Kendimle beraber bütün hasretle evlat bekleyen annelerin duaları kabul olur, bebeklerimizi kucağımıza alırız inşallah. Böyle hikayeleri olan üyelerin, sonra hamilelik takvimlerini görünce o kadar seviniyorum ki, umut oluyor bana da.
Ben de
tüp bebek yollarında biri olarak sanırım, bütün bir hamileliği hep endişeyle geçiririm giç emin olmadan, hiç tam anlamıyla güvende hissedemeden. Doğum şekli zaten kafamda otomatikman sezaryen. Çünkü hiç bir risk kabul edemiyorum. Her aşama endişe benim için. Kursakta kalmaya hazır bir sevinçle gidiyorsun doktora. Hafta hafta önce gelişim geriliği, belki normal hızı yakalar umudu, kalp sesini dinlemeye doyamama, eşinin sesindeki mutluluğa doyamama, sonra yavaş yavaş önce kalp sesinin kaybolması, sonra görüntünün kaybolması ve kanamayı beklemek..
Ben çok konuşmadım bile, çünkü hiç bağlanmamaya çalıştım. Doktora kendim gittim ve eşime gayet motomot bir sesle durumları anlattım. Ki üzüntü değil de alelade bir aksilik gibi yaşanıp bitsin her şey.
Ekşi sözlük başlığı gibi biraz, bunlar da hayatın iç burkan detayları. Herkesin imtihanı başka. Allah hayırlısını versin inşallah.