Yıllardır öğretmenim ve ilk kez bu yıl kendimi çok değersiz, yetersiz hissettim. Her öğretmenler gününde kucağım dolup taşmasa da beni düşünüp hediye getiren öğrencilerim olurdu. Yeni bi okuldayım ve sanki görünmezim. Ne çok istemiştim atanmayı... Kalbim kırık. Amaç hediye almak değil elbet. İnsan düşünülmek istiyor. Şimdiye kadar hep işimi iyi yaptığım, çok emek verdiğimle ilgili yorumlar duydum. Ama bütün bunlar öğrenciye geçmiyor sanki. Ders anlatmayan, bol keseden not verip öğrenciyi sıkmayanlara bakıyorum ne kadar kıymetliler... Yapım gereği soğuk bir tipim. Keşke daha sıcakkanlı ve sevecen olabilseydim...