3 eylülde kaybettim ben de 40 haftalık bebeğimi. 2 gün önceki kontrollerinde hiç bir sorun yoktu, her şey normal gözüküyordu. sabaha karşı sancı başlayınca hastaneye gittik. çok sevinçliydim, artık nihayet oğlumu kucağıma alacaktım, kısmet değilmiş. kalp atışının olmadığını söylediler, normal vajinal doğum yaptım. ölü bir bebeği doğurmak için ıkınmak öyle acı ki, rabbim düşmanıma dahi yaşatmasın. allah büyüktür, o her şeyin en iyisini bilir, hayırlısı buymuş diyorum ama daha farklı olabilir miydi düşünmeden edemiyorum. lohusayım bebeğim yok, öyle büyük bir acı ki... bebeğim cennet kuşu oldu diyorum ama acım geçmiyor. 15 günlük olacaktı şimdi. gençsin başka bebeklerin olur diyorlar ama hiç biri bu evladımın yerini tutmayacak, bu benim ilk bebeğimdi, ilk göz ağrım ilk kalp sızım oldu. rabbim cennetinde kavuştursun inşaallah, allahım dayanma gücü versin, rabbim başka evlatlarla kucaklarımızı evlerimizi şenlendirsin inşaallah.
amin inşaallah...sizin de başınız sağolsun, geçmiş olsun. ne diyeyim ne söyleyeyim bilmiyorum. en acısı durumdan haberi olmayanların "doğurmadın mı daha sen, bebiş nasıl" diye araması ya da mesaj atması, her defasında herkese aynı açıklamaları yapmak "bebeği kaybettik" demek öyle zor ki. düğüm düğüm oluyor boğazım. bazen karnımda bi kıpırtı oluyor bi an bebeğimin gittiğini unutuyorum; sanki hiç gitmemiş gibi ordaymış gibi seviniyorum. sonra aklıma gelince içimi kocaman bi boşluk kaplıyor, kocaman kapkaranlık bi boşluk... göbeğime bakmaya dokunmaya tahammül edemiyorum, bebeğim vardı benim orda, şimdi bomboş...Canım geçmiş olsun.. Rabbim sabrını artırsın inşallah.. şimdi yazdıklarını okuyunca 1 sene öncesine gittim. Benim de neredeyse 1 yıl olacak bebeğimi kaybedeli.. Rabbim bizlere evlat sevme hissini tattırır inşallah. Meleklerimizle cennette buluşturur inşallah Mevla..
Başın sağolsun Allah sabır versin inşallah. Bende tam 14 ay önce aynı senin gibi 40 haftalık kaybettim oysaki doğumuna saatler sayıyordum ilk zamanlar çok çok zor geçer cnm istersrn bi yardımal. Seni üzen kümseyle de görüşme . Doktor birşey dedi mi kordon dolanması vs ne olmuş.amin inşaallah...sizin de başınız sağolsun, geçmiş olsun. ne diyeyim ne söyleyeyim bilmiyorum. en acısı durumdan haberi olmayanların "doğurmadın mı daha sen, bebiş nasıl" diye araması ya da mesaj atması, her defasında herkese aynı açıklamaları yapmak "bebeği kaybettik" demek öyle zor ki. düğüm düğüm oluyor boğazım. bazen karnımda bi kıpırtı oluyor bi an bebeğimin gittiğini unutuyorum; sanki hiç gitmemiş gibi ordaymış gibi seviniyorum. sonra aklıma gelince içimi kocaman bi boşluk kaplıyor, kocaman kapkaranlık bi boşluk... göbeğime bakmaya dokunmaya tahammül edemiyorum, bebeğim vardı benim orda, şimdi bomboş...
rabbim en münasip zamanda evlerimizi kucaklarımızı şenlendirsin inşaallah, kardeşleriyle güldürsün yüzümüzü. meleklerimiz bize şefaatçi olacak inşaallah, aallahım sabır versin yaralı annelere, kimseye evlat acısı yaşatmasın inşallah.
