- 6 Ağustos 2014
- 816
- 2.792
- 313
- 44
Kizlarinizi "yabancı" diye sevdiklerine vermemişsiniz, tanidiklarla evlendirmissiniz,oglunuzun kız arkadaşını "kültürü farklı"diye görüşmesini bile reddetmissiniz . Eşinizi de eski kafalı, anlayışsız olarak tanimlamissiniz.... Bu yüzden kizlarinizin dediğiniz gibi "ortam" peşinde koşarak özgür iradeleriyle okuma-okumama kararı aldıklarına ben çok ikna olmadım bu yüzden...Kız çocuklarını apar topar akrabalarla basgoz edip başından atan, el üstünde tutup egosunu uzaya kadar şişirerek büyüttüğü oğulları için ise bütün imkanlarıni seferber eden ama sonunda doğal olarak kadın düşmanı, doyumsuz , yetersizlik duygusu yüzünden aklını kaybetmiş, şiddet eğilimli bir varlikla karşılaştığı için şaşıran sıradan yurdum ailesi görüyorum karşımda...Oglunuzun psikolojik dertleriyle bile hala o okutulmayip apar topar akrabalarla basgoz ettiğiniz ablalarinin uğraşıyor olması da ayrı acıttı canımı....Kızlarımın hepsi çalıştı. Bekar olan kızımı da okumaya gönderdik ancak gençlik hevesi peşinde koştu, notlarını geçemedi okulu astı sonra da biz bir şey bile demeden bıraktı. Arkadaşiyla ortam için aynı yerleri yazmışlar sonrasini tahmin edebilirsiniz zaten. Biz bir şeye zorlayıp okuldan almadik yani kendi bıraktı. Sonra da işe girdi. Tek üniversite eğitimi alacak kişi 20 yaşındaki evladım. Aslında o da istediği bölümü tutturamamış, bir daha kalacağım part time işe de gireceğim demisti ama bu olay sanırım onu etkilemiş ben öyle anlıyorum tercih listesini doldurmustu ve mezuna bırakmamış istediği bölüm gelmese de. Kendi isteğiyle aile evinde kalmayı tercih etti. Yurt fiyatlarından yakındi, sizi zora sokmak istemiyorum dedi aynı şehiri yazdı. Acaba aklında "Ailem bu kadar dibimde ben nasıl özgürce gezeceğim" fikri mi var? Ya da ne kadar rahat olabilirim ki diye mi düsünüyor diye sorguluyorum ama kötü yola düşmesini istemiyorum internetinde kötü şeyler gördüm
Doğduğu günden beri 20 yıldır"sen errrrrkeksin, erkek ev işi yapmaz, erkek kadından üstündür, errrkek güçlüdür, erkek her zaman haklıdır, erkeğin sözünün üstüne söz olmaz,erkek kadınla muhatap olmaz, errrkek ağlamaz, erkek kadın işi yapmaz, errkkkege annesi ve kız kardeşleri (ve tabii ki doğal olarak dünyadaki diğer bütün kadınlar) hizmet etmek, ne isterse yapmak, ne isterse vermek zorundadır" disipliniyle büyütülmüş ve şekillendirilmiş bir insanın 20yasindan sonra annesine mutfakta yardım edip pazardan poşet taşırken dertlesecegini düşünmeniz gerçekten çok hoşuma gittimutfakta iş yaparken güzelce seslenip oğlum şu rafa uzanamıyorum yardım eder misin deyin pazara markete yanınzda yardım etmesini isteyin ama bütün bunları tatlı dille yapın .
