okadar umutsuzum okadar yorgunum ki

3 yıllık sevgilim 1 yıllık hayat arkadaşım sevdiğim aşık olduğum soyadını taşımak için bi çok şeyden vazgeçtiğim kahramanım kötü bir yalancı sadece buda değil kahve gibi kötü bi alışkanlığı var bense ailemde hiç görmediğim için bana çok ters ve maddi problemler.ona hiç güvenmiyorum bu nedenle hep sorgulamak durumunda kalıyorum tabi bu seferde kavga .konuştum olmadı bağırdım olmadı ağladım olmadı.anladımki bana gitmekten başka yol kalmadı. artık katlanamıyorum bugün çok çok ciddi kavga ettik herzamanki gibi giderken çok üzgündü sende gel dedi gitmedim akşam geleyimmi dedi gelme dedim evlendiğimizden beri ilk defa alyanslarımı parmağımdan çıkardım.bittiğini söyledim pzrts dava açmayı düşünüyorum.onu hala seviyorum ama olmuyo işte hedeflerimize ulaşmak için gittiğimiz yollar çok farklı ve ben okadar yıpranıyorum ki ruh sağlığımı kaybedeceğim yakında bazen bu çıkmazdan kurtulamadığım için ölmek istiyorum sadece onun gözlerindeki o pişmanlığı görebilmek bu çıkmazdan kurtulabilmek için çünkü ne gidebiliyorum ne kalabiliyorum. bir sürü kredi çektim onun için neredeyse 20 milyardan fazla borcum var ayrılsakta o borçları ödeyeceğini biliyorum fakat ben ne yapacağımı bilmiyorum gitsem mi kalsam mı insan yalancıysa ve bazı alışkanlıkları varsa asla değişmiyo anladım. diyebilirsiniz ki bilmiyomuydun böyle olduğunu evet biliyodum ama çok seviyodum yinede seviyorum kahretsin keşke bitse içimdeki bu aşk sevgi belki çok daha kolay olurdu herşey biz ortak bi nokta bulamıyoruz çok yalnızım en kötüsü artık onunla bile yalnızım okadar mutsuz okadar ümitsizim ki....gitmeli ve bu evliliği bitirmelimiyim yoksa kendi kendimi yemeye devammı etmeliyim

evet benim bukadar zaman onu bırakmadığım için gidemeyeceğimi düşünüyo ne yapacağımı bilmiyorum ben gelme dedim eğer gelirse kendimi salona kapatıp çıkmıcam pzrts dava açıcam anlasın artık nekadar yorulduğumu

okadar çok konuştum ki yağmur tahmin edemezsin yok işte değişmiyo bu huylarını bırakmıştı 2-3 aydır başladı bu gerginlikler daha nekadar düşünebilirim bilmiyorum çoküzgünümeğer ben eşimden bu vlilikten vazgeçmişsem beni gerçekten çok kırmıştır çünkü çok çok fedakarlık yaptım belkide hataydı şimdi yaptığım fedakarlıkların cefasını çekiyorum çünkü nasılsa benim nasılsa gitmez diyo bak bu saat oldu hala gelmedi eve eminim yine o gerizekalı arkadaşları ile beraberdir kahvede

ha belkide söz dinlemeye karar vermiştir ben gelme dedim ya yazık ya cidden çok yazık

bence dava açma ya eve alma ya evi terket bir miktar sensiz yaşasın.. biraz düşünüp aççam da tedirgin olsun bakalım ne olucak sonuç

çokaradı ama açmadım arayan insan gelmesinide bilmeliydi bu saatten sonra gelse yine bin tane şey uydurur zaten bencede gelmesin açmıcam zaten kapıyı umarım dayanabilirim yani aslında dayanmak zorundayım oda anlasın nekadar kararlı olduğumu ve evet hemen doktora gitmeliyim yoksa iyice psikolojim bozulucak