• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Ölüm

Bir kac sene önce cok yakin bir tanidik teyze vefat etmisti ilk kez o zaman hayatimda bir ölü görmüstüm. Hic korkmadim aksine öyle masum yatiyordu ki. Mekani cennet olsun insallah. Ölüden degil diriden korkmak gerek. Ölen ölmüs ondan zarar gelmez.
 
Evet,kolon kanserinden vefat etti..
Buarada babam 1993 yılında Almanya'da karaciğer nakli oldu..
O dönemin imkanlarıyla nakil sonrası 18 yıl yaşayabilen ve farklı hastalıktan vefat eden tek insan olarak Heidelberg üniversitesinde kayıtlara geçti..

Dünyada çok benzeri bulunmadığı söyleniyor..
Buda bi şükür sebebi tabiiki..
 
Evet,kolon kanserinden vefat etti..
Buarada babam 1993 yılında Almanya'da karaciğer nakli oldu..
O dönemin imkanlarıyla nakil sonrası 18 yıl yaşayabilen ve farklı hastalıktan vefat eden tek insan olarak Heidelberg üniversitesinde kayıtlara geçti..

Dünyada çok benzeri bulunmadığı söyleniyor..
Buda bi şükür sebebi tabiiki..

Babamın hiç öyle bi süreci de olmadı bir gün var bir gün yok misali
 
Aynı duyguları yaşadım bende,yüzüne bakıyorsun olamaz diyorsun ama maalesef oluyor ..
Dokunuyorsun soğuk geliyor eline,oradan yüreğine gidiyor .
Unutulmuyor hep akılda,seslerini yüzlerini düşünüyorsun..

Allah rahmet eylesin,mekanları cennet olsun ikisininde.
Haklısın çok çok zor..Amin canım inşallah. Bizlerede uzun saglikli ömür ve sabır versin..
 
Rahmetli babacığımı gördüm. Yanı başımızda son nefesini verdi zaten... Elini de öptüm, yanaklarını da. Melek oldu, gitti... Bebek gibiydi, babam gibiydi, yalnızca nefes almıyordu... Bilmiyorum, belki de ahiret inancına, ölümden sonrasına, daha mutlu, hastalık olmayan, üzüntü olmayan bir yerde tekrar buluşacağımıza, onu sımsıkı kucaklayıp tekrar tekrar öpebileceğime inanmanın verdiği bir teslimiyettendir.

Hayatın anlamsızlığı hissi demişsiniz, ben hayatın değil ama dert edindiğimiz sıkıntıların boşluğunun daha derinden farkına vardım. Hastalık sürecinde de bunu hissediyordum ama etrafımdaki insanların hareketleri bunun boşluğunu iyice çarptı yüzüme. Hissizleşme de denebilir ama bence bu da bir tür farkındalık.
Sizi o kadar iyi anliyorum ki ....Bende babami kaybettim 1 sene hastalik donemi yasadik o donem cok yorucu bir donem....Insan yipraniyo ....Ben babamin oldugu haberini annemden almistim agliyodu o an anladim ki babam oldu....Kitlendim bi noktaya bakakaldim...Sonra ciglik cigliga bagirdim agladim kafayi yedim resmen....Sonra onu morgda gordum ...Elleyemedim buz gibiydi....Islakti...Dokunmaya cesaret edemedim....Baktim sadece....O benim babam olamaz dedim...Mezarlikta erkek kardesim geldi yanima ....
Abla amcam babamin ustune toprak atarken babamin basina tas geldi..
Acimismidir dedi .....
O an yikildim yuregimin acisini su an yazarken hissettim...
Sonra kucuk kizkardesim o zaman 9 yasindaydi...
Benim telefonun google sunu yazmis
"Ölünce noluy "
Cok cok aglamistim.....
Babam benim en buyuk yanginim
Acim
Canim yandi su an....
Ben anliyorum ki su an
BABASIZLIK EN BUYUK YALNIZLIKTIR...
 
3 gun once dayimin olusunu gordum.ilk defa olu gordum allah baska gostermesin.
Canli gibi uyuyor gibi yatiyordu sonra gomduler mezarinda dua okuduk eve donduk hic yasanmamis gibi hic var olmamis gibi.
 
olur öyle çok düşünmeyin unutmaya çalışın.

