Onun içimde açtığı bu yarayı nasıl kapatabilirim?

Atesbocegii .!.:

İyi geceler uyku tutmadı derdimi paylaşmak istedim. 7 yıllık ilişkimi bitireli 2 ay oldu. Düzenli bir 7 yıl olmasa da ayrılıklarla geçse de birbirimizden kopamadık. Buraya daha önce de konu açmıştım daha sonrasında yeniden bir araya geldik bu sefer işler ciddiye gitti ve ailesiyle tanıştım. Her zaman acaba ailesiyle tanışsam ciddi bir adım atsak olur mu bu sefer derken kendimi o anda buldum. Mart ayında tanıştık ağustosta ayrıldık. Ayrılık olmadan bir hafta önce annesi ve bir komşularıyla birlikte annemle tanışmaya geldiler. Ben kpssye hazırlandığımdan dolayı evliliği en azından bir yıl içinde düşünmesem ısrarlarına dayanamayıp tanışmayı kabul ettik. Onlar için hazırlıklar yaptık her şeye özen gösterdik ama onlardan aynı özeni göremedik. Bizim mesele son 15 20 dk konuşuldu. o süre içerisinde havadan sudan meseleler konuşuldu. Komşularının acelesinden dolayı 1.5 saat anca oturdular. 1 yıl meselesi annesinin kafasını karıştırdı hissettik ama 1 yıl normal şartlarda normal bir süre. Hazırlık nişan söz anca 1 yıl oluyor zaten. Ben kendisine de beklemezsen sen bilirsin demiştim öncesinde de her ne kadar beklemesini istesem de. Ertesi gün onun yüzünden saçma bir sebepten dolayı kavga ettik birkaç gün aramızda soğukluk oldu daha sonrasında konuştuk hallettik. Fakat birkaç gün sonra acayip bir şekilde uzaklaştı benden gün içinde aramaları mesaj yoğunluğu azaldı. Buluşma teklifi ettiğimde hep bir bahaneler... Tepki gösterdiğimde abarttığımı söylüyordu. Ailemle sıkıntılarım var senlik bir sey yok demeye başladığı an sorunun bizzat kendim olduğunu anladım. Ayrılık sinyalleri günyüzüne çıkmıştı benden ayrılığı bekliyordu. Ben de bana düşen görevi yaptım ve ayrıldım. Anlayışlı değilsin dedi daha ne kadar anlayışlı olabilirim moralim bozuk deyip gezen ben değilim dedim sen bilirsin cevabını alınca uzatmamam gerektiğini anladım. O gunden beri tam anlamıyla düzelemedim. Yanlış bir kişi olduğunu etrafımdaki herkes söylüyor ben de biliyorum ama onunla geçtiğimiz sokaklardan geçince en basiti onu hatırlatan bir müzik dinleyince modum inanılmaz bir biçimde düşüyor. Ya onu başkasıyla görürsem diye ödüm kopuyor. Yanlış bir karardan döndüğümün farkındayım ama içimdeki sıkıntı geçmiyor. Birkaç kere annem ağladığımı görüp onu da üzdüğüm için gizli gizli ağlıyorum bu psikolojiden kurtulmam için ne yapabilirim?

Genişletmek için tıkla...

Atesbocegii .!.:

