Çok düşündüm buraya yazıp yazmamak konusunda. Ama sanırım en iyisi yazıp rahatlamak.
22 yaşında büyük şehirlerden birinde yaşayan bir genç kızım. Modern bir yaşantı, Atatürkçü solcu bir hayat felsefesi( bunu neden belirttiğimi ilerde anlayacaksınız)
Bir süredir biri var hayatımda. 42 yaşında iş sahibi eşinden ayrı 2 çocuk babası bir bey. Patronum gibi diyebiliriz. Ama işi uzaktan home office sadece tek bir dosya teslimli iş. Ama vadesi 1-2 senelik bir iş diyebilirim. Şuan arkamı dönüp gitme şansım yok açıkçası. Ve bu bey başka bir ilde yaşıyor. Ve kendisi Ülkücü. (burada partileri belirtmemin amacı aileler ortaya çıkarsa olumsuz yanları olacağı) hiç bir zaman aramızda siyasi konuşma geçmedi. Birbirimizin desteklediği görüşten bir haberiz adeta.
Biz bu bey ile konuşmaya başladığımız zaman birbirimizden etkilendik. O teklif etti bende kabul ettim. Kafaların uyması, yaşının olgunluğu olmaması vs. sebepler kabul etmeme itti.
Şimdi bu beyefendi kendi işini yaptığı için gün içinde hep koşturma halinde ve işinin bitmesi bazen 22.00-23.00 falan buluyor.
Sözde seviyor ama gün içinde ben yazmazsam yazmaz online olmasına rağmen çoğu zaman mesajlarımı görmezden gelmeler. Gün içinde kısa kısa 1-2 defa yapılan telefon görüşmeleri ve 3-4 taneyi geçmeyen mesajlar. Birde günlerce yazmasam ancak 1-2 gün sonra aklına gelirim.
Açıkçası bitiren de ben olmak istemiyorum. İş için benimle oldu, işi çabuk görülsün diye demesini istemiyorum arkamdan. Ama ona da sorarsanız seviyor.
Düzelse iş ciddiye binse de siyasi ve dini görüşlerden dolayı benim ailem tamam demez. Ama bir bağlılık sevgi ve aşk var ona karşı hissettiğim.
Evet seviyorum diyebilirim. Ama farkındayım da olmayacak. Çıkmazlardayım...