o değeri bize göstermesini bekliyoruz. Ölüm bizim değersizliğimizi yüzümüze çarpan bir şey.
Herkesin o değeri vermesini beklemiyoruz. Çekirdek ailemizin anamızın, babamızın, kocamızın, çocuklarımızın bekliyoruz. Sokaktaki adam bize niye değer versin?
 
Herkesin o değeri vermesini beklemiyoruz. Çekirdek ailemizin anamızın, babamızın, kocamızın, çocuklarımızın bekliyoruz. Sokaktaki adam bize niye değer versin?
ama ben milyonlarca müridim olsun herkes bana aşırı değer versin ne söylesem yapsın istiyorum.hiç mi mümkünü yok ? :işsiz: :işsiz: :KK53:
 
Herkesin o değeri vermesini beklemiyoruz. Çekirdek ailemizin anamızın, babamızın, kocamızın, çocuklarımızın bekliyoruz. Sokaktaki adam bize niye değer versin?
Ölünce yanında anne babayı, kocayı çocukları da mı götürüyoruz? Onlar değer verince değerli mi oluyoruz yani? Boş hayatın boş avuntuları. Ölüler de sanıyor ki diriler her gün helva yiyor.
 
ama ben milyonlarca müridim olsun herkes bana aşırı değer versin ne söylesem yapsın istiyorum.hiç mi mümkünü yok ? :işsiz: :işsiz: :KK53:
Ceycey çok istiyorsan olabilir. Bu adama bile inananlar olduğuna göre 😂
 

Eklentiler

  • 1E4581AD-9687-4E26-AA81-FC4DA366846B.webp
    1E4581AD-9687-4E26-AA81-FC4DA366846B.webp
    21,4 KB · Görüntüleme: 11
bu konu içimi kararttı.yaşama sevincim azaldı ayoll.biz neyiz neden yaşıyoruz amacımız hedefimiz ne diye sabaha kadar düşüneceğim şimdi :KK53: :KK45:
Umarım uyuyabilirsiniz.:) Konu sahibi ya çok hassas yada aşırı duygusal. Hepimiz üzülüyoruz ama hayatı devam ettirmek için beynimiz siliyo sanırım. İyi uykular dilerim 💚
 
Burada her turlu eziyete, fiziksel/cinsel/psikolojik siddete çocuklarım icin katlaniyorum diyen kadinlara ornek olsun bu olay. Ailesiz buyuyen, aile sevgisinden mahrum buyuyen ya da siddet icinde buyuyen cocuklarin psikolojisi normal olmuyor işte. 3 yasindaki cocugum baba diye dolandigi icin bosanamiyorum demesinler.

Bu kizcagiz sevgi dolu bir ailede buyuse, maneviyati yüksek olsa intihar eder miydi?
 
Umarım uyuyabilirsiniz.:) Konu sahibi ya çok hassas yada aşırı duygusal. Hepimiz üzülüyoruz ama hayatı devam ettirmek için beynimiz siliyo sanırım. İyi uykular dilerim 💚
Eğer cesedimin dahi bulunamayacağı bir şekilde ölebilsem, bir dakika durmam bu hayatta. Yaşamaya değer hiçbir şey yok.
 
Bu aralar okuduğum haberler inanılmaz canımı sıkıyor, hayata bağlanmamı zorlaştırıyor. Kendimi gittikçe daha soyut, daha kopuk ve daha yalnız hissediyorum. Herşey ve herkes anlamsız hale geliyor. Buradaki dertleri okuyunca "sizinki de dert mi, ne saçma şeyleri kafanıza takıyorsunuz" diyesim geliyor.

En son dünkü bir haber. 20 yaşında gencecik bir kız intihar etmiş. Hala etkisinden çıkamadım. Böyle bir son olur mu? 20 yaş. Kafayı yiyeceğim düşündükçe. Kız devlet korumasında büyümüş, işe girmiş bir ilkokulda. Demek ki sadece iş sahibi olmakla, para kazanmakla bitmiyor herşey.