İyi geceler uyku tutmadı derdimi paylaşmak istedim. 7 yıllık ilişkimi bitireli 2 ay oldu. Düzenli bir 7 yıl olmasa da ayrılıklarla geçse de birbirimizden kopamadık. Buraya daha önce de konu açmıştım daha sonrasında yeniden bir araya geldik bu sefer işler ciddiye gitti ve ailesiyle tanıştım. Her zaman acaba ailesiyle tanışsam ciddi bir adım atsak olur mu bu sefer derken kendimi o anda buldum. Mart ayında tanıştık ağustosta ayrıldık. Ayrılık olmadan bir hafta önce annesi ve bir komşularıyla birlikte annemle tanışmaya geldiler. Ben kpssye hazırlandığımdan dolayı evliliği en azından bir yıl içinde düşünmesem ısrarlarına dayanamayıp tanışmayı kabul ettik. Onlar için hazırlıklar yaptık her şeye özen gösterdik ama onlardan aynı özeni göremedik. Bizim mesele son 15 20 dk konuşuldu. o süre içerisinde havadan sudan meseleler konuşuldu. Komşularının acelesinden dolayı 1.5 saat anca oturdular. 1 yıl meselesi annesinin kafasını karıştırdı hissettik ama 1 yıl normal şartlarda normal bir süre. Hazırlık nişan söz anca 1 yıl oluyor zaten. Ben kendisine de beklemezsen sen bilirsin demiştim öncesinde de her ne kadar beklemesini istesem de. Ertesi gün onun yüzünden saçma bir sebepten dolayı kavga ettik birkaç gün aramızda soğukluk oldu daha sonrasında konuştuk hallettik. Fakat birkaç gün sonra acayip bir şekilde uzaklaştı benden gün içinde aramaları mesaj yoğunluğu azaldı. Buluşma teklifi ettiğimde hep bir bahaneler... Tepki gösterdiğimde abarttığımı söylüyordu. Ailemle sıkıntılarım var senlik bir sey yok demeye başladığı an sorunun bizzat kendim olduğunu anladım. Ayrılık sinyalleri günyüzüne çıkmıştı benden ayrılığı bekliyordu. Ben de bana düşen görevi yaptım ve ayrıldım. Anlayışlı değilsin dedi daha ne kadar anlayışlı olabilirim moralim bozuk deyip gezen ben değilim dedim sen bilirsin cevabını alınca uzatmamam gerektiğini anladım. O gunden beri tam anlamıyla düzelemedim. Yanlış bir kişi olduğunu etrafımdaki herkes söylüyor ben de biliyorum ama onunla geçtiğimiz sokaklardan geçince en basiti onu hatırlatan bir müzik dinleyince modum inanılmaz bir biçimde düşüyor. Ya onu başkasıyla görürsem diye ödüm kopuyor. Yanlış bir karardan döndüğümün farkındayım ama içimdeki sıkıntı geçmiyor. Birkaç kere annem ağladığımı görüp onu da üzdüğüm için gizli gizli ağlıyorum bu psikolojiden kurtulmam için ne yapabilirim?

Genişletmek için tıkla...

Patianne .!.:

(Ya bişey söyleyeceğim ben pek hislerimde yanılmam.. o adamın sizinle tekrar iletişime geçeceğini hissediyorum nedense ..) Böyle birşey olursa güncelleme yapın lütfen

Neyse yoruma geleyim kesinlikle ayrılığınız isabet olmuş.Anne lafıyla haraket eden adamdan koca olmaz..
Siz yolunuzu çizmişsiniz zaten... kpss de iyi puan alıp umarım istediğiniz bölüme yerleşirsiniz
Sonrası kolay yeni insanlar tanıyacak onlara şans verecek hayatınıza bakacaksınız. Oda sizi kaybettiğiyle kalacak..
Siz çok değerlisiniz kendinizi böyle adamcıklar için üzmeyin..kaybeden kaybettiğiyle kalsın...siz yolunuza ve hedeflerinize tam gaz devam

Genişletmek için tıkla...

Atesbocegii .!.:

İnanın böyle hisseden tek kişi değilsiniz benim 6. Hislerim pek kuvvetli değildir ama benim de içimde öyle bir his var arkadaşım da aynı şekilde düşünüyor. Elbette güncellerim. Yorumunuz için teşekkür ederim inanın öyle çok yıprandım ki ilk değil son olsun inşallah. Çok fazla fedakarlık yaptım fazla değer verdim özen gösterdim karşılığını bulamadım. Keşke emeklerimin karşılığını alabilseydim diyorum ama Rabbim daha iyi bilir belki de böyle olması gerekiyordu. İçimdeki bu boşluğu kapatıp yeniden kendimi hayatın akışına bırakabilsem her şey düzelecek.

Genişletmek için tıkla...

Edelstein .!.:

7 yıl uzun bir süre. O yüzden kendinize yüklenmeyin üzülmemem gerek diye.

Genişletmek için tıkla...

Atesbocegii .!.:

Üzülüyorum içime atmıyorum bazen arkadaşlarımla paylaşıyorum sıkıntılarımı ama kimseyi daha fazla sıkmak istemediğimden de kendi kendime eziyet ediyorum desem yeridir. Unutamıyorum canım çok acıyor.

Genişletmek için tıkla...

