derdiniz nedir bilemiyorum aranızdaki sorunu...
ama ufak bişe de olsa buyuk de olsa sizi bu noktaya getirebiliyosa sizin için önemli olmalı...
ama ne olursa olsun ölüm hiçbirşeyin çözümü degil
olmadı
olmayacak da...
cekemiyorsanız sevmiyor istemiyorsanız bosanırsınız arkadasım
dunyanın sonu mu? tama zor bir surec ama olmeyi isteyecek kadar da buyuk bir sey degildir..
bi zamanlar bi erkek yuzunden olmek isteme sacmalagını bende yapıyordum...
ama gordumki degmezmiş
hersey zamanla yoluna giriyor... hatta daha bile guzel oluyor... 3 günlük dünya... hayatı böle kahretmeeye deger mi? yasadıgınz tek bir saniyeyi bile geri alamayacaksınız unutmayın
rabbimin verdiği canı ondan başkası alamaz biliyorum sırf O NA olan inancım beni durduruyor.ama dayanacak gücüm kalmadı...eşimle tartışmaktan yıprandım,yoruldum.günlerdir ayrı odalarda iki yabancı gibiyiz zaten.bugün konuşmak istedim ama yine her zamanki gibi sözleriyle canımı çok yaktı.sözleri çok ağır.en sonki tartışmamızda forumdaki arkadaşlar beni haksız bulmuşlardı tepkim fazla olmuş diye.inanın içimde biriktirdiklerimdi onlar.ama artık yer kalmadı.geçen tartışmamızda babamla konuşmuştm beni elaleme rezil etme kızım bir kere daha düşün demişti.o yüzden artık kimseye söylemek istemiyorum.içimden içbir şey gelmiyor.bıktım.küçük bir yerdeyim yardım alabileceğim birileri yok.yolun sonuna gelmiş gibi düşünüyorum............ aklımı kaçırmak üzereyim.evimi terkedeyim, şehri mi, hayatı mı?...............
rabbimin verdiği canı ondan başkası alamaz biliyorum sırf O NA olan inancım beni durduruyor.ama dayanacak gücüm kalmadı...eşimle tartışmaktan yıprandım,yoruldum.günlerdir ayrı odalarda iki yabancı gibiyiz zaten.bugün konuşmak istedim ama yine her zamanki gibi sözleriyle canımı çok yaktı.sözleri çok ağır.en sonki tartışmamızda forumdaki arkadaşlar beni haksız bulmuşlardı tepkim fazla olmuş diye.inanın içimde biriktirdiklerimdi onlar.ama artık yer kalmadı.geçen tartışmamızda babamla konuşmuştm beni elaleme rezil etme kızım bir kere daha düşün demişti.o yüzden artık kimseye söylemek istemiyorum.içimden içbir şey gelmiyor.bıktım.küçük bir yerdeyim yardım alabileceğim birileri yok.yolun sonuna gelmiş gibi düşünüyorum............ aklımı kaçırmak üzereyim.evimi terkedeyim, şehri mi, hayatı mı?...............
avukat_16 burda yardım alabileceğim dr yokmuş...
bu kadar basit bir insan değildim hele ölümü bu şekilde ağzına alabicek bir insan hiç değildim.zaten Allah a olan inancım beni durduruyor ama ağır hakaret ve aşağılama.özgüvenin ne kadar yüksek olusa olsun seni alt edebiliyor işte.
rabbimin verdiği canı ondan başkası alamaz biliyorum sırf O NA olan inancım beni durduruyor.ama dayanacak gücüm kalmadı...eşimle tartışmaktan yıprandım,yoruldum.günlerdir ayrı odalarda iki yabancı gibiyiz zaten.bugün konuşmak istedim ama yine her zamanki gibi sözleriyle canımı çok yaktı.sözleri çok ağır.en sonki tartışmamızda forumdaki arkadaşlar beni haksız bulmuşlardı tepkim fazla olmuş diye.inanın içimde biriktirdiklerimdi onlar.ama artık yer kalmadı.geçen tartışmamızda babamla konuşmuştm beni elaleme rezil etme kızım bir kere daha düşün demişti.o yüzden artık kimseye söylemek istemiyorum.içimden içbir şey gelmiyor.bıktım.küçük bir yerdeyim yardım alabileceğim birileri yok.yolun sonuna gelmiş gibi düşünüyorum............ aklımı kaçırmak üzereyim.evimi terkedeyim, şehri mi, hayatı mı?...............
cok üzüldüm durumuna eşinle konuşmuyor musun? bu kadar hakaret ve aşağılamanın sonucu ne olacak? bu evlilikten beklentimiz nedir diye ama sakin sakin?
avukat_16 burda yardım alabileceğim dr yokmuş...
bu kadar basit bir insan değildim hele ölümü bu şekilde ağzına alabicek bir insan hiç değildim.zaten Allah a olan inancım beni durduruyor ama ağır hakaret ve aşağılama.özgüvenin ne kadar yüksek olusa olsun seni alt edebiliyor işte.
aynen bugün böyle başladım cümlelerime.az daha bekle durum daha da kötüye gidince anlarsın gibi cümlelerle konuşmaya başlayınca gerildim ama belli etmedim.şu anki her şeyden sen sorumlusun ve her şey senin yüzünden bu halde demeye başlayınca aptallaştım.bakışlarım bile değişti.ben atandıktan sonra çok değişmişim öyle söylüyor. dört dörtlük ev hanımı olcam çalışacam maaşımı eşim çekecek.ben neyim.birey değil miyim ya?dedim.daha önce bu kadar ağır tempom yoktu.bir anda yoğun çalışmaya başladım ev işleri de ağır gelmeye başladı.heralde bazı şeyleri dile getirecem .evlilik paylaşma değil mi dedim.benim çevremde ne insanlar var hem çalışıp hem ev işlerine yetişen...dedi.ben de yetişiyorum ama yoruluyorum sadece dedim.sonra ipler koptu....
rabbimin verdiği canı ondan başkası alamaz biliyorum sırf O NA olan inancım beni durduruyor.ama dayanacak gücüm kalmadı...eşimle tartışmaktan yıprandım,yoruldum.günlerdir ayrı odalarda iki yabancı gibiyiz zaten.bugün konuşmak istedim ama yine her zamanki gibi sözleriyle canımı çok yaktı.sözleri çok ağır.en sonki tartışmamızda forumdaki arkadaşlar beni haksız bulmuşlardı tepkim fazla olmuş diye.inanın içimde biriktirdiklerimdi onlar.ama artık yer kalmadı.geçen tartışmamızda babamla konuşmuştm beni elaleme rezil etme kızım bir kere daha düşün demişti.o yüzden artık kimseye söylemek istemiyorum.içimden içbir şey gelmiyor.bıktım.küçük bir yerdeyim yardım alabileceğim birileri yok.yolun sonuna gelmiş gibi düşünüyorum............ aklımı kaçırmak üzereyim.evimi terkedeyim, şehri mi, hayatı mı?...............
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?