herbirinize tek tek çok teşekkür ediyorum şu alıntı işini çok kişi olunca hala beceremediğim direk yazayım dedim...öncelikle ben de sizleri çok ama çok seviyorum burası olmasa ne yapardım bilemiyorum

Genel anlamda yazdıklarınıza yorum yapacak olursam da maddi olarak sıkıntı değil aksine elhamdülillah bolluk var ama eşim dakka başı hiç tanımadığım kişilere borç veriyor tamam bu konudaki hadis-i şerifler çok önemli borç vermek çok güzel ama ben hiç karışmayayım istiyo benim maaşımı da kendi maaşını da ben bu evin reisiyim modunda tam ifade edebildim mi bilmiyorum ama...bazen çok kırıcı olabiliyor..dişiliği kullanma konusuna gelince dünyada başaramadığım tek birşey varsa o da budur hiç beceremem

ailemin de beni doldurabiliyor olduğunu düşünmesi de çok saçma çünkü yüz yılda bir görüyorum ayrıca ben kaç yaşında insanım aklım var fikrim var Eşim normalde hep git ailenin yanında kafan dağılsın derdi ama bu aralar ne olduysa kafayı yedi oysa kendi kardeşi 3 aylık bebeği var sürekli anasında 2.5 ayını anasında geçirmiştir hiç abartmıyorum.ben doğum yaptıktan sonra kimse kapımı yardıma çalmadı sürekli uzaktan baktı herkes sadece boş akıl vermeler hala da öyle geleyim bi çocuğu tutayım yok cinconun tabiri ile görümcek gelince işler değişiyo ama çocuğa bakmak için sabahlıyolar...gelelim erkeklerin bunalmasına stresine...Başlarım ben onların bunalmasına...ben tam 20 yıl sonra ilk kez evde oturuyorum..okul hayatı iş hayatı derken doğum benim hayatımda bir milat oldu resmen ilk kez bir eylül ayında gidecek bi yerim olmadı..Elhamdülillah çocuğum herşeyden değerli ama bunalımlara girecek biri vardıysa eğer o da bendim.doğumdan sonra bir kez naz yapmadım yatakta dinlenemedim bile ki doğumum inanılmaz zor bir doğumda suyumun tamamı gelmişti ve kuru kuruya normal doğum yaptım ölecektim neredeyse.Ama hiç kimse madalya takmadı normal doğurdun tebrikler diye ki ben sezeryan diye bağırıp dururken eşim ısrarla normal doğum istedi sanki ona taktılar o suni sancı denen şeyi...Ya daldan dala atlıyorum farkındayım ama başladım yazıyorum hazır evde yokken yazayım hazır evde yok çünkü arkadaşları ile buluşmaya gitti beni de sürekli gezdiriyor hakkını yiyemem ama ben arkadaşlarımla görüşmek annemi babamı kardeşimi görmek isitiyorum her gün baklava olmuyo işte...ya dediğiniz gibi klasik buhran dönemlerinden biri ama işte bi ömür aynı sıkınıtıların olacağını bilmek sadece kısa süreliğine bir ferahlık sağlıyor insana...