- 22 Ocak 2010
- 1.268
- 337
- 323
- Konu Sahibi Nisan.umut
- #1
Liseden beri çok yakın bir arkadaşım vardı.O kadar seviyodum o kadar değer veriyodum ki ama hiç bi zaman öteki gözle bakmamıştım.Ama o bana baktı bana aşık oldu kaç kere söyledi ama ben olmaz dedim niye dediğinde sadece ona o gözle bakamadığımı söyleyebildim.Evet bir türlü ona o gözle bakamıyodum ama onun dışında tam aradığım karakterdeydi nasıl bir sevgili istersin deseler belki onu anlatırım ama onun dışındaki elektriği bir türlü alamıyodum her neyse zorda olsa kabullendi olmayacağını.Arkadaş olarak devam ettik tabi çok yakın olamadık.Bir süre sonra benimle görüşmek istediğini söyledi ısrarda edince kırmadım tamam dedim.Ama o gün düşündüm düşündüm umut vermek istemediğime karar verdim ve konuştuğumuz mesaj programından onu engelledim.Sonra düşündüm onu kaç kez onunla konuşmaya o kadar ihtiyacım vardı ki keşke gitseydim dedim keşke sevgili olsaydım ne kaybederdim dedim ama bi yanımda hala onu öyle göremiyodu yani mantıken istiyodum ama o elektrik olayını alamıyodum.Neyse dayanamayıp engeli kaldırdım telefon bozuktu gibisinden bişeyler söyledim ama inanmadı anlamıştı...O kadar kötü hissettim ki.Hem onu gerçekten kaybettim hemde salak yerine koymuş gibi oldum.Duygularıyla oynadım belkide.Şimdi o kadar üzgünüm ki.Affettirmek istiyorum kendimi ama mesajlaırma cevap dahi yazmıyo içimde bi yer çok sızlıyo
Kızlar napabilirim sizce berbat hissediyorum



