Eğer okulu bırakırsanız bu bir kaçış olur. Ama eğer yaşadığınız tüm sıkıntılara rağmen devam ederseniz, üzerine giderseniz bu mücadele etmek olur. Kaçısın bir sonu yok ne yazık ki. Haklısınız, kimse yalnızlıktan hoşlanmaz ama bunun bir sonu yok ne yazık ki. Şimdi okuyorsunuz ve yalnız olduğunuzu söylüyorsunuz. Okulu bırakıp (ya da bitirip) çalışmaya başladığınızda gene yalnız kalabilirsiniz. O zaman da işi bırakmaya kalksanız bu iş nereye kadar nasıl devam edebilir? Bunun yerine çevre edinmeye çalışın. En basitinden göz göze geldiğiniz kişilere selam vermekle, nasıl olduklarını sormakla başlayabilirsiniz. Daha sonra derslerle ilgili bir şey sorarsınız. Aslında buna bile gerek yok, istedikten sonra çok basit bir konudan bile sohbet başlatabilirsiniz. Bu şekilde zaten iletişim kurmaya başlarsınız. İlk başlarda zor gelebilir, hatta belki komik duruma düştüğünüzü bile düşünebilirsiniz ortada böyle bir şey yokken. Ama devam ettikçe kendinizi daha rahat hissedersiniz. Okulda size sıcak gelen birileri vardır mutlaka, önce onlarla başlamak daha rahat olabilir. Başlangıçta diğerleri de yalnızdı ama daha sonra birileriyle samimi oldular değil mi? Bu herkesin yaşadığı bir şey. Hangi okuldasınız, ne kadar zamandır o ortamdasınız bilemiyorum, belki sizin uyum süreciniz uzamış olabilir. ama kaçmak yerine üstüne gittiğiniz sürece üstesinden gelebilirsiniz.
