43 yaşındayım. 15 yıllık evliyim. Çocuk yok. Eşimle evlendiğimizden beri sıkıntılarımız vardı. Sinirlendiğinde hakaret, küfür ağzından hiç eksik olmadı. Bir kez bile benden özür dilemedi.15 yıldır hep ayrı hayatlar yaşadık. Evdeki kedilerden başka bir ortak noktamız yoktu. Bunca yıl aynı iş yerinde çalıştım. Eşimin düzenli bir işi olmadı. 2 yıldır da işsiz. Arada bir evden iş yapıyor vs üç beş kuruş geliyor. Yarısını bana veriyor, daha önceden evin masraflarını ödediğim için. Evde hep bilgisayarın başında, bir şey söyleyince tersliyor. Hep aynı şeyleri söylüyormuşum. Her tartışmamızda gerizekalı, varoş, amele, ebleh, çirkin, şişko diye basbasbağırıyor. Komşular duyuyor, çok utanıyorum. İlgim olan her şeyi aşağılıyor. İlgi alanlarımı seyrettiğim dizileri filmleri aptalca buluyor.
Çocuk ben çok istedim. Vitaminler kullandım, tüp bebek vs olmadı. Zaten 15 yıllık evliliğimiz boyunca bir kaç kez kavga dövüş dışında doğal yoldan denemeye de ikna edemedim. (Ayrıntıya girmeyeyim ama doğal yoldan korunuyordu desem anlarsınız sanırım) Tüp bebek süreci boyunca da kötü davrandı. Randevulara gelmek istemedi, ihtiyaç olursa gelirim dedi vs. Dış gebelik oldu, hiç yanımda olmadı. Şimdi düşünüyorum ki olmadığı iyi olmuş. 40 yaşında bıraktım denemeyi zaten.
Şu an boşanma aşamasına geldik ama 43 yaşında, bu kadar şeyden sonra boşanmak beni gerçekten çok üzüyor. 15 yılımı çöpe atmış gibi hissediyorum. Benden sonra genç kadın alıp inadına 10 tane çocuk yapacakmış. Zaten online olarak kadınlarla yazıştığını biliyorum. Hiç bir sosyal medya hesabında birlikte resmimiz yok. Hiç olmadı. Sanki hiç evli değildik. Evliliğimiz boyunca birlikte tatile bile bir kaç kez, o da benim ısrarımla gittik.
Bu evlilik uzun zaman önce bitmişti ama bu süreci nasıl atlatırım bilmiyorum. Neden daha önce boşanmadım diye kendime kızıyorum. Bana kimse seni istemez, yalnız öleceksin diyor. Kendimi çok kötü hissediyorum. Hep kendi ailem olsun istedim ama istemek yetmiyormuş.
Benim yaşlarımda boşananlar, süreci nasıl atlattınız? Genç olsam çok daha kolaydı ama şu an cidden çok canım yanıyor.
Çocuk ben çok istedim. Vitaminler kullandım, tüp bebek vs olmadı. Zaten 15 yıllık evliliğimiz boyunca bir kaç kez kavga dövüş dışında doğal yoldan denemeye de ikna edemedim. (Ayrıntıya girmeyeyim ama doğal yoldan korunuyordu desem anlarsınız sanırım) Tüp bebek süreci boyunca da kötü davrandı. Randevulara gelmek istemedi, ihtiyaç olursa gelirim dedi vs. Dış gebelik oldu, hiç yanımda olmadı. Şimdi düşünüyorum ki olmadığı iyi olmuş. 40 yaşında bıraktım denemeyi zaten.
Şu an boşanma aşamasına geldik ama 43 yaşında, bu kadar şeyden sonra boşanmak beni gerçekten çok üzüyor. 15 yılımı çöpe atmış gibi hissediyorum. Benden sonra genç kadın alıp inadına 10 tane çocuk yapacakmış. Zaten online olarak kadınlarla yazıştığını biliyorum. Hiç bir sosyal medya hesabında birlikte resmimiz yok. Hiç olmadı. Sanki hiç evli değildik. Evliliğimiz boyunca birlikte tatile bile bir kaç kez, o da benim ısrarımla gittik.
Bu evlilik uzun zaman önce bitmişti ama bu süreci nasıl atlatırım bilmiyorum. Neden daha önce boşanmadım diye kendime kızıyorum. Bana kimse seni istemez, yalnız öleceksin diyor. Kendimi çok kötü hissediyorum. Hep kendi ailem olsun istedim ama istemek yetmiyormuş.
Benim yaşlarımda boşananlar, süreci nasıl atlattınız? Genç olsam çok daha kolaydı ama şu an cidden çok canım yanıyor.