- 20 Eylül 2017
- 2.398
- 9.467
- 158
- 38
- Konu Sahibi Dolunay2018
-
- #41
peki senin su nokta atisi yorumlarin cok cok guzel hep yaz
peki senin su nokta atisi yorumlarin cok cok guzel hep yazİyi de bunun bir zamanı mı var?
18 yaşına kadar birbirimize bağımlıyiz,sonrası Allah kerim mi deniyor?
Bizim millet çocuklarını öyle kendilerine bağımlı yetiştiriyor ki ,etrafimiz 30 yaşına gelip annesinin babasının ağzından çıkmayan, onların düşüncelerini kendi doğrularınin önüne koyan insanlarla dolu.
KK'da bile yıkılan yuvaların sebebi asalak gibi yetiştirilmiş - hala "anasinin paşası" kocalar. Ya da mutsuz kadınlara bakıyorsun , 'her dediğini yaptım ama...' diye cümleler kuruyorlar.
Neden?
Çünkü aile kendi sözünü söylemeyi öğretmemiş ki. İnsanların tek bildiği birilerine itaat etmek...
Bence konu sahibi ve her anne baba çocuğunun kendinden bağimsiz bir birey olduğunu kabul etmeli, ona göre davranmalı.
Çocuğun özelinde saygı gostermeli,
Ona sorumluluk vermeli, eline yüzüne bulaştırinca cocugun hatasını kabullenip çözmeye cabalamasina destek vermeli...
Mesela konu sahibi çocuğun telefonunu karistirmiş,içinde küfürler - hoş olmayan davranışlar bulmuş. Babaya da söylemiş, çocuk azarlanmiş, elinden telefonu-tableti alınmış,birşeyler yasaklanmış ..
Bu mu çözüm?
Birincisi çocuğun özelini kurcalamişsin. Bunu yapabilirsin ama gizlemen lazım. Ben ergenken annem günlüğümü okusa , hoşuna gitmeyen ve ortaya çıkmasından utanç duyacağım şeyi insanalara yayıp (başka ebeveyn bile olsa) bana yasaklar koysa bu annemi güvenilmez - tehlikeli bir madde görmem için yeterli bir sebeptir. Hiç böyle bir olaya denk gelmedim ama annemin de buna benzer, benim özelimi kurcalayip bir de utanmadan hesap sorduğu bir iki olayım olmuştu. Ve kendi yaptığı belki ona göre en doğal seylerin sonucu olarak asla şifresiz telefon kullanmam, asla ona bir özelimi anlatmam. Aramızda kapkalin bir duvar var.
Konu sahibinin oğlunun da çok farklı olacağını sanmıyorum.
Ya yapılana tepki gösterip annesiyle arasına görünmez duvarlar örer ya da bu yapılanı normal görür kendisi de sevgilisinin/karısının özel hayatını kurcalar,öfke yönetimi yapamaz,haklı oldugunu düşündüğü anlarda karşısındakine her şeyi yapmayı reva gören bir insan olur.
Her ikisi de çok tehlikeli hareketler...
Bence konu sahibi ne yaparsa yapsın önce oğluyla arasında olan güven problemini çözsün. Böyle birşeyleri yasaklayarak sadece günü kurtarır .