Atesbocegii .!.:

İyi geceler uyku tutmadı derdimi paylaşmak istedim. 7 yıllık ilişkimi bitireli 2 ay oldu. Düzenli bir 7 yıl olmasa da ayrılıklarla geçse de birbirimizden kopamadık. Buraya daha önce de konu açmıştım daha sonrasında yeniden bir araya geldik bu sefer işler ciddiye gitti ve ailesiyle tanıştım. Her zaman acaba ailesiyle tanışsam ciddi bir adım atsak olur mu bu sefer derken kendimi o anda buldum. Mart ayında tanıştık ağustosta ayrıldık. Ayrılık olmadan bir hafta önce annesi ve bir komşularıyla birlikte annemle tanışmaya geldiler. Ben kpssye hazırlandığımdan dolayı evliliği en azından bir yıl içinde düşünmesem ısrarlarına dayanamayıp tanışmayı kabul ettik. Onlar için hazırlıklar yaptık her şeye özen gösterdik ama onlardan aynı özeni göremedik. Bizim mesele son 15 20 dk konuşuldu. o süre içerisinde havadan sudan meseleler konuşuldu. Komşularının acelesinden dolayı 1.5 saat anca oturdular. 1 yıl meselesi annesinin kafasını karıştırdı hissettik ama 1 yıl normal şartlarda normal bir süre. Hazırlık nişan söz anca 1 yıl oluyor zaten. Ben kendisine de beklemezsen sen bilirsin demiştim öncesinde de her ne kadar beklemesini istesem de. Ertesi gün onun yüzünden saçma bir sebepten dolayı kavga ettik birkaç gün aramızda soğukluk oldu daha sonrasında konuştuk hallettik. Fakat birkaç gün sonra acayip bir şekilde uzaklaştı benden gün içinde aramaları mesaj yoğunluğu azaldı. Buluşma teklifi ettiğimde hep bir bahaneler... Tepki gösterdiğimde abarttığımı söylüyordu. Ailemle sıkıntılarım var senlik bir sey yok demeye başladığı an sorunun bizzat kendim olduğunu anladım. Ayrılık sinyalleri günyüzüne çıkmıştı benden ayrılığı bekliyordu. Ben de bana düşen görevi yaptım ve ayrıldım. Anlayışlı değilsin dedi daha ne kadar anlayışlı olabilirim moralim bozuk deyip gezen ben değilim dedim sen bilirsin cevabını alınca uzatmamam gerektiğini anladım. O gunden beri tam anlamıyla düzelemedim. Yanlış bir kişi olduğunu etrafımdaki herkes söylüyor ben de biliyorum ama onunla geçtiğimiz sokaklardan geçince en basiti onu hatırlatan bir müzik dinleyince modum inanılmaz bir biçimde düşüyor. Ya onu başkasıyla görürsem diye ödüm kopuyor. Yanlış bir karardan döndüğümün farkındayım ama içimdeki sıkıntı geçmiyor. Birkaç kere annem ağladığımı görüp onu da üzdüğüm için gizli gizli ağlıyorum bu psikolojiden kurtulmam için ne yapabilirim?

Genişletmek için tıkla...

Atesbocegii .!.:

İyi geceler uyku tutmadı derdimi paylaşmak istedim. 7 yıllık ilişkimi bitireli 2 ay oldu. Düzenli bir 7 yıl olmasa da ayrılıklarla geçse de birbirimizden kopamadık. Buraya daha önce de konu açmıştım daha sonrasında yeniden bir araya geldik bu sefer işler ciddiye gitti ve ailesiyle tanıştım. Her zaman acaba ailesiyle tanışsam ciddi bir adım atsak olur mu bu sefer derken kendimi o anda buldum. Mart ayında tanıştık ağustosta ayrıldık. Ayrılık olmadan bir hafta önce annesi ve bir komşularıyla birlikte annemle tanışmaya geldiler. Ben kpssye hazırlandığımdan dolayı evliliği en azından bir yıl içinde düşünmesem ısrarlarına dayanamayıp tanışmayı kabul ettik. Onlar için hazırlıklar yaptık her şeye özen gösterdik ama onlardan aynı özeni göremedik. Bizim mesele son 15 20 dk konuşuldu. o süre içerisinde havadan sudan meseleler konuşuldu. Komşularının acelesinden dolayı 1.5 saat anca oturdular. 1 yıl meselesi annesinin kafasını karıştırdı hissettik ama 1 yıl normal şartlarda normal bir süre. Hazırlık nişan söz anca 1 yıl oluyor zaten. Ben kendisine de beklemezsen sen bilirsin demiştim öncesinde de her ne kadar beklemesini istesem de. Ertesi gün onun yüzünden saçma bir sebepten dolayı kavga ettik birkaç gün aramızda soğukluk oldu daha sonrasında konuştuk hallettik. Fakat birkaç gün sonra acayip bir şekilde uzaklaştı benden gün içinde aramaları mesaj yoğunluğu azaldı. Buluşma teklifi ettiğimde hep bir bahaneler... Tepki gösterdiğimde abarttığımı söylüyordu. Ailemle sıkıntılarım var senlik bir sey yok demeye başladığı an sorunun bizzat kendim olduğunu anladım. Ayrılık sinyalleri günyüzüne çıkmıştı benden ayrılığı bekliyordu. Ben de bana düşen görevi yaptım ve ayrıldım. Anlayışlı değilsin dedi daha ne kadar anlayışlı olabilirim moralim bozuk deyip gezen ben değilim dedim sen bilirsin cevabını alınca uzatmamam gerektiğini anladım. O gunden beri tam anlamıyla düzelemedim. Yanlış bir kişi olduğunu etrafımdaki herkes söylüyor ben de biliyorum ama onunla geçtiğimiz sokaklardan geçince en basiti onu hatırlatan bir müzik dinleyince modum inanılmaz bir biçimde düşüyor. Ya onu başkasıyla görürsem diye ödüm kopuyor. Yanlış bir karardan döndüğümün farkındayım ama içimdeki sıkıntı geçmiyor. Birkaç kere annem ağladığımı görüp onu da üzdüğüm için gizli gizli ağlıyorum bu psikolojiden kurtulmam için ne yapabilirim?

