Boşandıktan sonra o kadar çok kendini bilmezle karşılaştım ki bekar olsam asla yapamayacağı tekliflerle geldi insanlar mideniz bulanır. 1 sene sonra boşanıcam bana şans ver diyenler boşanmicam ama seni beğeniyorum diye niyeti açıkça belli olanlar. Yaşça çoook büyük insanlar yani çpcuğuyla aramdaki fark kendiyle aramdaki farktan az üst düzey yöneticiler fuara gittim orda bile koskoca yönetici bana fuarı gezdirdi şu şöyle bu böyle anlatıyor biliyorum diyorum gitmiyor yanımda fütursuzca yanındaki arkadaşlarıyla fısırdaşıp gülüşüyorlar hiç bu kadın ne hisseder modu yok çıkmak zorunda kaldım o kadar rahatsız oldum ki ama hiç biri gülüşenlerden ya da etraftan siz ne yapıyorsunuz arsızlık değil mi bu demedi 1 tane adam yokmuş orda da onu anladım. Ben desem hakkımda konuşacak daha çok malzeme vermiş olacağım hani utanıp susmayacaklarda kadına bak kendini ne zannediyor olacak bide orda burda kendilerini savunmak adına daha fazlasını konuşacaklar. Her zaman şikayet fırsatı olmuyor işte onla ilgili konuşmuyorduk dese ne söyliceksin hiç boşa karakolda savcılıkta uğraş dur bide oralarda duyulsun
Çok geçmiş olsun haklısınız kötü olmak kokay zaten o sorumlu diye zaten ben unutamam bazı şeyleri sonuçta.
konu sahıbıyle kendınızı bır mı tutuyorsunuz
Demek istedigim bunun cesaret vermeyle ilgisi yok...adam sadece kadinin yalniz oldugunu bilmesi yeterli...
Zayıf değilim olmadım aslında hep her gün söyledim burda yazanların bir çoğunu aslında kabullenme aşaması gibi bir durumdu bu süre yani 3 günün 2 sinde müthiş kavgalar ağza alınmayacak hakaretlerle geçti biraz kendimi tarttım duygularım değişiyor yumuşuyorum korktum açıkçası daha çok başı dedim kızım yar cık aman deyim kendine mukayet olman lazım ipler gidiyor. Anlaşılmak aslında sanırım arkadaş olarak kalsam ömür boyu sürecek bir dostluk olabilirdi bir çok şeyi bir arada düşünüp kah ordan kah burdan söylerim genelde insanlar bağlantıları kuramaz sohbetim çok rezildir yani sohbete çok da odaklanamam hep zihnim doludur bir şey anlatılırken lendimle ilgili çok saçma bir şey aklıma gelip onu düşünürken kaçırırırım çok dağdan bağdan yani okuduğum kitaptan bağlantı bile kurarım anlatanın bir kelimesinden yola çıkar çok başka bir yere varırım genelde de susmayı tercih ederim bu yüzden bu bağlantıları kurdu sadece bu kadar ne demek istediğimi anladı anlaşılmaz sohbetime katlandı. Ama hiç söyleme fırsatı vermemeliydim doğru gerçi fırsatı olmadı aslında bi gün telefon edip çat diye söyledi hiç alakasız. Yağmur yağıyordu işte sizi bir yere götürsem dedi dedim ne bir yeri gelemem sonra söyledi direk. Öncesinde hiç farketmedim bile.
öfffff ,
olur defterı tutarken slow muzık acın yanınada nescafe
Arkadasima soyledim beni uyarsin diye yazmissin ya .
İyi de ben hayatım boyunca yazdım benim terapim de bu şekilde yazdıkça rahatlıyorum napim anlatamıyorum kendimi başka türlü konuşamıyorum iletişimim zayıf ben günlük üzüldüğüm olayları veya beni çok mutlu eden şeyleri de yazıyorum ya da gündemden haberlerle ilgili hislerimi filan yani buda mı suç herkesin tarzı farklı ben tutup da adama şöyle aşığım filan yazmıyorum ki. Yazmayı deneyin iyi gelecektir kendine bile itiraf edemez durumuna inanmıyorum kendinle yüzleşmeden nefsinle başedemezsin açık olacaksın kendine yoksa içinde büyüt böyle düşünüyorum olayları düşünürüm sürekli mesela şurda şunu yaptım bunu neden yaptım diye yazarken daha rahat açıyorum kendimi ayrıntıları kaçırmıyorum her türlü irdeleyebiliyorum kendimi neyse haklısınız bişi demiyorum evet hata bunu da kabul ediyorum zaten zaaflarımın farkında bu taraflarımı kullanmasına izin vermemek adına neler yapabileceğimi düşünüyorum mesela din boyutu benim çok büyük zaaflarımdan biri ve bunu kullanmaya çalışıyor nemalanırmıyım burdan diye yokluyor kendimi bunlara hazırlıyorum aslında.
Yok ben tepkilerimi kontrol edemiyorum yani susup susup bi anda ufacık şeye ani ve yoğun tepkiler verebiliyorum bu durumla başedememem boşandıktan sonra daha da arttı psikolojik olarak çok yıprandım o esnada bir de kapattım kendimi evden çıkmadım ücretsiz izin aldım filan çok içimde kaldı bazı şeyler şimdi böyle kontrolde zorlanmalarım başladı onu arayıp sayıcam o beni uyarmicak yapma etme diye ben tepkilerimi ona vericem o kadar ya da bi bayıra çıkıp sayıcam ama karşıda tepki veren bir insan gereksinimi oluyor bazen eski eşim sağolsun baya duvar gibiydi ne desen almazdı o tepkisizlik durumu da beni boğdu sanırım sinirlerime hakim olamıyorum valla kavga edesim geliyor bazen hani bildiğin saç saça mahalle kavgasına karışasım temiz bir dayak yiyesim geliyor bunun için doktora gittim ama nafile bir çaba oldu beni pek ciddiye almadı bence o da beni anlamadı. Ona da böyle parça pinçik konuşunca. Hırsımı alamıyorum hiç bir şeyden sinirleniyorum vücudumda bir alev topu var da bütün vucuduma bir sıcaklık yayıyor gibi bir his oluşuyor yanıyorum resmen soğuk suya filan giriyorum hiç bana mısın demiyor. Sinirimi atamıyorum bir türlü.
bızımle dalga gectıgıne emın oldum !!!
