annemi çok fazla ağlarken görmedim ben çok sakin güleryüzlü bir kadındır üniversiteyi kazandığımda annem ve babam götürmüştü beni şehir dışındaydı okulum yurda yerleştirdiler annemin sözcükler boğazındaydı biliyorum artık veda vakti gelmişti yurdun kapısının önünde vedalaşıyoruz annemin gözlerinden yaşlar süzüldü bindiler arabaya gittiler arkalarından bakakaldım yerimden kımıldayamıyordum kımıldasam kaybolcaktım sanki merdivenlerde oturdum akşama kadar sanki ben güçsüz düşsem yine annem ağlıcaktı ben onu ağlatmamalıydım ve kendi kendime yetmeyi o gün öğrendim ben
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?