"Suyu azalmış, bebek suya kakasını yapmış" kısaca söylenen bu. Ama 2 gün önceki kontrolde nst de usg de bi sorun yoktu; 2 günde nasıl oldu anlamıyorum. Takdir diyorum; nasip böyleymiş. Ne çetin ne zor imtihanmış bizimki. sizin de başınız sağolsun. Rabbim kimseye yaşatmasın. Kimsenin elini böğründe boş bırakmasın. Siz yeniden gebelik düşünüyor musunuz?Başın sağolsun Allah sabır versin inşallah. Bende tam 14 ay önce aynı senin gibi 40 haftalık kaybettim oysaki doğumuna saatler sayıyordum ilk zamanlar çok çok zor geçer cnm istersrn bi yardımal. Seni üzen kümseyle de görüşme . Doktor birşey dedi mi kordon dolanması vs ne olmuş.
Canım ben aynı gün sabah kontrole gitmiştim gecesinde kaybettim bebeğimi. Ama nst de hareketler azdı bu sıkıntı demekmiş tabi sonradan öğrendim. Genetik testleri yaptırdım orta düzey pıhtılaşma çıktı. Şimdi gebeyim cnm Allah inşallah nasip ederde sağlıkla kucağımıza alıp büyütmek nasip olur . Bana da hiç bişey demediler işte kakasını yapmış ama yeni yapmış suyu filan temizmiş yani. Takdiri ilahi gerçekten kendimi de çok suçladım keşke o kadar beklemeseydim dedim ama yaşayacak ömrü yokmuş kuzumun. Yoksa 40 hafta karnımda yaşaysn bebeğim allah nasip etseydi 1 gün daha yaşardı"Suyu azalmış, bebek suya kakasını yapmış" kısaca söylenen bu. Ama 2 gün önceki kontrolde nst de usg de bi sorun yoktu; 2 günde nasıl oldu anlamıyorum. Takdir diyorum; nasip böyleymiş. Ne çetin ne zor imtihanmış bizimki. sizin de başınız sağolsun. Rabbim kimseye yaşatmasın. Kimsenin elini böğründe boş bırakmasın. Siz yeniden gebelik düşünüyor musunuz?
Gerçekten çok zor sen yazınca o anlara geri döndüm gerçi aklımdan hiç çıkmıyo ama. Çok zor süreçler Allah imtihanı kazananlardan eylesinamin inşaallah...sizin de başınız sağolsun, geçmiş olsun. ne diyeyim ne söyleyeyim bilmiyorum. en acısı durumdan haberi olmayanların "doğurmadın mı daha sen, bebiş nasıl" diye araması ya da mesaj atması, her defasında herkese aynı açıklamaları yapmak "bebeği kaybettik" demek öyle zor ki. düğüm düğüm oluyor boğazım. bazen karnımda bi kıpırtı oluyor bi an bebeğimin gittiğini unutuyorum; sanki hiç gitmemiş gibi ordaymış gibi seviniyorum. sonra aklıma gelince içimi kocaman bi boşluk kaplıyor, kocaman kapkaranlık bi boşluk... göbeğime bakmaya dokunmaya tahammül edemiyorum, bebeğim vardı benim orda, şimdi bomboş...
rabbim en münasip zamanda evlerimizi kucaklarımızı şenlendirsin inşaallah, kardeşleriyle güldürsün yüzümüzü. meleklerimiz bize şefaatçi olacak inşaallah, aallahım sabır versin yaralı annelere, kimseye evlat acısı yaşatmasın inşallah.
Gerçekten çok zor sen yazınca o anlara geri döndüm gerçi aklımdan hiç çıkmıyo ama. Çok zor süreçler Allah imtihanı kazananlardan eylesin
Yok canim özel bi soru değil. Doktor 6 ay korun dedi. Ben 5. Ayda bıraktım. Toplam doğumdan 8 ay sonra tekrar hamile kaldım. Biraz zaman geçsin kendini toparla biraz sonra yeni gebeliği düşün. Vücuden doğum yaptık sonuçta .kucaklarımızda bebeklerimiz olmasa da... Rahmin vücudun toplasın birazz.Ben yeni üye oldum buraya, gebe takvimini farketmemiştim. Şimdi gördüm :) Rabbim sağlıkla sıhhatle kucağınıza almayı nasip etsin, allahım evlatlarınızla yüzünüzü güldürsün inşaallah. İnanın çok sevindim yeniden bebek bekliyor olmanıza. Allahım tamamına erdirsin.