Yaaa ne zor bir insanı yetiştirmek, sağlıklı bir ruh sağlığınun temelleri çocukluk derler ya, benmki travmalarla dolu misal, 30 dan sonra bunları anlatıp terapisltlerin önünde ağlıyoruz birçok kişi. Acaba çocukluğu nasıldı? Her dilediği olan bir çocuk muydu? Yoksa hislerini size açmakta bile zorlanan içine kapanık biri mi? Keşke terapi alsa, zor zamanlarımda alıyorm ama imkanım olsa sürekli düzenli giderim.Ben 52 yaşında bir anneyim ve 20 yaşında oğlum var. Kız arkadaşı olunca benden saklarmış bunu normal karşıladim küçüklüğünden beri gelişimi yavaştı daha yeni yeni kendine geliyor ama hala vücudu ve kilosu yerinde değil. Bu durum onun psikolojisini etkilemis ama asıl durum daha vahim. İlk sevgilisinden ayrıldığında bana söylemişti ve 3 ay gibi bir sürede atlatmıştı ancak 1 ay önce bitirdiği ilişkisi 15 ay sürmüş bana da sonra anlatıyor gene bunu da saklamış söylememiş. Oğlum çok değişti duygusal, aklı selim, efendi çocuk gitti yerine çıkarcı, duygusuz, herkese küfür eden sinirli biri geldi. Ayrıldıktan sonra hiçbir şey yememeye başladı yalnizca bazen iki öğün bir tabak yemek yiyor, her gün beddua ediyor, kimsenin fikrine ihtiyacım yok diyor kimseye acımayacağım sadece kendi çıkarımı düsüneceğim dedi. Doktora gitmeyi reddediyor napacağımı bilmiyorum. Kızlara karsı değil ama aşka karsı kin beslemeye başlamış ben kızlarla sadece ancak yatarım diye benim yüzüme söylüyor ona kızıyorum bir iki gün iyi oluyor sonra yine kendi kendine ağladiğını görüyorum travma etkisi yaratti. Babasina söyleyemiyorum ters anlar böyle şeyleri yanımızda değil bir süredir işe gitti şehir dışına. Lütfen aklı selim şekilde ne yapmam gerektiği hakkında fikir verir misiniz? Biz de gençliğimizde sevdik üzüldük ama bu hale hiç gelmedik bu yeni nesile ne oluyor hasta gibi oldu oğlum
Çok teşekkür ederim, bir yerden sonra konuşmak zaten işe yaramıyor çünkü kendi algı dünyasında yaşıyor.Üzerine gitmeden sevginizi ve ilginizi eksik etmeyin öncelikle sonrasında da yavaş yavaş yanınıza gelir sizden destek gördüğü için bu süreçte sürekli onun düşüncelerini değiştirmeye de çalışmayın çatışmaya dönüşür işe yaramaz. o istemediğiniz şekilde şeyler düşünüp konuştuğunda ben öyle düşünmüyorum oğlum deyip kendi bakış açınızı sunun ama onun düşüncesinin yanlış olduğunu ısrarla kanıtlamaya çalışmayın sevdiği yemekleri yapmaya çalışın yalnız bırakmayın ama bunu sık boğaz ederek değil çaktırmadan yapın örneğin mutfakta iş yaparken güzelce seslenip oğlum şu rafa uzanamıyorum yardım eder misin deyin pazara markete yanınzda yardım etmesini isteyin ama bütün bunları tatlı dille yapın . Kısacası bu süreçte bulunduğu duruma değinmeden sadece yanında olun %90 işe yaracak belliki hasass bir çocuk hayal kırıklığı onu böyle yapmış merhameti sizden öğrenecek
Kötülüğünü mü istedik? Neden böyle yazdınız?Yani var ya pes. Dün konuyu gördüğümde anne olarak üzülmüştüm ben de.
Fakat bugün konunun devamını okuduğumda hayretler içinde kaldım.
Size diyecek tek bir lafım yok.
Konudan da anlaşılıyor ki gerçekten bir evladın karakterini şekillendiren annedir.
