bugün annem kayınvalidem çarşıya çıktık. malum düğün arefesi ihtiyaçlar var, e maddi açıdan da zor dönemler biliyorum. ben de bu konularda dengeli bir insan olduğumu düşünüyorm yani boşa para vermeyi uygun bulmam, ne lazımsa güzeliyle onu alırım yeter.
işte bugun gittik alışverişe. alacaklarımızı aldık. fiyatları da ucuz değildi yani. ama hallettik. ama inanın bu sırada bunalım geçiriyorum çünkü kayınvalidem her gördüğümüzü almak istiyor. mont, ayakkabı, etek, gömlek alalım da alalım. annecim lütfen diyorum bi ihtiyacım yok, olursa sonra bakarız. aaa yok olmaz. dönercinin önünden geçiorz döner alalım ki daha yarım saat önce lokantadan çıkmışız. mısırcının önünden geçiyoruz mısır alalım, kestaneciden aynı şekilde. aklınıza ne gelirse yaa anlatamam.
sadece bana da değil, küçük kardeşime mesela ayakkabı alalm şunu alalım. vs vs.
şimdi okuyanlar ne nankörsün diyecek ama inanın kızlar ifade edemiyorm ve çok bunaldım, annem de öyle artık en sonunda lütfen artık dedi.
başım kazan gibi oldu ya. madem alacaklarımız pahalı tutuyor daha bunlara ne gerek var. kaldıki istemiyorum, gerekli olanlar en güzeliyle olsun yeterli. gerçekten başıma ağrı girdi.