Aynen dediğiniz gibi, bu işler nasip kısmet işi. Takdiri ilahi. Biraz teslimiyet ve tevekkül gerekiyor. Benim bu olaydan 3 hafta önceki kontrolümde ben sırt üstü yatarken bebeğin kalp atışında hafif bi düşme görülmüştü ve hemen 2.düzey ultrasona yollamışlardı. Kalp atışı sol yan yatınca düzelmişti. Orda hem sıvıya, hem plasentaya hem de kordon kan akım hızına bakmışlardı. Hepsi normaldi. Ben kendim zaten normal doğum yapmak istiyordum; bu sonuçlar da normal çıkınca normal doğum için hiç bi engelim olmadığını, normal doğumu bekleyebileceğimi söylediler. Ultrasonu yapan radyolog sırt üstü yatınca rahmin baskı yapması nedeniyle bebeğe giden kan akımının azaldığını, bunun da bebeğin kalp atışını yavaşlatabileceğini söylemişti. Sırt üstü yatma hep sol yan tarafına yat dediler; 2 günde bir nstye giriyordum. Öncesinde beni endişelendirecek yada bebepin tehlikede olduğunu düşündürecek bi bulgu yoktu. Ama dediğiniz gibi rabbim nasip etseydi 40 hafta 6 gün karnımda yaşayan bebeğim yaşamaya devam ederdi. Ben hep dua ettim; allahım sağlıkla sıhhatle hayırlısıyla kucağıma alayım yavrumu diye. Bilmiyorum; belki de dualarımın kabul oluş şekli böyledir. Belki daha kötü olacaktı, belki bebeğimde başka bi sağlık sorunu allah korusun zeka geriliği gibi bi şey çıkacaktı. Evet çok üzülüyorum, çok acı, çok canım yanıyor. Hala oğlumu düşündükçe göğsüm sızlıyo, damla damla süt geliyor. Ama benim için hayırlısı buymuş diyorum. Bizim imtihanımız buymuş ne diyeyim.
Benim genetik testlerimin sonucu çıkmadı henüz. Ne çıkacağını bilmiyorum, ilk gebeliğimdi. Rabbim nasip ederse yine olur. Meğer ne büyük nimetmiş gebe kalmak, sağlıklı bi çocuk doğurmak. Allah şükreden nimetlerinin kıymetini bilen kullarından eylesin.
Beni o kadar rahatlattınız ki, çok teşekkür ediyorum size. Allah her sıkıntınızda yanınızda olsun inşaallah. İçime su serpildi, ümit oldunuz resmen. Doğumdan kaç ay sonra gebe kaldınız, özel bi soru olacak belki ama.
Bana da 6 ay dediler, sorun şu ki ben zaten 34 yaşındayım. Yaş ilerledikçe daha zor hamile kalınıyor biliyosunuz. Zaten şu an acımın çok yeni olması sebebiyle ikinci hamilelik düşünmem mümkün değil. Bir daha hiç hamile kalamazsam diye korkuyorum. Ama hamilelik de korkutuyor. Bunun için hem fiziken hem psikolojik olarak toparlanmam lazım. Bu kaybetme psikolojisiyle ikinci bebeğime stressten başka şey yaşatamam. Yine de rabbim nasip ettiyse olur demek gerek.Yok canim özel bi soru değil. Doktor 6 ay korun dedi. Ben 5. Ayda bıraktım. Toplam doğumdan 8 ay sonra tekrar hamile kaldım. Biraz zaman geçsin kendini toparla biraz sonra yeni gebeliği düşün. Vücuden doğum yaptık sonuçta .kucaklarımızda bebeklerimiz olmasa da... Rahmin vücudun toplasın birazz.
Bana da 6 ay dediler, sorun şu ki ben zaten 34 yaşındayım. Yaş ilerledikçe daha zor hamile kalınıyor biliyosunuz. Zaten şu an acımın çok yeni olması sebebiyle ikinci hamilelik düşünmem mümkün değil. Bir daha hiç hamile kalamazsam diye korkuyorum. Ama hamilelik de korkutuyor. Bunun için hem fiziken hem psikolojik olarak toparlanmam lazım. Bu kaybetme psikolojisiyle ikinci bebeğime stressten başka şey yaşatamam. Yine de rabbim nasip ettiyse olur demek gerek.