Yaşı çok küçük değil bu yaşta çocuklar anne babalarını manipüle etmeyi bile öğrenebiliyorlar. Küfür ettiği zaman aşırı tepki vermeyin. Telefondan uzaklaştırdığınızda, oyun oynamasına saat limiti koyduğunuzda nedenlerini söyleyin anlayacak yaşta.Mutlaka bende bunun farkındayım ama onune gecmeye calisiyorum bazı seylerınkı yası biraz daha buyudugunde sorun yasamasın kufur ediyor yarın bı gun bu yuzden basına bela alabilir ıyı bısey olmadgını defalarca anlatıyorum. İstıyorkı ona hıc karısmayalım ama buda olmazkı ben esırım olsun da demiyorum sadece ilerde ona zarar verecek davranışların sımdıden onune gecmeye calisiyorum. YaDa bı hata yaptiginda hatasını anlaması gerekmez mi?? Ama benim oglumun hıc umurunda degıl hata yaptiginı bile dusunmuyor
Cok guzel yazmıssınız da iste dedıgınız gibi beni tanımıyorsunuz. Ben surekli guzel dille anlatıyorum oglum bu yanlıs bana neden? Diye sorar acıklamsını yaparım pesıne kabul etmez bı neden?? Daha gelir. Herseye bı itiraz etme hakkı vardır. Bende bı anne olarak ondan bu kadar sey isteyebilirim dimi.Konuyu okudukca devamlı birşeyleri dikte eden, kendisine saygı gösterilmesini isteyen, kendisinin her sözünün yapılmasını isteyen, kendisinin kural koyan olmasını isteyen bir anne ve ergenlige yeni girmiş, kafası karışık, 10 yıldan sonra sülalesinin gözdesi olmayı bırakmak zorunda kalmış bir ergen erkek görüyorum.
Bence önce kendiniz değiştirin. Çocuğu rehber öğretmene vs taşımayın da önce bir kendiniz görüşün pedagoglarla, kendisinizi sorgulayin 'ben doğru iletişim kurabiliyor muyum?' diye.
Tabii ki sizi tanımam ama buradan görünen kesinlikle iletişim kurmayı bilmemeniz, eksi usul 'ben dedim yapsin' şeklinde,ona tepeden bakıp cümleler kurmanız.
İyi de yeni nesil sizin zamaninizdaki gibi ezik değil ki, vur kafasına al lokmasina olsun,emirlerinize biat etsin.
Onlar artık bir doguyorlar, etraftan sonsuz ozguven- sonsuz şakşak- sonsuz ilgi üstlerinde... Anne karnında folik asite doymuşlar, ellerinde laptop bilgiye anında ulaşabiliyorlar...
Böyle bir çocuğu ikna etmeden 'şunu yap bunu yap' derseniz de o çocuk onu yapmaz.
Bunda şasacak şey yok
Ki zaten yapmak zorunda değil. Yaşı küçük diye niye sizin ağzınızdan her çıkan şeyi yapsın?
Siz birisi size 'şunu yap' dediğinde işi gücü,ya da o an izlediğiniz diziyi,içtiğiniz çayı bırakıp onun dediğini mi yapıyorsunuz?
Aşağı inecekti 'gidemezsin' dedim.
İyi de neden?
Neden kapıdan çıkan çocuğa bunu söylüyorsunuz, var mı mantıklı bir sebebiniz?
Mesela 'oglum şimdi inme, babaannen temizlik yapıyordur. Aksam baban gelsin cikariz' gibi bir alternatif mi sundunuz?
Bence herşeyden önce onun artik size ait bir varlık olmadığını, artık size eskisi kadar hayati ihtiyacı olmadığını, artık sizden başka bir dünyası olduğunu kabul edin. Ona emirler verip kendinize BAĞİMLİ hale getirmeye çalışmayın.
Onun evde aynı babaai gibi, siz gibi bambaşka bir birey olduğunu, onun da söz hakkı olduğunu kabul edin ve ona göre davranın. Ona emirler değil sorumluluklar verin.
KesinlikleBüyükler tarafından erkek çocugu gereğinden fazla şımartılınca böyle oluyor.
Artık öyle gidecek o malesef.
Bari küçük olanı o şekilde şımartmalarına izin vermeyin
Peki sizce çocuğunuzun içindeki öfkenin sebebi ne olabilir?Cok guzel yazmıssınız da iste dedıgınız gibi beni tanımıyorsunuz. Ben surekli guzel dille anlatıyorum oglum bu yanlıs bana neden? Diye sorar acıklamsını yaparım pesıne kabul etmez bı neden?? Daha gelir. Herseye bı itiraz etme hakkı vardır. Bende bı anne olarak ondan bu kadar sey isteyebilirim dimi.
