Ölüm

 
ani olan ölümleri düşünüyorum bende gazetede veya tvde bi bakıyorsun gülüyor eğleniyor onun gecesi bıçaklanmış yada kalp krizi geçirmiş ..bir anda olan birşey...hiç unutmam rahmetli barış akarsunun kaza geçirdiği günün sabahı gurbetçi bir aileye 2 hafta daha bodrumdayız diyordu..bilirmiydi iki hafta sonra toprağın altında olacağını...babannemin öldüğü günü hatırlıyorum donmuştum yatalaktı gözü açık ölmüştü...ilk defa şahit olmuştum ölüme bu kadar yakından....evet yaratılmışların en şereflisi insan ama en nankörü yine insan...eşek derler bir günde allahı en az zikreden mahluk..o bile 4000 kere anarmış...
 

Canim allah sana dahada bol sabirlar versin insallah....inan birsey diyemiyorum..:çok üzgünüm:
 
 
 
 
Sizinde basiniz sagolsun canim...kardesine allah sabir versin...:Saruboceq:

Korkma güzelim...dogdugmuza inandigmiz gibi ölümede inanirsak ve zaman zaman aklimiza getirip ona göre yasarsak korkacak hicbirseyin yok insallah.:teselli:

sğol cnm benim seninde başın sağolsun.doğru söylüyosun sultanım.ne ekersek bu dünyada onu biçicez çok dikkatli yaşamak lazım
 
her canli olumu tadacaktir!!!!

evt...
cok guzel bir konu tskler

Malesef dusunmuyoruz dunya hayati nefse iyi gelio cunku(((
 
benim en çok merak ettiğim şey ölüm anı.. ruhun ayrılması..
öbür dünyaya inanmadığım içinde ölümden korkmuyorum ben.
evet vicdanım rahat ve öleceğim herkes gibi..
hatta cesetimin yakılıp küllerinin de denize uçmasını vasiyet edeceğim..
ölümü korkutan tek şey sonra anlatılan türlü işkence senaryoları..
iyi bir insanım.. kötülük yapmıyorum. allaha inanıyorum.
bu kadar. işte istenen bu benden. cezalandırılmam için çok az sebep var.
 

Herkes kafasinda daha degisik canlandiriyor galiba o ani....
Bilemeyiz yasayip görecegiz günün birinde...
 

ben ölümden korkuyorum..konuşmayı da pek sevmiyorum. .ayy.. tüylerim ürperdi. yanımdan biri mi geçti neee. .neyse,. ama yakılmakta kötü canım ya..gömülmekte kötü...
düşünmeyim şimdi sabah sabah. ben gideyim çayımı içeyim bari...
 
gülsümcüm öncelikle senin ve yakinlarini kaybetmis tüm arkadaslarin basi sagolsun diyorum..gercekten en gercek konuyu paylasmissin bizimle tesekkür ediyorum...
bende ölümü cok yakinlarimdan gördüm,tanidim...ölümün soguk yüzüyle ilk karsilastigimda 10 yasimdaydim..canim arkadasimi trafik kazasinda kaybettim...aksama bize gelecekti...ders calisacaktik,sonrada oyun oynayacaktik..ama o hayatimin en aci oyununu oynadi bana...sonsuz oldu..melek oldu...o gün attim elimden oyuncaklari...galiba ben o gün büyüdüm...
sonra teyzemin kizi..30 yasinda...onun aci trafik kazasi haberini aldik...hayatinin baharinda bir melek daha gönderdik göklere...ve arkasindan babaannem...kucagimda son nefesini verdi..son nasihatlari banaydi...
tek inandigim sey onlarin bizimle hala yasadigi...gercekten o kadar yanibasimizdaki ölüm...
 
Son düzenleme:

Allah sizinde tüm ölmüslerinize rahmet etsin canim:Saruboceq:
Sevdiklerimizden her giden bizden biraz cocuklugmuzu alipta gidiyor degilmi....:çok üzgünüm:
Allah daha beter acilar yasatmasin insallah canim...:teselli:
 
ölüm.....
kendi ölümüm beni korkutmuyor açıkcası
ama sevdiğim birinin ölümü...
işte bu çok acı
babamı çok küçük yaşta kaybettim 2 yaşımdaydım
onu ahtırlamıyorum bile
ama bu bende bir katılık yarattı ölümlere üzülmüyorum...
bir ölüm beni ağlatıyorsa geride kalaların durumuna üzülmüş halde buluyorum kendimi

Allah gecinden versin annemin ölümünü düşünce delirecekmiş gibi oluyorum....
nasıl dayanırım ne yaparım düşünemiyorum bile...

