Öfke kontrol problemim

Arkadaşlar selam.

Ben 2 yıllık evliyim, bir bebeğim bir de kedim var genel olarak mutluyum çok şükür ama genel olarak öfkemi kontrol etme problemim var.

Özellikle eşimle tartışırken öfkelenince çok kırıcı konuşuyorum hatta saygısızım evet, taşlayabilirsiniz. Ben de diğer insanlar gibi normal bir şekilde tartışabilmek istiyorum. Ama bu sorunu yaşayanlar bilir, öfkelenince içimde bir şey beni yırtıyor sanki patlamak istiyorum. Rahatlamak için ya bağırıyorum ya da kötü sözler söylüyorum. Gerçi bebeğim doğduğundan beri bağırma pek kalmadı uyanır vs diye ama bu sefer de saygısızca konuşuyorum. Daha da kötüsü bebeğim büyüyünce ona da bağırırım, kızarım diye korkuyorum.

Aslında terapi alacaktım bunun için ama araya korona girdi ve ben online terapi taraftarı değilim açıkçası. Ben de psikoloğum bu arada ama şu an bebekten dolayı çalışmıyorum.

Sorum şu, bu problemi yaşayıp aşan oldu mu? Tamam belki Budist rahipler gibi olamam bu saatten sonra ama öfkemi kontrol edebilmek istiyorum. Mesela bu konuyla ilgili okumalar yapan faydasını gören oldu mu? Varsa tavsiyeniz alırım. Terapi şu an alamam yüz yüze terapi tercih ediyorum çünkü. Terapi dışındaki önerilere açığım.

Not : çocukluğumdan beri var olan bir sorun bu, dönemsel değil yani, yıllardır yaşıyorum babamın eseri maalesef.

Öfke kötü söz sarf etme bana göre görerek alışkanlık edinilen birşey gördükçe duydukça normal karşılıyoruz
Bende öyleydim şimdi daha da az öyleyim
Kendimi doğru yerde anlaşılacak şekilde konuşarak düzeltmeyi öğrendim.
Bağırmak hakaret ettiğimde sorunu fikrimi anlayan olmadığını görünce Düzgün konuşmayı öğreniyorum

Budist rahipler
Valla ben de sinirli bir insanim,ortami terk ediyorum kendimi susturmak ve frenlemek icin
Kendi kendime konusurum,artik sokakta da oyle yapiyorum,neyse ki maskeliyiz deli oldugumuz belli olmuyor

Kendimi okudum, önerileri takip etmeye geldim

Anneannem hep der ki ; sinirlenince 10'a kadar sayın, öyle konuşun. Deneyebilirsiniz, ben bir de derin derin nefes alırım. Dikkatim dağılıyor o şekilde sanırım bilmiyorum ama büyük oranda aştım. Benim sorunum çok çok zor sinirlenip, sinirlenince eşya kırmak. Dediğim şekillerde kontrol edebiliyorum. Aman söylediğiniz sözlere dikkat edin, insan bazen yıllar geçse de unutmuyor söylenenleri. Karşınızdakinin yerine sadece bir an için kendinizi koyarsanız, zaten kıyamazsınız. Gerçi kime ne anlatıyorum, psikologsunuz siz, benden daha iyi bilirsiniz elbet :) Sevgiler...

Eskiden çok kontrolsüzdüm ben de. Artık sinirim kalmadı, hayat beni pambik gibi yaptı seve seve =)
Nadir de olsa öfkelendiysem bulunduğum ortamı terk ediyorum, mümkünse evden, değilse öfkelendiğim kişiyle (genelde eşim) bulunduğum odadan çıkıyorum. Hiç konuşmuyorum sakinleşene kadar. Çünkü öpeceğim yüze s*çmak istemiyorum =)
Eski nişanlımın kafasında bir kere bardak kırmış, bir kere de kafasından aşağı makarna dökmüş bir insandım. Şimdi eşime 6 senedir bir kez "gerizekalı/ aptal/ lanet olsun / b*k suratlı" vs bile demedim. Terapi de almadım. Kendi kendimi törpüledim olabildiğince. Şimdi köpük gibi 5 dk da sönüyor öfkem de zaten. Öyle doldurmuyorum kendimi.

Öfke günlüğü çok işe yarıyor, hergün not ediyorsun öfkelendiğin şeyleri sonra geriye dönüp son haftaya bakıyorsun. Ortak başlıklar bulup üzerine çalışıyorsun hatta. Farkındalık için ben yapmıştım.