Ustelık ondan istediğim seyler onun ıcın yoksa git calıs eve para getir degıl. Bu aksamki konudada beni o kadar doldurdukı guzellıkle soyledım yok anlamıyor en sonunda bagırdım artık dıyorum ki odana git sakınles gonderdım kendisi bagırıyor kendine vuruyor. Asagı gıtmıceksın dedim her zaman yaptigi seyi soylıyım asagıya iner babaannesi dedesi evde kim varsa annem bana sunu yaptı babam boyle dedi bizi bı guzel sikayet eder. Kayinvalide dururmu durmaz kapıya dayanır siz bu cocuga niye boyle yapiyosunuz dayak yoktur bu arada. Ama oglum oyle bı anlatırkı oyle bı aglar sankı dovulmus falakaya yatırılmış haliyle sinir sistemimiz dayanmıyor al sana tartısma benim coucgumu benden fazla kim dusunebılırkı deyıncede biz kötu oluruz. Ve oglum kendi yaptigindan aslaa bahsetmez onlarda sormaz.
Telefonunu aldım cunku ders calısmıyor yası buyudukce derslere ilgisi azaldı bu sene hadi onuda bı kenara koyalım bana sorulmadan acılan hesaptan gidipte arkadasına agza alınmıcak kufurler edince telefonu almak zorundaydım. Cunku dogru kullanmayı bilmiyor, bilse boyle yapmazdı. Yoksa ben uvey anne degılım yada oglum benim kölem degıl istedigım gıbı hareket etsin diye bısey de yok olamazda. Ama bende bı anne olarak yanlışlarını duzeltmeye calisiyorum ha basarili olamıyorum hep ıyı niyetimi suistimal etti o ayrı.
Peki sizce çocuğunuzun içindeki öfkenin sebebi ne olabilir?
Çünkü bu normal birşey değil. Genelde çocuklar tam tersi başka insanlar annesine kızınca üzülür, içerlerler.
Sizinki sanki başkaları tarafından azar işitmenizden mutlu oluyor.
Bunun bir sebebi olmalı...
Benim de hayatım anneme duyduğum öfkenin sebebini anlamakla geçti. Aslında o da asla vurmaz etmezdi,tee 90li yıllarda çocuğunu psikologa götürmüş,ilgili bir anne. Ama ben ve diğer çocuğu 8 yaşındayken bile yolda onla yürümez babamızin koluna girerdik. Onun dediklerini yuzbininci defa ,artik bağırmaya başladığında anca yapardik, ama babamızın ağzından çıkmadan her istediğine kosardik
Bugun bile(27) herhangi bir konuda annem kendini yirtsin,evlatlıktan reddedecegini söylesin yine kendi doğrumu yaparım. Ama babam bunu yapmanın hoşuna gitmeyeceğini söylesin kesinlikle geri adım atarim.
Bunun neden olabilecegini sorguladikca aslında çocuk kalbimin kırıldigi şeyler o kadar basit şeyler ki... Ama işte insanı derinden etkiliyor,ailenin yaptigi anlık düşüncesiz tavırlar.
Bu arada demeden duramayacagim. Dünyada en nefret ettiğim cümle : "güzellikle söyledim olmadı, tatlı tatlı konuştum olmadı,bagirdim çağırdım yasakladim olmadı."
O kadar insan bu lafı kullanıyor ki.
Ben bu cümleyi duyunca 'elinden geleni yapmış biri' diye asla düşünmüyorum. "Ne tutarsız , bir yaptığı diğerini tutmayan biri" , diyorum.
Durumunuz zor, üstelik yeni bir bebeğiniz var. Ama çok acil bir eylem planı yapmanız lazım. Çünkü oğlunuz ergenlik evresinde. Böyle giderseniz İleride sirf sizi üzmek için daha başka şeyler yapabilir.