Tanıdık ile evlenmediler yalnızca ayrı yöreden evlendiler. İsterseniz inanmayabilirsiniz, hiçbir imkan sunmasak neden onu okumaya gönderelim? Özel yurtta kalıyordu, yolu yemeği her şey bizdendi. Parası bitince hemen gönderirdim. Evlat ayrımı yaptığımdan bahsetmişsiniz. Ben kızlarımla oğlumu hiçbir zaman ayırmadım, hepsine eşit yaklaştım. Benim soruyu açma nedenim de zaten bu. Ben ona özel muamele ve özen göstermedim. Göstersem zaten söylerim. Özgür iradesiyle kendi okulunu bıraktı, hatta kendi iradesiyle işe girdi. Biz ona işe gir bile demedik. Kendisi başlamak istedi. Direk yargılamadan peşin hüküm kesmeden soru cevap yoluyla ilerlersek bence daha iyi anlarsınız. Kız çocuklarını başımızdan atmadık, ilk önce ortanca kızım evlenmek istedi, 25 yaşında, 3 yaş büyük kızım daha var o da 28de evlendi, 24 yaşında şu anda en küçük kızım kimseyi baş göz etmedik. İsterse hiçbir zaman evlenmeyebilir. Oğluma imkan falan seferber etmedik, kim sofrada ne yediyse o da onu yedi, hatta oğlum küçükken benim param olduğumu bildiği halde markette parayı uzatmadan elindeki çikolatayı açmayacak kadar aklı başında bir çocuktu. Yaramazlığı yoktu, her şeyi kendi gördü. Ablalarının uğraştığını nereden çıkardınız onu anlayamadım? Yalnızca bir gün takılmalık kalmış, tamamen can sıkıntısından. Çünkü hem hazırlık okuyacağım hem yks çalışacağım diye kendini tüm gün kütüphaneye sokuyor, evde duvarlar üstüme üstüme geliyor diyor. Bu diğer hisleri de buna tuz biber oluyor. Bunları anlamayacak kadar aklı geride bir insan değilim ben. Yalnızca fikir almak istedim.Kizlarinizi "yabancı" diye sevdiklerine vermemişsiniz, tanidiklarla evlendirmissiniz,oglunuzun kız arkadaşını "kültürü farklı"diye görüşmesini bile reddetmissiniz . Eşinizi de eski kafalı, anlayışsız olarak tanimlamissiniz.... Bu yüzden kizlarinizin dediğiniz gibi "ortam" peşinde koşarak özgür iradeleriyle okuma-okumama kararı aldıklarına ben çok ikna olmadım bu yüzden...Kız çocuklarını apar topar akrabalarla basgoz edip başından atan, el üstünde tutup egosunu uzaya kadar şişirerek büyüttüğü oğulları için ise bütün imkanlarıni seferber eden ama sonunda doğal olarak kadın düşmanı, doyumsuz , yetersizlik duygusu yüzünden aklını kaybetmiş, şiddet eğilimli bir varlikla karşılaştığı için şaşıran sıradan yurdum ailesi görüyorum karşımda...Oglunuzun psikolojik dertleriyle bile hala o okutulmayip apar topar akrabalarla basgoz ettiğiniz ablalarinin uğraşıyor olması da ayrı acıttı canımı....
Söylediğin telkinlerin hiçbiri doğru değil ve reddediyorum. Biz şu anda dört kişilik bir aileyiz ve yazda köy işi olduğu zaman biz gitmiyoruz. Erkek erkeğe tüm işleri yapıyorlar. Oğluma bu telkinleri verseydim, hiç iş yapar mıydı? Mızmızlanmaz mıydı? Ona kadın ile erkeğin kanun ve yaşantı bakımından eşit olduğunu söylemedim, çünkü kendisi zaten bunun farkında. Kadınların mutfak robotu olmadığını biliyor yani. Bir kardeşin bir kardeşe isteyerek yardım etmesi neden zorunuza gitti anlamadım. Kendisi hepsinden küçüktü ve kızlarım kendileri onla ilgilenmek istiyordu. Bunu ''hizmet etmek'' olarak algılamanız benim komiğime gitti açıkçası. Şişirmedim, onu demek istiyorum. ''kötü'' kelimesini kızın karakteri için kullanmadım, yaşadığı durumu onun ''kötü'' olarak görmesi nedeniyle kötü dedim. Çünkü her şeyi bilmeden yorum yapılamaz, ben sadece bildiğim kadarıyla yorum yapabilirim.Doğduğu günden beri 20 yıldır"sen errrrrkeksin, erkek ev işi yapmaz, erkek kadından üstündür, errrkek güçlüdür, erkek her zaman haklıdır, erkeğin sözünün üstüne söz olmaz,erkek kadınla muhatap olmaz, errrkek ağlamaz, erkek kadın işi yapmaz, errkkkege annesi ve kız kardeşleri (ve tabii ki doğal olarak dünyadaki diğer bütün kadınlar) hizmet etmek, ne isterse yapmak, ne isterse vermek zorundadır" disipliniyle büyütülmüş ve şekillendirilmiş bir insanın 20yasindan sonra annesine mutfakta yardım edip pazardan poşet taşırken dertlesecegini düşünmeniz gerçekten çok hoşuma gittiAdam en zor anında bile aynı evin içinde annesini muhatap alıp , karşısına geçip konuşmuyor, mesajlasiyor...O kavanozu da duvara fırlatır muhtemelen artık... Konu sahibi de "Kötü bir kız yüzünden oğlum kavanozu kafama attı, çok iyi cocuktu, niye böyle oldu?"diye yeni bir konu açar şaşkın şaşkın....