ölüm var diye yaşamayacak değiliz ya.
 
Ben kendi ölümümden değil de sevdiklerimin ölümünden korkuyorum. Annem,babam ya da ablam ölse ne durumda olurum hayal bile edemiyorum. Psikolojim mahvolur düzelemem herhalde. Belki bencilce olacak ama sırf bu yüzden hepsinden önce ölmek istiyorum.
 
cok dogal bir tepki ilk defa gordugunuzu soyluyorsunuz mesleginiz geregi ic ice olsanız zamanla alısırdınız belki ..ben kazalarda yerde gordugum kanın etkisinden bile cıkamıyorum cok farklı garip bir psikoloji icine giriyor insan bir sure sonra geciyor
 
Valla ölümden sonra hesap olmadığını bilseydim kesin isyankar bir kul olurdum...Bu dünyada zalimlerin mutlaka hesaba çekileceği bir gün olmalıydı zaten. İnançsız insanlar bunu göz önünde bulundurmaları gerek bence çünkü israil gibi şerefsiz bir milletin onlarca masumu öldürüp sonra da hesapsız yok olacaklarını bilmek bile insanı yaşamdan soğutur. Şahsen ben inançsız olsaydım bu kadar adaletsizliğe karşı kendi yaşamıma son verirdim....Bizi güçlü kılan sadece iman ve inanç...bütün kötüluklerin hesabı için ölmek gerek...Kuranda inananlar için ahiretin dünyadan çok daha güzel olduğu bildiriliyor...yani ölen değil ölmeyen pişman...
 
Ben kendi ölümümden değil de sevdiklerimin ölümünden korkuyorum. Annem,babam ya da ablam ölse ne durumda olurum hayal bile edemiyorum. Psikolojim mahvolur düzelemem herhalde. Belki bencilce olacak ama sırf bu yüzden hepsinden önce ölmek istiyorum.

ben de :(
 
Kendi ölümüm beni çok korkutmaz ama bebeğimi eşimi kardeşlerimi annemi düşününce kafayı yiyecek gibi oluyorum ben de doğumdan sonra çok fazla bunu düşünür oldum oturup yaşayan insanların yasini tutar gibi ağlıyorum bugünlerde ve sürekli onlardan önce ölmek için dua ediyorum:((
 
Hayat bu hepimiz birgün öleceğiz bunu kabullenmek dildede olsa kabullendiğimiz bir durum
buna inandığımı kabullendiğimi düşünüyordum düne kadar
Hayatımda ilk kez ölü bir insan gördüm ve karma karışık bir ruh hali içerisindeyim neden
Ve bu kesinlikle korku değil
varmı böyle bir durum mu yaşayan
Var. işim dolayısıyla çok sık yaşadığım bir durum. Alıştım bende bir şey uyandırmıyor ama yakınım olursa bilemem tabi..
 
Yok olma düşüncesi ,hiç olma fikri,bu dünyanin öylesine ,boşu boşuna var olduğu ihtimali ile insan nasıl yaşar bunu düşünürüm hep.Çunku İnsan ebedi olmak ister,ölse dahi yok olmayacağını bilmek insanı rahatlatır,bu dünyayı anlamlı kılar.
Bu nedenle "Ölüm" konusunu inançtan ayrı tutmak imkansız.
 
İlk kez sevdiğim bir insanı kaybettiğimde uzun süre kendime gelememiştim
Herşey anlamsız geliyor insana
Ancak inancıma bağlanınca açıklayabildim kendime bu durumu sonra zamanla atlattım

Hayatımdaki en büyük acı sanmıştım o zaman
Göremeyeceğim özleyeceğim diye çok ağlamıştım

Sonra peş peşe ölümler oldu ailemden
Herşey üst üste geldi
Bir yılda 6 kayıp

İlk yaşadığımdaki şaşlınlık gitti
Cenazalerini yıkamaya bile girdim
Artık günlerce ağlamayı geç donup kalıyorum tek damla yaş düşmüyor

Yaşadıkça anlaşılan aşılan bir durum bu

Acısı geçiyor mu
Kesinlikle hayır
Ama alışıyor insan
Ölümede özlemeyede
 
Back
X