Rabbim kimseyi sevdiklerinden ayrı koymasın....
 
Son düzenleme:

Arkadaşım o kadar güzel yazmışsın ki diyecek birşey bulamadım.İnsanoğlu ne zaman öleceğini bilse,görünmezleri görse,bilinmezleri bilse yaşayabilirmiydi acaba?ne yazıkki dünya telaşıyla hiç ölmeyecek gibi hareket ediyoruz çoğunlukla;kaçınılmaz sonu bile bile.Galiba kabullenmek istemiyoruz.Para,servet,zenginlik hep boş.Sadece yaptıklarımızla gideceğimizi unutuyoruz hep.Çok güzel bir paylaşımdı sağol.
 

Amin canim...Babanin mekani cennet olsun..:Saruboceq:

be ölümden korkmuyorum sadece öldükten sonra nasıl hesap vereceğimden korkuyorum..... senağlama

O hesabtan hepimiz korkuyoruz be güzelim:1no2:
 
İnsanoğlu hayatta her şeye alışıyor..Allah ölümü ve ayrılığı dağa taşa vermiş onlar dayanamamış çatlamış..Ama insanoğlu öyle bir varlık ki..her şey bizim için..Bir yandan güler,bir yandan ağlarız..Rabbim kimseye kaldıramayacağı yükü vermiyor..Ölümün bir gerçek olduğunun hepimiz farkındayız ama sadece farkında olmakla yetiniyoruz sanırım.Ben de dahil olmak üzere dünya nimetleri çok cazip geliyor olsa gerek ne günah işlemekten geri kalıyoruz,nede doğru adımlar atabiliyoruz..İki komşu bir araya gelse hemen 3.çekiştirmeye başlıyor.Maneviyattan çok uzağız,bireysel olarak demiyorum ama inanın toplumsal bir manevi eksikliğimiz var.Son 1 yıldır nerdeyse her gün cinnetler,cinauyetler,anasını,babasını,eşini,evladını doğrayalar,tacizler,tecavüzler artık haberlere bakmak istemiyor insan..Sadece Rabbim hidayet versin diyebiliyorum kendi adıma..Namazı türlü bahanelerin arkasına sığınarak terkediyoruz,oysa bunun şeytanın bir oyunu olduğunu bilsek şeytanı mağlup etmek istemez miyiz?Nefsimize ağır geliyor.Allah'ın emir ve yasakları nefsimize ağır gelirken onları çiğnemekte hiç zorlanmıyoruz..Bugün Allah için ne yaptın sorusuna bir cevap bulamıyoruz..Bu konuya açan değerli ablama çok teşekkür ediyorum..Hergün kendime yaptığım yüzlerce eleştiriyle tekrar aynaya bakmamı sağladı sağolsun..
Ölüm bir gün bizede gelecek,genç yaşlı tanımıyor ki...15 yaşındayken sınıf arkadaşım kendini camdan aşağı bıraktı,gülümsedi el salladı ve atladı tutamadım onu...Yıllarca etkisini atamadım üzerimden..Sonra yine güldük eğlendik..Zaman geçti çocukluk arkadaşımı vuruldu,gözünden vurdular onu magandalar..Bir kaza kurşununa kurban gitti..Çok ağladık,üzüldük,ama ateş düştüğü yeri yakar..şüphesizki annesinin acısının ve çektiklerinin yanında bizimkisi çok hafif sayılırdı..4,5yıl geçti üzerinden..Biz hala yaşıyoruz,gülüyoruz,ağlıyoruz ama hayat devam ediyor...Bundan yaklaşık 3 hafta önce çok sevdiğim birini kaybettim...Azrail herkesi aynı iştahla yutuyor,ölüm yakınlarımıza geldikçe kendimize daha yakın olduğunu hissediyoruz..Tek dileğim ölüm bana gelmeden önce ki kimbilir çok yakın belkide Allah'ın emir ve yasaklarına uyabilen bilinçli,bir mümine olabilmek ve salih evlatlar yetiştirebilmek..Allah hepinizin gönlüne göre versin..
 
daha güzel anlatamazdim bu duyguyu, yasayarak ögreniliyor.
gözler nelere taniklik ediyor.:çok üzgünüm:



Allah hepimizin ölmüslerine rahmet eylesin:Saruboceq:

Herkes kafasinda daha degisik canlandiriyor galiba o ani....
Bilemeyiz yasayip görecegiz günün birinde...
ögrenicez ama kimseye anlatabilme sansimiz olmicak.

of gülsüm ya dagittin beni sabah sabah,nerelere gidip geldim. kactir yazip siliyorum.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…