Ömrümün en kıymetli anıydı dediğiniz an....


ay çok duygulandım ağlıyorum resmen yaaaa43
 
onu ilk gördüğüm an siyah gömlek vs... ve kızımı ilk gördüğüm an...
ikisini de unutamam,çok kıymetliler...
 
bebeklerimin karnımdaki ilk kıpırtılarını hissettiğim an ve doğumdan sonra onları ilk kez görüp kucağıma aldığım onların kokularını duyduğum an benim için unutulmaz ...Allah isteyen herkese nasip etsin...
 
Evlenmeye karar verdiğimi annem babama söylemiş
annem ve kardeşimin evde olmadığı bir gün babam beni karşısına aldı
sen benim enn kıymetlimsin ilk göz ağrımsın
nereye gidersen git ne karar verirsen ver senin arkandayız kapımız sana hep açık dediği an
hayatımda kendimi hiç o kadar değerli o kadar güvende hissetmemiştim
 
Beni istemeye geldikten sonrael öperkenki babamın yaşlı gözleri
o anki sarılışı benim küçük kızım büyümüşte evleniyormuymuş deyişi
 
Nişanı bozmaya karar verdiğim zaman bütün ailemin gelmesi
havadan sudan konuşarak beni oyalamaya çalışmaları
önemli olan sensiz gerisi boş mesajı verdikleri cümleler
kalbim ılıcık olmuştu onca yıl emek verdiğim ilişkim bittiği için çok kötü hissediyordum
ama ailemin sevgisi herşeye bedelmiş onu anlamıştım iyi ki varlar
 
erken doğan bebeğimi 15 gün sonra küvozden çıkarıp ilk defa kucağıma emzirebilmem için verdikleri an...'benim için o an'
 
normal dogum yaptım ve kızımın o doğum anında dışarı lop diye fırlaması ebelerin tutup oldugu gibi kordonuyla kucağıma vermeleri o an alllahııııım diye ağlamıştım avazım çıktıgı kadar o an dünyalara bedel benm için....
 
ben ücretli öğretmenlik yaptığım dönemde
başk bir köye gidip geliyorum eşim sabah bırakıp öğlen alıyor servis olmadığı için

neyse bundan 2 yıl önceki doğumgünümdü
odoğumgünüme bi kaç gün var o sıralar biraz limoniyim hani bazı dönemler vardırya hiç bişey ta theyecan vermez işte o dönemlerden birindeyim

doğum günüme 1 gün kala benimkiyle hafif atıştık belkide bi çoğuna göre çok anlamsız bişey (şu an hatırlamıyorum tabi ne olduğunu)

neysem sabah okula bıraktı beni öğlende aldı geliyoz
yolda arkadaşım aradı doğumgünümü kutllamak için konuşurken
bizimki
aaaaa tüh bugün senin foğumgününmü

ben çok üzüldüm hem beni üzüyor hem bugün telafi etmek bi yana kutlamıyor bile diye

neyse eve geldik arabadan indim hemen hızla eve girdim bide n e göreyim antrede


kocaman yazılarla

******iyiki varsın ********

yazıyor

hemde güllerle

aşkımmmm süpriz yapacakmış
o yüzden hiç pas vermemiş
bide pasta almış
ben böyle şook şok şok bakıyorum
hiç bişey diyemedim
sadece ağladım mutluluktan

 
o kadar anim varki kiymetli olan.. uzun süredir görmedigim babacimi havaalninda görmem.. kardesimin bizimle yasamasi.. sevdigimi gördügüm o ilk an..
 
Trafik kazasından sonra hurdaya dönen o arabadan dışarıya çıkıp nefes aldığım andı sanırım.
Yaşamanın ne demek olduğunu anlamıştım.
Sonra annemin hemen otobüse atlayıp yanıma gelmesi, kazadan birkaç gün sonra bir otel odasında doğum günümü kutlamamız, hoparlörde babamın sesi '' İyi ki doğduuuuun Ayliiiiiiinnn''
 
erkek arkadaşımın gece yarısı deniz kenarında çok yıldızlı bir gecede hafif bir meltem eşliğinde bana sarılıp seni seviyorum dediği an o kadar içtendiki .
 
Yıllar sonra aşkımın beni bulduğu gün,konuşmaya başladığımız akşam...
 
eşimle ilk karşılaştığımız ve yanımdaki arkadaşıma "ben bu adamla evleneceğim" dediğim an:) ve tabii çocuklarımın küvözden çıkıp evimize geldiği gün,bunun tarifi bile yok!
 
doğumdan sonra oğlumu kucağıma verdiklerinde kocaman kara gözleriyle gözlerimin içine baktığı an
 
İskelenin en ucunda dururken ,arkadan sessizce yaklaştığı ,beni iskeleden ittirip sonra da kendine hızla çektiği ve bana sımsıkı sarılıp ''Bana Güven'' dediği andır..
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…