Bol bol ergen annesi olmakla ilgili yayın okursaniz belki işinize yarayacak birşeyler bulabilirsiniz.
Bir de zor olacak ama bari bu çocuğu büyük anneye büyük babaya kaptirmayin. Onların söz hakkı olmasına izin vermeyin. Yoksa yaşayacağıniz şeyler hemen hemen aynı olur.
Kolay gelsin
Aklıma youtubedaki (hâşâ) "Alllah'siz Buğra" videosu geldiKusura bakmayin güldüm ama izlemenizi tavsiye ederim tipki oglunuzun tavirlarindaki bir cocugun egitilmesini anlatiyor..
öncelikle siz ve babası dşındakilerin çocuğunuzu disipline etmesine izin vermeyin yasaklar ve kurallar sizin tarafınızdan konulmalı ve kimse bunlara karşı gelmemeli, ikinci olarak eşiniz oğlunuzla ilgilenebilir okb li olması buna engel değil eminim ilaç vs kullanıyordur hastalığı için kullanmıyorsada tedavisine başlasın ve çocuğu ile ilgilensin, son olarak arada siz ufaklığı akrabalara bırakıp oğlunuzla başbaşa takılabilirsiniz..Selam hanımlar bugunkı bı konuda benden olsun artık nasıl davranıcamı sasırdım. Ikı tane evladım var buyugu on kucugum 3.5 aylik ama buyuk olan bu sene cıleden cıktı. Kucuklugunden beri cok sımartıldı. Biz kızdık babaanne, dede, hala sahip cıktı aynı bınadayız bu arada simdi basedemıyorum. Dayısı gecen sene karne hediyesi telefon aldı yolladı ıcınde hattı yok ama kendi basına Ins.. Hesabı acmıs basına buyruk bı cocuk kontrolum altında oldugu ıcın ses etmedim gecen gun bakıyordum napmıs diye arkadasına agza alınmıcak sekılde kufurler etmıs.
Neyse telefonu aldık elinden bilgisayar vardı onuda yasakladık okuldan bır suru sikayet var. Konusuyorum soz veriyor bır hafta suruyo sözu en fazla. Rehbet ogretmeni ile gorustum onunlada gorustu daha sonra ama bı sonuc cıkmadı. Gecen sene psikologa goturdum hamile halimle ordada bayan dinledi dinledi yine bı sonuc yok sonra zaten dogum falan kaldı devam edemedik.
Bısey soyluyorum hep itiraz ediyor. Bi seferde Dedigim an yapmıyor. Biraz oncede telefonuma oyun yuklemıs bısey soyledim yapmadı bende sildim oyunları cıldırdı kendine vurmalar, sacını cekmeler evde boyle bısey yoktur sinir krizlerine giriyor. Bende bagırdım artık sureklı karsılık veriyor. Bunu sureklı yasıyoruz. Karsısındaki annesımı yoldan gecen herhangi birimi onun ıcın hıc farketmıyor. Asagıya ıncektı gıtmıceksın dedim gidip bizi sikayet ediyor. Bu sefer onlarla tartısma yasıyoruz. Odasına yolladım bagırdı cagırdı Kendısıne kufurler edıyor hıc girmedim sakınlesmesı ıcın simdi uyumuş.
Kardesının olmasını cok istiyordu. Kıskanıyorda ama Esit tutmaya calisiyorum. E haliyle bebek daha fazla kucagımda ve ilgi onda acıkcası.
Ama boyle de ömür gecmıyor napıcamı sasrdım bana bi yol gosterın Lutfen.
Bu arada esim hıc ilgilenmez aksam gelir sarılır öper bu kadar ondada okb var o kendi halinde diyebilirim. Hani cocugu bı hafta sonu gezmeye gotur yemek yedir yoktur. Okb lıler zaten zordur bileniniz vardır. O ada bısey diyemiyorum.
Bebekten once ben goturur gezdirirdim ama simdi havada soguk cocugu cıkaramam nasıl davranıyım sasrdım kaldım.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?