Allah bebeğinizi size ve ailenize bağışlasın. Nazarlardan korusun, inşaallah sağlıkla sıhhatle kucağınıza alın.
inşallahCanım böyle düşünmekte çok haklısın. Ben de doğumdan sonra ilk zamanlar bi daha asla hamileliğe cesaret edemem gibi geliyordu. Çılgınlık bu diyorum. Nasıl olur. Ama zaman geçtikçe hem vücut hem ruh biraz kendine gelip dinlendikçe insan yeniden istiyor. Sen de farkedeceksin zamanla bu değişimi. Şimdi neredeyse 1 yıl oldu. Korkular hücum etse de yeniden bir hamileliği istiyorum. Rabbim nasip ederse.. insallah hepimize, sıhhatle..
Rabbim isteyen herkese, çocuğu olmayanlara, tüp bebek tedavisi görenlere, bizim gibi melek annelerine; en hayırlı en münasip zamanda sağlıkla sıhhatle hayırlı bi evlat nasip etsin inşaallah. Tüm dualarım yaralı anneler için. Allah kimseyi evladıyla sınamasın.Canım böyle düşünmekte çok haklısın. Ben de doğumdan sonra ilk zamanlar bi daha asla hamileliğe cesaret edemem gibi geliyordu. Çılgınlık bu diyorum. Nasıl olur. Ama zaman geçtikçe hem vücut hem ruh biraz kendine gelip dinlendikçe insan yeniden istiyor. Sen de farkedeceksin zamanla bu değişimi. Şimdi neredeyse 1 yıl oldu. Korkular hücum etse de yeniden bir hamileliği istiyorum. Rabbim nasip ederse.. insallah hepimize, sıhhatle..
Rabbim isteyen herkese, çocuğu olmayanlara, tüp bebek tedavisi görenlere, bizim gibi melek annelerine; en hayırlı en münasip zamanda sağlıkla sıhhatle hayırlı bi evlat nasip etsin inşaallah. Tüm dualarım yaralı anneler için. Allah kimseyi evladıyla sınamasın.
Dün bi kadın gördüm; otobüs durağında. Kucağında en fazla iki üç aylık bi bebek; yanında 2,5-3 yaşlarında başka bi bebek. Çıkardıçantasından sigara içmeye başladı. Öyle içim acıdı ki; o bebeklere sahip olabilmek için sahip olduğu her şeyi feda edecek kadınlar var. Bu kadın sigara içiyo; hem de yeni doğmuş bebeği varken. Allahım sen büyüksün sen her şeyin en iyisini bilirsin dedim. Allah hakkıyla layıkıyla bakacak, emanetlerini koruyup kollayacak her anneye nasip etsin inşaallah. Annelik çok büyük nimet.
Ben de sizin gibi düşünüyorum. Her sabah sağlıkla uyandığımız için, nefes alabildiğimiz için, kolumuz bacağımız için, yaşadığımız her an için belki de şükretmemiz gerek. Ben bunların hepsini kendi hakkım sanıyordum. Hamile olduğum için çok mutluydum, isteyerek ve planlayarak gebe kalmıştım. Hayatımın en güzel günleriydi inanın. Rabbim kucağıma almayı nasip etmedi. Takdir. Ama şimdi farkediyorum ki çok büyük nimetmiş; hamile kalmak, sağlıklı bi çocuk doğurmak. Hamileliğim için, bebeğimin karnımda kalbinin attığı her an için şükretmem gerekirmiş. Ben bütün bunları kendimde hak olarak görmüştüm. Halbuki veren de allah, alan da allah. Hayat veren de ecel veren de yüce Mevla. Benim kul olarak hiç bi şeye gücüm yetmiyor ki, onun takdiri karşısında. Teslimiyet gerekiyor. Rabbim bizi imtihanların en zoruyla sınıyor. Allah şükreden ve sabreden kullarından eylesin. Ben yine de düşünüyorum ve şükretmeye çalışıyorum. Çok daha kötü şeyler olabilirdi. Bebeğin sıkıntıda olduğu farkedilip sezaryenle alabilirlerdi; ama o arada bebek oksijensiz kalmış olabilirdi. Zeka geriliği olabilirdi bebeğimde, allah korusun. Ne zor ne çetin imtihan. Geçen gün hastaneye gittiğimde gördüm öyle bi çocuk; 7-8 yaşlarında tekerlekli sandalyede. Spastik felçli, anlamsız sesler çıkarıyor, bağırıyor, çığlık filan atıyor. Hareket edemiyor ama yerinde de durmuyor; dur demekten, sakin ol demekten anlamıyor. Annesi sakinleştirmeye çalışıyor ama nafile. O kadar zor bi durum ki. Hani dedim ben şimdi bebeğimi kaybettim diye üzülüyorum ama belki de rabbim beni çok çok daha kötü bi durumdan kurtardı. Biz bilemeyiz, her işte bi hayır vardır demek ve inanmak lazım. Allah kimseye taşıyamayacağı yük yüklemesin. Rabbim kimseyi evladıyla sınamasın.Biliyor musun bende bundan korkuyorum. Acaba bizim sahip olup da şükrünü eda etmediğimiz hangi nimetler var. Neyin farkında değiliz. Bunu düşünüyorum. Rabbim sabredenlerden eylesin bizleri inşallah. Bazen biraz düze çıktım sanıyorum, bazen gerçekten çok zor geliyor herşey.
