- 8 Şubat 2017
- 1.877
- 993
- 73
- Konu Sahibi Oglusumubekliyorum
- #281
Ne yazmistim okumicam. En az 20 sayfa yorumları da okumadım. Bu konuyu açarken eşim beni iterek çocuğu almıştı emmiyor diye. Annem başımda anne olmak kolay değil emerek diye laf sokuyordu. Vs vs. En son dun öğlen arkadaşım geldi ve o da senin çocuğun mu benzemiyor kulağı ufak kedi gibi vs vs dedi ama zaten eve gelince diyince evi o halimle toparamaya calsitigim igneleyici biriydi. Dün akşam vücudum c şeklini almaya başladı ağrıdan. Sankı tekrar ilk odaya alınıp ilk ağrı kesici diye yalvardigim ameliyat sonrasına döndüm. Şansıma nobetci doktor hiç tanimadigim biriydi. Ki tüm doktorlar nereye tanidikti hamileyken devamlı gidiyordum. Ben sadece ağrıyan yerimi gosterdim ve sedyeye yatamam geri kalkamicam ayakta muayene isterim dedim gerçekten de yatınca kalkamıyordum. Doktor sen sadece kendini düşün nefes al balkona çık ama yanında biri olsun kesin bebek mama falan bi şekil de yaşar istersen getirsinler emzir dedi. Eşim tabi itiraz edecekti ki susturdu! O an sedyeden rahat kalktım tabi destek alarak. Eskiler lohusa yalnız birakilmaz der tib sendrom adı verir. Ortak noktayi anladım sanırım. İnş esimde anladı.gizli gizlı annemi uyardi. Daha nazikler şükür. Daha iyisi sütüm geldi. Ben olayın özetini sezeryanimin benim yüzümden 1 hafta kadar öne alinmasina bağlıyorum bu hislerimı. Sankı çocuk daha olgunlasmamis gibi benim hatammis gibiydi sutun gelmemesi vücudunun kırmızı olması. Yavaş yavaş kendi başıma oğlumla ilgilenmeye kimsenin lafını duymamaya başladım. Kendi çocuğu anne sevgisiz kalmış gibi hissedip içi yanan anneler için actirdim konumu. Oglumu tabii ki seviyorum ama eski konulara bakarsaniz kendimi suçlu hissedecek çok etken var. Adını Muhammet koymazsam çocuğa bişey olur mu denmedi bana neler yaşadım hamileyken. Neyse zaten beni anlayanlar ona göre yorum yapmış diğerleri umarım aynısını yaşamaz.