Bagimlilik disinda soylediklerinize katiliyorum.. ancak evet 10 yasindaki bir cocuk anne ve babaya bagimlidir. Bu bilimsel olarak da boyledir. 10 yasindaki bir cocuk henuz kimlik gelisimi tamamlanmamis olup kendi kararlarini kendisi verecek yeterlilikte degildir. Burada cocugun psikososyal gelisimi tamamen anne babanin sorumlulugundadir. Ancak degindiginiz diger noktalarda haklisiniz. Teknolojik cag cocuklarini anlamak, egitmek ve onlarin gelisimine yön vermek oldukca zor.
İyi de bunun bir zamanı mı var?
18 yaşına kadar birbirimize bağımlıyiz,sonrası Allah kerim mi deniyor?
Bizim millet çocuklarını öyle kendilerine bağımlı yetiştiriyor ki ,etrafimiz 30 yaşına gelip annesinin babasının ağzından çıkmayan, onların düşüncelerini kendi doğrularınin önüne koyan insanlarla dolu.
KK'da bile yıkılan yuvaların sebebi asalak gibi yetiştirilmiş - hala "anasinin paşası" kocalar. Ya da mutsuz kadınlara bakıyorsun , 'her dediğini yaptım ama...' diye cümleler kuruyorlar.
Neden?
Çünkü aile kendi sözünü söylemeyi öğretmemiş ki. İnsanların tek bildiği birilerine itaat etmek...
Bence konu sahibi ve her anne baba çocuğunun kendinden bağimsiz bir birey olduğunu kabul etmeli, ona göre davranmalı.
Çocuğun özelinde saygı gostermeli,
Ona sorumluluk vermeli, eline yüzüne bulaştırinca cocugun hatasını kabullenip çözmeye cabalamasina destek vermeli...
Mesela konu sahibi çocuğun telefonunu karistirmiş,içinde küfürler - hoş olmayan davranışlar bulmuş. Babaya da söylemiş, çocuk azarlanmiş, elinden telefonu-tableti alınmış,birşeyler yasaklanmış ..
Bu mu çözüm?
Birincisi çocuğun özelini kurcalamişsin. Bunu yapabilirsin ama gizlemen lazım. Ben ergenken annem günlüğümü okusa , hoşuna gitmeyen ve ortaya çıkmasından utanç duyacağım şeyi insanalara yayıp (başka ebeveyn bile olsa) bana yasaklar koysa bu annemi güvenilmez - tehlikeli bir madde görmem için yeterli bir sebeptir. Hiç böyle bir olaya denk gelmedim ama annemin de buna benzer, benim özelimi kurcalayip bir de utanmadan hesap sorduğu bir iki olayım olmuştu. Ve kendi yaptığı belki ona göre en doğal seylerin sonucu olarak asla şifresiz telefon kullanmam, asla ona bir özelimi anlatmam. Aramızda kapkalin bir duvar var.
Konu sahibinin oğlunun da çok farklı olacağını sanmıyorum.
Ya yapılana tepki gösterip annesiyle arasına görünmez duvarlar örer ya da bu yapılanı normal görür kendisi de sevgilisinin/karısının özel hayatını kurcalar,öfke yönetimi yapamaz,haklı oldugunu düşündüğü anlarda karşısındakine her şeyi yapmayı reva gören bir insan olur.
Her ikisi de çok tehlikeli hareketler...
Bence konu sahibi ne yaparsa yapsın önce oğluyla arasında olan güven problemini çözsün. Böyle birşeyleri yasaklayarak sadece günü kurtarır .