hazır anılarımı anlatmışken mandiş dünkü mevzuyu da anlatiim biraz uzun ama...
bizim ikimizde de baba yok annelerin durumu malum emekli maaşı sadece...
evlenmeye karar verdik ama beş kuruş para yok...
ben çalışıyorum aldığım para ile beyaz eşyaları aldık onların taksitlerini ödüyorum...
eşim askerden yeni gelmiş...
neyse gençlik cahillik delikanlılık herşeyi hallederiz giriştik ilk önce nikah tarihi almamız gerek
gittik nikah dairesine 20.000eski türk lirası kapora istiyorlar bizden toplam 15.000 çıktı adam da uyuz bulupta gelin diyo illa
neyse benim çantanın dibinden onun ceplerindeki bozukluklardan tamamladık verdik adama günümüzü aldık...
çıktık heyecanla annelere haber veriyoruz ...
neyse vakit geçti düğün zamanı yaklaştı kalmış bir ay ne eşya var ne para bir şekilde hallettik zaten ev acaip derecede küçüktü
salon denen oda 12 m2 bir yer bir tek oturma grubu diğer odaya bir çekyat...
yatak odasına takım sığdırmak mümkün değil o derece mobilyacıya odaya göre küçücük bir takım yaptırttık daha doğrusu bunu annem yaptırttı ...
(babam vefat ettikten sonra 6 ay maaş alamamıştık sonra toplu almıştık annem 2000 mark yaptırıp koymuş kenara 1000 markı benim 1000 markı kardeşimin o parayla yaptırttı) eve halı alsak halılar büyük halıflex kaplattık evi perdeler reklam karşılığı çekyatlar öyle... derken evlendik mandişim...
rabbim sonra rızıklandırdı çok şükür bir kooparatife girip ev aldık onu satıp oturduğum evi aldık rabbim karşımıza çok şükür hep iyi insanlar çıkarrtı sonra bu eve taşınırken eşyamız olmadığı için hepsini yeni evleniyor gibi yeniden almıştık...
çok uzun oldu gözleriniz acıyacak ama sen merak ettin kuzucum...