Önceki yanıtlarımda da dediğim gibi, elimde para olduğunu görmesine rağmen parayı markete vermeden çikolatayı bile açmayan çocuktu bunları okula dahi başlamadan yapardı. Şımarık olarak büyütmedik, en büyük kızıma nasıl isem ona da aynıydım. İçe kapanık olduğu doğrudur, çok fazla konuşmayı sevmez, çok az arkadaşı vardır, sosyalliğe ısınamazdı.Yaaa ne zor bir insanı yetiştirmek, sağlıklı bir ruh sağlığınun temelleri çocukluk derler ya, benmki travmalarla dolu misal, 30 dan sonra bunları anlatıp terapisltlerin önünde ağlıyoruz birçok kişi. Acaba çocukluğu nasıldı? Her dilediği olan bir çocuk muydu? Yoksa hislerini size açmakta bile zorlanan içine kapanık biri mi? Keşke terapi alsa, zor zamanlarımda alıyorm ama imkanım olsa sürekli düzenli giderim.
Anneliğimi bir kez daha tebrik ettim sizin yorumlarınızı okuyunca. Başka üyelerde anneliklerini tebrik etmişlerdir.Her şeyi gerektiği zaman öğrenmeli. Gençlik çok hızlı, ben terbiyeli olsun istiyorum marketten ayva seçer gibi insan seçip gezilmez bunun bir adabı vardır
Aynen ya...Bazı çocuklar doğuştan çok şanssız gerçekten...Ay pirayeee diğer kızlarrrr konuyu okudukça sinirlerim bozuluyor
Ortanca kizinizdan hiç bahsetmiyorsunuz? O da mı okulu yarıda bıraktı?Önceki yanıtlarımda da dediğim gibi, elimde para olduğunu görmesine rağmen parayı markete vermeden çikolatayı bile açmayan çocuktu bunları okula dahi başlamadan yapardı. Şımarık olarak büyütmedik, en büyük kızıma nasıl isem ona da aynıydım. İçe kapanık olduğu doğrudur, çok fazla konuşmayı sevmez, çok az arkadaşı vardır, sosyalliğe ısınamazdı.
Milletin anneliğini sorgulamak kime düştü peki? Zulüm mü ettik?Anneliğimi bir kez daha tebrik ettim sizin yorumlarınızı okuyunca. Başka üyelerde anneliklerini tebrik etmişlerdir.
Kendisi okumadı.Ortanca kizinizdan hiç bahsetmiyorsunuz? O da mı okulu yarıda bıraktı?
Siz neden başka bir ailenin kızını yerden yere vurdunuz peki? Kız arkadaşı da eşi de oğlunuz seçecek siz değil.Milletin anneliğini sorgulamak kime düştü peki? Zulüm mü ettik?
Siz okuduğunuzu anlamıyor musunuz yoksa hepiniz bilerek anlamak mı istemiyorsunuz? Üstte açıkladım ''kötü'' demek ile ne demek istediğimi. Karakterine laf etmediğimi ısrarla söylememe rağmen görmek istememenizin nedeni nedir? Kimse kimsenin arkasından atıp tutmuyor.Konuyu ilk açtığınızda kendi arkadaşımdan örnek vermiştim, şimdi yazdıklarımı tamamen geri alıyorum çünkü benim canım arkadaşım tanımadığı bir kız için rahatlıkla ahkâm kesen, arkasından o kötü biri diye atıfta bulunan bir aile ile yetişmedi. Hatta terapi almadan önce bana söylediği şeyleri ailesinin herhangi bir ferdine söyleseydi korkunç bir tepkiyle karşılaşırdı çünkü bu aile İç Anadolulu ve kızları ezilmesin diye kızlarının üstüne çok daha fazla düşen bir aile.
Size diyecek hiçbir sözüm yok. Tavuğun dünyası kümesi kadarmış.
Peki küçük kız? O okuyor mu? Ya da bitirdi mı okulu?Kendisi okumadı.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?