Zezemeze .!.:

Arkadaşlar selam.

Ben 2 yıllık evliyim, bir bebeğim bir de kedim var genel olarak mutluyum çok şükür ama genel olarak öfkemi kontrol etme problemim var.

Özellikle eşimle tartışırken öfkelenince çok kırıcı konuşuyorum hatta saygısızım evet, taşlayabilirsiniz. Ben de diğer insanlar gibi normal bir şekilde tartışabilmek istiyorum. Ama bu sorunu yaşayanlar bilir, öfkelenince içimde bir şey beni yırtıyor sanki patlamak istiyorum. Rahatlamak için ya bağırıyorum ya da kötü sözler söylüyorum. Gerçi bebeğim doğduğundan beri bağırma pek kalmadı uyanır vs diye ama bu sefer de saygısızca konuşuyorum. Daha da kötüsü bebeğim büyüyünce ona da bağırırım, kızarım diye korkuyorum.

Aslında terapi alacaktım bunun için ama araya korona girdi ve ben online terapi taraftarı değilim açıkçası. Ben de psikoloğum bu arada ama şu an bebekten dolayı çalışmıyorum.

Sorum şu, bu problemi yaşayıp aşan oldu mu? Tamam belki Budist rahipler gibi olamam bu saatten sonra ama öfkemi kontrol edebilmek istiyorum. Mesela bu konuyla ilgili okumalar yapan faydasını gören oldu mu? Varsa tavsiyeniz alırım. Terapi şu an alamam yüz yüze terapi tercih ediyorum çünkü. Terapi dışındaki önerilere açığım.

Not : çocukluğumdan beri var olan bir sorun bu, dönemsel değil yani, yıllardır yaşıyorum babamın eseri maalesef.

Genişletmek için tıkla...

İşin uzmanı sizsiniz zaten. Tabi çalıştığınız yaş grubunu ya da uzmanlaştığınız konuları bilemiyorum ama genel anlamda bu sorunu yaşayan bi birey ne yapmalı noktasında buradaki pek çok insandan daha yeterlisiniz aslında.

Online terapiden verim alamayacağınızı düşünüyorsunuz ama uzman koltuğu başka, danışan koltuğu başka. Bence ön yargılı davranmadan bi şans verebilirsiniz. Ki pandemiye ragmen yüz yüze görüsmeler de devam ediyo diye biliyorum.

Onun dışında öfkeyi başka bi şeye kanalize etmeyi deneyebilirsiniz. Fiziksel efor sarfetmek iyi gelir diye düsünüyorum. Tepeniz atmaya başladığında çıkıp yürüseniz mi acaba şöyle hızlı hızlı? Yürüyüş dönüşü konuşursunuz ne konuşmak istiyorsanız. Yaşadığınız yer müsait mi saat geç bile olsa söyle bi yarım saat yürümeye?

Sorunun kaynagıyla yani babanızla yüzleşmeyi deneyebilirsiniz sonra. Öfkenizi kusmaktan ya da hesap sormaktan bahsetmiyorum. Hak etsin ya da etmesin onu da kendinizi de rahat bırakmak, geçmiş suçlardan azat etmek, affetmek iyi gelebilir. İnsan hayatının bi noktasında adalet sağlanmadı, hesap kapanmadı hissine saplanıp kaldıkça bütün hayatı o hissin etrafına çekilip kendi içine çöküyo. O histen kurtulmak için öfkenin kaynagına öfkelenmeyi bırakmalısınız belki de. Tabi buraya yazmak birkaç saniye ama yapması o kadar kolay değil biliyorum. Yine de bi yerden de başlamak lazım.

Öfkelendiğinizde normalde eşinize söyleyeceklerinizi ve o an ne hissettiğinizi bi yere yazıp sonra da koltuk değiştirip sanki danışanınızın notlarını okur gibi kendi yazdıklarınızı mı okusanız acaba? Birincisi yazmak gercekten iyidir. O havaya karıştığını sandığınız kötü sözlerinizi bi kagıt parcasında kalıcı görmek, esinizin aklında da kagıtta kaldıkları gibi kaldıklarını bilmek bi farkındalık yaratacaktır. İkincisi role play bazen çok işe yarar. Gerekirse tiyatral bi hava verin hatta. Ciddi ciddi önce bi sandalyeye oturun danışan olun, sonra tam karşısına oturun uzman olun. Bakalım ne olacak...

