Onsuz ilk bayram :(

Bunu sadece basindan gecen anlar.
Duygularla ifade edemezsin, mantik kuramiyorsun ben oldugunu dusunmek istemiyorum fazla dusununce kafayi oynatacak gibi oluyorum, sonucta inancli insanlarz herkes tadacak gidecek bende gidecem diyorum o kadar dusuncelere daliyorum ki kendi soylediklerim bile acimi dindirmiyor.
3 ay gecti hayatta yaslandim eridim.cevreme surekli bi huzursuzluk veriyorum mutsuzum, esime cocuguma yansitmayim diyorum olmuyor insan yedigi tatlidan zevk almaz mi ben almiyorum sanki saman yiyorum orda babam yemek yemiyor peki napiyor 1 dk yemek gecikmesine dayanamayan adam napiyor.....diyorum sonra o canli degil sacmalama diyorum
ÖLüM nasil bi sey diyorum.....
Sonra soyle dusunuyorum kuranda da yaziyor insan 2 kere olur 2 kere dirilecek.
1 anne karni once olu
2 anne karninda can geliyor
3 gercek olum
4 kiyamet gunu dirilme.
Mantigima gore diyorum ki bizler annne karninda oncesini ve sonrasini bilmeden geldik.
Olumude sadece kuranda yazan kadar biliyoruz ve inaniyoruz (acik bi insanim ama ibadetlerimi yerine getiririm cok sukur)
Ölunce neler yasadigini gelip anlatan yok bilemiyoruz.
Tadinca anliyacagiz Allah sirali olum versin altindan kalkamayacagimiz yuk vermesin.
Sunu anladim kimse ben su bu ölunce ölurum, biterim, geberirim demesin.olsaydi ben olurdum arkasindan sabrini veriyor, nasil veriyor nasil oluyor orasini anliyamiyorum ama ALLAH SABRINI VERIYOR.
 
Ben babamin hastalik doneminde gecici olarak erken menepoza girdim.
Uzuntuden psikolojim bozuldu dr bile gittim ilac kullanmadim ama.
Yasama sevincim gitti.
Ama yasiyorum deli gibi gozukmemek icin dik durmaya calisiyorum yoksa iste calisamam calistirmazlar, anne olamam, es olamam...
Icim bi alev topu yaniyorum benim gibi olanlar napiyor babasi olen cocuklar nasil dayaniyor bi kamera olsa izlesem ornek alsam diyorum
ama hic isyan etmedim etrafimda ki kimse etmedi, hatta aci cekmedigi icin o gunlerimize SUKRETTIK.
 


Yadıklarınızı gözyaşlarımla okudum. Başınız sağolsun, Allah rahmet eylesin. Mantıkla bakınca burda yazdıklarınıza katılıyorum, ama dediğiniz gibi acımı geçirmeyi bırak hafifletmiyor bile. Babam artık yok ve ben yapayalnızım, o beni dünyada en iyi anlayan en çok seven insandı. Babam dışındaki herkes sanki bana bir yabancı, buna eşim ve annem de dahil. Ne kadar büyük bir boşlukta olduğumu, ciğerlerimin yandığını görmüyorlar, görselerde kendilerince yanımda oluyorlar, ama aynı durumda babam olsaydı, neler yapmazdı beni mutlu etmek için... Hayatta belkide birçok insana göre şanslıyım. Hiç kötlülük görmeden büyüdüm ben, annem babam, özellikle babam... Kına gecem mahvoldu, düğünüm mahvoldu, evliliğimin 1. yılının çoğu ağlamaklı geçti, hep eşimin ailesi yüzünden. Artık babamda yok. Ben kimseye birşey yapmadım ki, insanlar neden benim üstüme bu kadar geliyor, benim acım zaten o kadar büyük ki, bedenime sığmıyor. Şuanda sadece günümü dolduruyorum.
 

Derdim var kosesinde o kadar sacma seyler var ki , ne sacma seyleri, ne kucuk seyleri dert etmisler onlari cahil buluyorum, ya da buyuk duygular yasamamislar eften puften seylere uzulmusler takilmislar.
Allah dermansiz dert vermesin aklini almasin yeter ki
kucukken bi yazi okumusttum cokta hosuma gider dusundukce "hayati kendinize mendil ederseniz o sizden hep goz yasi bekler".
Ben simdi bi duvar gibi mermer gibiyim yanimda biri bi sey anlatiyor agliyor bende hic bi duygu yok ..
Acikli bi olay oluyor iste ne biliyim acikli bi turku , kina gecesinde yasananlar cevremde herkes salya sumuk ben ise don.
Ama oyle bi an oluyor birden gece gokyuzune bakiyorum karanlik, bulutlar, sessizlik o an sipir sipir agliyorum , yolda gidiyorumvagliyorum halbu ki ortada hic bi sey yok.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…