Ben de sizin gibi düşünüyorum. Her sabah sağlıkla uyandığımız için, nefes alabildiğimiz için, kolumuz bacağımız için, yaşadığımız her an için belki de şükretmemiz gerek. Ben bunların hepsini kendi hakkım sanıyordum. Hamile olduğum için çok mutluydum, isteyerek ve planlayarak gebe kalmıştım. Hayatımın en güzel günleriydi inanın. Rabbim kucağıma almayı nasip etmedi. Takdir. Ama şimdi farkediyorum ki çok büyük nimetmiş; hamile kalmak, sağlıklı bi çocuk doğurmak. Hamileliğim için, bebeğimin karnımda kalbinin attığı her an için şükretmem gerekirmiş. Ben bütün bunları kendimde hak olarak görmüştüm. Halbuki veren de allah, alan da allah. Hayat veren de ecel veren de yüce Mevla. Benim kul olarak hiç bi şeye gücüm yetmiyor ki, onun takdiri karşısında. Teslimiyet gerekiyor. Rabbim bizi imtihanların en zoruyla sınıyor. Allah şükreden ve sabreden kullarından eylesin. Ben yine de düşünüyorum ve şükretmeye çalışıyorum. Çok daha kötü şeyler olabilirdi. Bebeğin sıkıntıda olduğu farkedilip sezaryenle alabilirlerdi; ama o arada bebek oksijensiz kalmış olabilirdi. Zeka geriliği olabilirdi bebeğimde, allah korusun. Ne zor ne çetin imtihan. Geçen gün hastaneye gittiğimde gördüm öyle bi çocuk; 7-8 yaşlarında tekerlekli sandalyede. Spastik felçli, anlamsız sesler çıkarıyor, bağırıyor, çığlık filan atıyor. Hareket edemiyor ama yerinde de durmuyor; dur demekten, sakin ol demekten anlamıyor. Annesi sakinleştirmeye çalışıyor ama nafile. O kadar zor bi durum ki. Hani dedim ben şimdi bebeğimi kaybettim diye üzülüyorum ama belki de rabbim beni çok çok daha kötü bi durumdan kurtardı. Biz bilemeyiz, her işte bi hayır vardır demek ve inanmak lazım. Allah kimseye taşıyamayacağı yük yüklemesin. Rabbim kimseyi evladıyla sınamasın.
Merhaba canım. Kaç haftalıkken ölü doğum yaptın? Sezaryen mi normal doğum mu? Çok şükür ki hamilesin şuan. Kaç ay sonra hamile kaldın? Çok soru sordum kusura bakma. İkiz meleğimi kaybettim... Bir umut arıyorum...
Merhaba benimde sezaryan oldu sana en erken ne zaman yapabilirsin dedilerAllah yardın etsin canım normal mi doğurdun sezeryan mı benim ki sezeryanla alındı en az 6 ay beklemeliyim
Normal doğumda 6 ay, sezaryende 1 sene bekleyin diyorlar. En iyisi söyleneni yapmak, risk almamak ama beklemek çok zor. İnsan kaybını hemen telafi etmek istiyor. Ama vücudun toparlanması lazım.Benim doktorum bir yıl beklememi söylemişti. sezeryan sonrası. Bir yıl bu cumartesi doluyor. bence riske atmayın iyice toparlanın.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?