Genişletmek için tıkla...

Atesbocegii .!.:

İyi geceler uyku tutmadı derdimi paylaşmak istedim. 7 yıllık ilişkimi bitireli 2 ay oldu. Düzenli bir 7 yıl olmasa da ayrılıklarla geçse de birbirimizden kopamadık. Buraya daha önce de konu açmıştım daha sonrasında yeniden bir araya geldik bu sefer işler ciddiye gitti ve ailesiyle tanıştım. Her zaman acaba ailesiyle tanışsam ciddi bir adım atsak olur mu bu sefer derken kendimi o anda buldum. Mart ayında tanıştık ağustosta ayrıldık. Ayrılık olmadan bir hafta önce annesi ve bir komşularıyla birlikte annemle tanışmaya geldiler. Ben kpssye hazırlandığımdan dolayı evliliği en azından bir yıl içinde düşünmesem ısrarlarına dayanamayıp tanışmayı kabul ettik. Onlar için hazırlıklar yaptık her şeye özen gösterdik ama onlardan aynı özeni göremedik. Bizim mesele son 15 20 dk konuşuldu. o süre içerisinde havadan sudan meseleler konuşuldu. Komşularının acelesinden dolayı 1.5 saat anca oturdular. 1 yıl meselesi annesinin kafasını karıştırdı hissettik ama 1 yıl normal şartlarda normal bir süre. Hazırlık nişan söz anca 1 yıl oluyor zaten. Ben kendisine de beklemezsen sen bilirsin demiştim öncesinde de her ne kadar beklemesini istesem de. Ertesi gün onun yüzünden saçma bir sebepten dolayı kavga ettik birkaç gün aramızda soğukluk oldu daha sonrasında konuştuk hallettik. Fakat birkaç gün sonra acayip bir şekilde uzaklaştı benden gün içinde aramaları mesaj yoğunluğu azaldı. Buluşma teklifi ettiğimde hep bir bahaneler... Tepki gösterdiğimde abarttığımı söylüyordu. Ailemle sıkıntılarım var senlik bir sey yok demeye başladığı an sorunun bizzat kendim olduğunu anladım. Ayrılık sinyalleri günyüzüne çıkmıştı benden ayrılığı bekliyordu. Ben de bana düşen görevi yaptım ve ayrıldım. Anlayışlı değilsin dedi daha ne kadar anlayışlı olabilirim moralim bozuk deyip gezen ben değilim dedim sen bilirsin cevabını alınca uzatmamam gerektiğini anladım. O gunden beri tam anlamıyla düzelemedim. Yanlış bir kişi olduğunu etrafımdaki herkes söylüyor ben de biliyorum ama onunla geçtiğimiz sokaklardan geçince en basiti onu hatırlatan bir müzik dinleyince modum inanılmaz bir biçimde düşüyor. Ya onu başkasıyla görürsem diye ödüm kopuyor. Yanlış bir karardan döndüğümün farkındayım ama içimdeki sıkıntı geçmiyor. Birkaç kere annem ağladığımı görüp onu da üzdüğüm için gizli gizli ağlıyorum bu psikolojiden kurtulmam için ne yapabilirim?

Genişletmek için tıkla...

eessmeralda .!.:

Herkes neden, onun sizin için yanlış kişi olduğunu söylüyor? Sevgilinizin ne tür yanlış davranışlrı vardı? Eksik kalmış sanki taşlar oturmuyor? Ayrıca ayrılmak istemezken neden ayrıldınız? Belkş adam sizden ayrılmayacaktı bu sebepten ayrılınır mı

Genişletmek için tıkla...