- Konu Sahibi naznazefefe
-
- #1
kendimle bile yüzleşemedim bu konuyu sizinle paylaşana kadar, kadınlık gururuma yediremedim ama dedim ki paylaşırsam konuşa konuşa daha kolay atlatabilirim. dediklerinizi yapmaya yavaş yavaş başladım aslında gecen ay kuaföre gittim saçımda değişiklik yaptım. diyete de tekarar başladım ama bu sefer eşime söylemedim bile çünkü daha önce her hafta beni akupunktura götürürken sen başaramıyacan iradesizsin diyip moralimi bozuyordu . şimdi farketmesede 3 kilo verdim bi 10 kilo versem kendimi toparlarım gibi geliyo . bu konu çok mu önemli bilemiyorum ama bi kadın olarak etkileniyorum. dışardan gören kimse inanamaz bizim böyle sorun yaşadığımıza. aslında eşim iyi biri ama neden böyle olduk bilemiyorum. bende gayet neşeli güler yüzlü biriyim bazen şaşıyorum kendime herşeyi içime atmayı nasıl başarıyorum diye. en çok eşimle evlenmeden önce beni öpebilmek için yaptığı çabalarını o hallarini özledim .
ayrı odalarda yatmayın demişiniz , bende ilk zamanlar beşiği yanımıza aldım ama bebeğim öyle çok ağlıyo uyanıyo ki her gece yarısı ışığı yaktın kapatmadın, mama yapmaya gittin gelmedin kavgası eder olmuştuk her sabah küs ve kızgın ayrılıyorduk o daha da yıpratıyordu beni.
beni mi anlattın nedir?biz de çok severk evlendik.çokk sevdik... bi fark var.eşim hamile olduğumu öğrendiğinde çok mutsuz oldu.hatta beni ruhsal olarak yıprattı.hiçbir zaman istemedi aslında, hep zamanı var dedi.ben istiyordum ama .çünkü 2.gebeliğimdi ve ilkini aldırmak zorunda kalmıştım(hiperemesisden dolayı hayati sorunlar olmuştu,drida isteğiyle)ama çook üzülüyordum,suçluyordum kendimi neden dayanmadım diye.......hep ağladım hep......hamileliğim çok sorunlu oldu.yine hiperemezis den dolayı hastanelerde yattım,ilk 4 ay serumla beslendim.çok çok yıprandı vucudum ama ölümü göze almıştım bu kez,doğurcam demiştim...çok şükür Rabbime oğlum 3. aylık şmdi. eşime gelince...9 ay kardeş olduktan sonra 40 çıksın dedik.o çıktı yine eşim mesafeli.neyse bu hep böyle oldu.yataklarımız ayrı bizimde.çocuğun odasında yatıyoruz.ben ona sarılıp uyumayı unuttum biliyor musunuz?hep ben yaklaştım yanına o hep uzaklaştı.defalarca reddetti beni.gururum ayaklar altında.o da değil sadece.aramızda görünmez bir sınır var.konuşmuyoruz bile.hep kavga ediyoruz.geçen havucu çöp kovasına değil de tabağa soydum diye kavga ettik.yani sudan sebepler....koptuk...bu sabah yanına uzandım,sırtını döndü,uzak dur dedi....sonumuz ne olacak bilmiyorum...
beni mi anlattın nedir?biz de çok severk evlendik.çokk sevdik... bi fark var.eşim hamile olduğumu öğrendiğinde çok mutsuz oldu.hatta beni ruhsal olarak yıprattı.hiçbir zaman istemedi aslında, hep zamanı var dedi.ben istiyordum ama .çünkü 2.gebeliğimdi ve ilkini aldırmak zorunda kalmıştım(hiperemesisden dolayı hayati sorunlar olmuştu,drida isteğiyle)ama çook üzülüyordum,suçluyordum kendimi neden dayanmadım diye.......hep ağladım hep......hamileliğim çok sorunlu oldu.yine hiperemezis den dolayı hastanelerde yattım,ilk 4 ay serumla beslendim.çok çok yıprandı vucudum ama ölümü göze almıştım bu kez,doğurcam demiştim...çok şükür Rabbime oğlum 3. aylık şmdi. eşime gelince...9 ay kardeş olduktan sonra 40 çıksın dedik.o çıktı yine eşim mesafeli.neyse bu hep böyle oldu.yataklarımız ayrı bizimde.çocuğun odasında yatıyoruz.ben ona sarılıp uyumayı unuttum biliyor musunuz?hep ben yaklaştım yanına o hep uzaklaştı.defalarca reddetti beni.gururum ayaklar altında.o da değil sadece.aramızda görünmez bir sınır var.konuşmuyoruz bile.hep kavga ediyoruz.geçen havucu çöp kovasına değil de tabağa soydum diye kavga ettik.yani sudan sebepler....koptuk...bu sabah yanına uzandım,sırtını döndü,uzak dur dedi....sonumuz ne olacak bilmiyorum...
yok canım üzülmeye gerek yok.biz tamamen hallettik o işi.aslında onu dinleyince ben de hatalaımı gördüm.adamın her hareketi batıyodu,ben de çatıp duruyordum ona.bana küstü o da.çocuk doğdu artık beni sevmiyosun dedi .ya,,,,,o da onu sevmediğimi snıyormuş.halbuki deliler gibi aşığım eşime ilk günkü gibi.bebeği neden istemediğine gelince.ben yazmıştım ya hani aldırdım diye hayati tehlike vardı diye,,ondan çok korkmuş.ya bana bişey olursa diye.yine çok acılar çekerim diye ki öyle de oldu.yani...tüm bunlar aslında benim kuruntlarım...çok şükür çoookk mtluyum..
senin için çok üzüldüm bunlrı duyunca insan doğum yapmaya korkuyo
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?