İlk aşamada aklıma başka da bi sey gelmedi ama dedigim gibi isin uzmanı sizsiniz. İnanıyorum ki halledeceksiniz de.

Ben de öfkeli bir insanım hatta düşündüğümü söylemekten çekinmem ama kimseye hele de eşime tartışırken saygısız kırıcı laflar etmem. Bu bence başka bir sorun öfke probleminin de ötesinde. Size ne tavsiye versek durumun değişeceğini sanmıyorum çünkü zaten sakin kafayla düşününce yaptığınız şeyin yanlış olduğunu biliyorsunuz.
Şunu unutmayın "istediğini söyleyen istemediğini işitir" ileride duyacağınız şeylere, söyledikleriniz yüzünden katlanmak zorunda kalacağınız şeylere hazırlıklı olun çünkü kimse uzun vadeli böyle bir durumu idare etmek zorunda değil eşiniz de sizi kırmaya başlayabilir o evlilik de ne kadar sağlıklık kalır tartışılır

Yani mum dibine ışık vermez diyorsunuz psikolog olarak Aşırı sinirlenmenizin sebebi olay değil , biliyorsunuz. Olayın sizde yarattığı etki. Eşiniz çorabını salona attıysa ,o çorap değil olay ,önemsenmediğini düşünmek, hep böyle olacağını varsaymak vs vs. Bu yüzden yıkmak istiyorsunuz ortalığı, çok düşünmekten. Ve evet, bu problemi yenmezseniz özellikle 3 yaşından sonra çocuğunuzla çok büyük problemleriniz olacak. Çünkü benim gibi süper sakin bir insan sinirden kendini kaybediyorsa hali hazırda öfke problemi olana çok geçmiş olsun. Sürekli ileride şöyle olursa , böyle yaparsa , beni dinlemiyor, zaten babası da sallamıyor vs diye gidecek bu. Çözüm ? Düşünmeyin ve ortamı terk edin. Eşinize söylediniz bir şey, anlamadı mı , cevap mı veriyor , sizi itham mı ediyor , çekin gidin. Amaaan ne halin varsa gör deyip dikkatinizi dağıtın. Tepkinizi susarak , muhatap olmayarak verin. Evlilikte kazanan olmaz. Ama anne baba sürekli kazanmaya çalışırsa kaybeden çocuk olur. İnanın bir süre böyle davranınca düşündüğümüz gibi tepemize çıkmıyor erkekler. Tam tersine daha dikkatli oluyorlar.

mor delisi .!.:

Öfke kötü söz sarf etme bana göre görerek alışkanlık edinilen birşey gördükçe duydukça normal karşılıyoruz
Bende öyleydim şimdi daha da az öyleyim
Kendimi doğru yerde anlaşılacak şekilde konuşarak düzeltmeyi öğrendim.
Bağırmak hakaret ettiğimde sorunu fikrimi anlayan olmadığını görünce Düzgün konuşmayı öğreniyorum

Genişletmek için tıkla...

İşte bunu ben de biliyorum ama uygulamakta sorun yaşıyorum. Pratikte neler yapabilirim mesela

Bazı insanlar kavgadan besleniyor. Iltifat onlara hakaret gibi geliyor.
Kötü davransan daha ciddiye alanlar oluyor.
26 yaşıma kadar herkes iyiliği hakediyor sandım herkese iyi davrandım.
Kullanan da oldu kıymet bilen de
Artık bakıyorum karşıdaki neyle besleniyor sevgiyle mi kavgayla mi istediğini veriyorum o da doyuyor ben de nedense acayip huzurluyum. ❤❤❤

asabiyimben5 .!.:

Kendimi okudum, önerileri takip etmeye geldim

Genişletmek için tıkla...

Nick mesaj uyumu

holymoly .!.:

Anneannem hep der ki ; sinirlenince 10'a kadar sayın, öyle konuşun. Deneyebilirsiniz, ben bir de derin derin nefes alırım. Dikkatim dağılıyor o şekilde sanırım bilmiyorum ama büyük oranda aştım. Benim sorunum çok çok zor sinirlenip, sinirlenince eşya kırmak. Dediğim şekillerde kontrol edebiliyorum. Aman söylediğiniz sözlere dikkat edin, insan bazen yıllar geçse de unutmuyor söylenenleri. Karşınızdakinin yerine sadece bir an için kendinizi koyarsanız, zaten kıyamazsınız. Gerçi kime ne anlatıyorum, psikologsunuz siz, benden daha iyi bilirsiniz elbet :) Sevgiler...

