2 hafta boyunca deli gibi ağladım. sonra sanki sihirli bir değnek değdi. üzülmeye devam ettim ama hiç gözyaşı dökmedim. yeni uğraşlar buldum onlarla uğraştım, gezdim... çok zaman geçti üstünden ve artık bitti.
ayrılalı 3 gün oldu onu çok seviyorum ve beni kandırdı beni oynattı ve terk etti aslında çok üzülmem grekiyodu ama enteresan biçimde üzülmedim hala da üzülmüorum ayrıldıktan 2 dakika sonra ders çalışmaya başladım hala da çalışıyorum ağlamak istememe rağmen ağlayamadım acaba nie böyle oldum ya
karmaşık duygularla yaşamaya alıştım... bi yandan büyük huzur doğdu içime... yeniden doğmuş gibi oldum... çünkü kendine bile saygısı olmayan biriydi... diğer yandan iyiki de kendine bile saygısı olmayan biriymiş dedim... çünkü kolayca unutmama yardımcı oldu... değecek biriyle beraber olup da ayrılsaydım muhtemelen acımı doya doya yaşardım... ayrılık acısını doya doya hissederek yaşamak lazım... çünkü en kısa sürede unutmak için bu şart...