Kimsenin kimseyi umursadığı, önemsediği yok. Herkes nasıl bu kadar umursamaz olabiliyor? Keşke bende öyle olabilsem. Kafayı yiyeceğim artık dayanamıyorum.
Haberleri izleyip çok fazla üzülen ve sinirlenen biriyim o yüzden izlemiyorum bende her zaman TLC TRT Belgesel izlerim moralim yerine gelir :) Bu konuda tabi annemle anlaşamıyoruz ben haber izlemediğimi izlediklerini de bana anlatmaması gerektiğini söylememe rağmen gelir çatır çatır anlatır :D Ama depresyona da bu kadar çabuk girmem tabi iyi kötü yaşantılar var bunları bizde yaşabiliriz Allah korusun başkası da. Sizi ne mutsuz ediyorsa uzak kalacaksınız bu kadar
 
Eğer cesedimin dahi bulunamayacağı bir şekilde ölebilsem, bir dakika durmam bu hayatta. Yaşamaya değer hiçbir şey yok.
Lütfen böyle konuşmayın. Yaşamaya değer ne olabilir sizin için, sizi çok seven bir aile belki belki es veya çocuk. Hayatınızda belki de yalnız olduğunuz bir zamandasiniz o yüzden böyle düşünüyorsunuz. İnsanlar ölüyor diye düşünüp dertlenirken kendinizi yipratmayin bu kadar lütfen. Afrika'da çocuklar tercih olarak değilde açlıktan ölüyor. Yani kötülük veya ölüm her zaman var . şartlar ne olursa olsun bu hayatı yaşamaya geldik biliyorsunuz. Daha güzel yaşamak için sebebler arayın isterseniz. Bizlerde pembe bulutlar üstünde yaşamıyoruz çok zor şartlarda çoğumuz. Ama tutunuyoruz hayata. Lütfen iyi gelecekse psikiyatri ye görünün. Ölümü istemeniz cesedim bulunmasin demeniz çok yanlış bir düşünce. Kurtulun bundan.
 
Siz duyarlı değil depresifsiniz. Duyarlı insanlar çevrelerine bir şeyler katmaya çalışır. Çocuklar için üzülüyorsanız yardım kuruluşlarına katkı sağlarsınız. Şehit aileleri için bağış yaparsınız. Bir yetimi giydirirsiniz. İnsanlar Afrika’da kuyu açtırıyor. Şiddete maruz kalan kadınlar için Stk’lara katılırsınız.
Ama siz sürekli şikayet halindesiniz.
 
Bunlar yüzyıllardan beri süregelen olaylar zaten. Sadece teknoloji çok geliştiği için kolay duyulup, yayılıyor zaten. Günümüz koşullarında saklanan soğanın kokmama gibi bir ihtimali yok zaten. Gerçeklerle karşı karşıya kaldığımız sürece biraz bağışıklık kazanıp psikolojimizi zinde tutabiliriz.
 
Lütfen böyle konuşmayın. Yaşamaya değer ne olabilir sizin için, sizi çok seven bir aile belki belki es veya çocuk. Hayatınızda belki de yalnız olduğunuz bir zamandasiniz o yüzden böyle düşünüyorsunuz. İnsanlar ölüyor diye düşünüp dertlenirken kendinizi yipratmayin bu kadar lütfen. Afrika'da çocuklar tercih olarak değilde açlıktan ölüyor. Yani kötülük veya ölüm her zaman var . şartlar ne olursa olsun bu hayatı yaşamaya geldik biliyorsunuz. Daha güzel yaşamak için sebebler arayın isterseniz. Bizlerde pembe bulutlar üstünde yaşamıyoruz çok zor şartlarda çoğumuz. Ama tutunuyoruz hayata. Lütfen iyi gelecekse psikiyatri ye görünün. Ölümü istemeniz cesedim bulunmasin demeniz çok yanlış bir düşünce. Kurtulun bundan.
Bütün bu saçmalıklara katlanmak istemediğim için böyle hissediyorum. Ben mi istedim bu dünyaya gelmeyi? Niye istemediğim bir yerde durmak zorundayım? Yalnızım iyiki de yalnızım. Kendimi bir eşe veya çocuğa bağlayıp bu hayata saplanıp kalmak istemiyorum.
 
Back
X