Genişletmek için tıkla...

Estağfurullah. Ben zaten çok kırıcı konuştuğumu biliyorum, eşime bazen diyorum beni bırak git falan diye çünkü kimse öfkeli birini çekmek zorunda değil. Ama düşünsenize bebeğim eşim gibi değil onla hiç bitmeyecek bir bağ olacak aramızda ve ona kötü davranırsam bu onda onulmaz yaralar açar. Çok üzülüyorum, lanet gibi bir şey bu taşıyorum ben de bunu.

Zezemeze .!.:

Nick mesaj uyumu

Genişletmek için tıkla...

Hahaha evet ama bir o kadar da hassas ve ağlak bir insanım siz de oylesinizdir kesin , bu dünya hassas kalpler için cehennem

behna_xwes .!.:

Eskiden çok kontrolsüzdüm ben de. Artık sinirim kalmadı, hayat beni pambik gibi yaptı seve seve =)
Nadir de olsa öfkelendiysem bulunduğum ortamı terk ediyorum, mümkünse evden, değilse öfkelendiğim kişiyle (genelde eşim) bulunduğum odadan çıkıyorum. Hiç konuşmuyorum sakinleşene kadar. Çünkü öpeceğim yüze s*çmak istemiyorum =)
Eski nişanlımın kafasında bir kere bardak kırmış, bir kere de kafasından aşağı makarna dökmüş bir insandım. Şimdi eşime 6 senedir bir kez "gerizekalı/ aptal/ lanet olsun / b*k suratlı" vs bile demedim. Terapi de almadım. Kendi kendimi törpüledim olabildiğince. Şimdi köpük gibi 5 dk da sönüyor öfkem de zaten. Öyle doldurmuyorum kendimi.

Genişletmek için tıkla...

İşte bunu nasıl başardınız yani bana pratik öneriler lazım ne yapabilirim somut olarak

burcak86 .!.:

Öfke günlüğü çok işe yarıyor, hergün not ediyorsun öfkelendiğin şeyleri sonra geriye dönüp son haftaya bakıyorsun. Ortak başlıklar bulup üzerine çalışıyorsun hatta. Farkındalık için ben yapmıştım.

Genişletmek için tıkla...

İşe yarıyor mu gerçekten? Öyleyse denerim.

Nasıl ya hem psikolog olup hem de ne yapacağını bilememek. Terzi kendi söküğünü dikemez tam da bu duruma deniyordu galiba.

Yine de şeyi merak ettim. Eşin ne diyor bu duruma. O da öyle mi? Susar mı?

Zezemeze .!.:

İşte bunu ben de biliyorum ama uygulamakta sorun yaşıyorum. Pratikte neler yapabilirim mesela

Genişletmek için tıkla...

Kendinizi önceden hazırlıyor olabilirsiniz.
Eşinize kızdıgınız konularda laflarınızı kullanmak üzere hazırlıyor olabilirsiniz

Benim vereceğim misaller bende etkili oluyor.
Onlar önce karşımdakini sakince dinleyip izliyorum
Kelimeleri hakaret yada can acıtmak için degil doğru yada yanlış olduğunu kanıtlamak için kullanıyorum

Anlamıyor mu
Muhatap olmuyorum
Üstüme gelip kavgaya dönüşüyorsa aklımda planlı laflarımı kullanmaya başlıyorum

Asıl bu huyun adı baskın çıkmak baskın karakterler bu şekilde davranıyor(istisnalar olabilir)

Zezemeze .!.:

İşte bunu nasıl başardınız yani bana pratik öneriler lazım ne yapabilirim somut olarak

Genişletmek için tıkla...

Çok çok zor olsa da o an sesli konuşmayın. Susun. Ortamı terk edin. Gidin ellerinizi yıkayın yüzünüze su vurun. Günlük tutun. Yazıya dökmenin inanılmaz faydası var. Benim 2009dan beri tuttuğum 6 defterim var. En çok ne öfkelendiriyor mesela sizi ? Madde madde yazmaya çalışın. Bunlardan hangileri değiştiremeyeceğiniz, sizin kontrolünüz dışında olan şeyler?
Müzik de beni inanılmaz gevşetiyor. Açıyorum rahatlatıcı doğa sesleri , uzanıyorum yatağa, kendime telkinde bulunuyorum.