- 11 Mayıs 2016
- 2.011
- 1.714
- Konu Sahibi capricorn87
- #61
Sanırım dediğiniz gibi ... çocuklarda olabileceğini düşünemedim sanirim :)
- Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Kadınlar Kulübü'ne ücretsiz üye olmak için tıklayın...
Otizm şüphesi ...
- Konu Sahibi capricorn87
- Başlangıç Tarihi
- 11 Mayıs 2016
- 2.011
- 1.714
- Konu Sahibi capricorn87
- #62
Ay onlarda var
ben sana surda bekle demiştim birde bir nokta var o noktada beklenecek filan gerçekten sabrım çok taşıyor belki hata ama fevri davraniyorum böyle zamanalrda çünkü o an bir isim var ve kendini yırtan bir çocuk var ney dediği yerde duramdim- 22 Temmuz 2019
- 879
- 566
- 34
- Konu Sahibi capricorn87
- #63
Ayrıca bişey daha eklemek istiyorum iki yaş sendromu bitince 3-4 yaş ta takıntılar artiyo genel olarak kızımda da başka cocuklarda da gözlemlediğim bu. Benlik duygusu gelişmeye basliyo hep ben diyolar o sebebten her olan şeye fazla tepki verebiliyor. elbisem ıslandı benim elbisem ıslandı bu benlik duygusuyla bu şekilde takıntı gibi gorunebilir. Yani OKB ve ya benlik duygusu oluştuğu için de olabilir. Otizmi akıla getirmeyin. Yine titizlikten kaynaklanabilir kendi sectigi arkadaşlarla oynaması..
- 29 Ekim 2013
- 5.473
- 9.987
- Konu Sahibi capricorn87
- #64
Evet sabretmek çok güç, ben böyle zamanlarda sağlıklı düşünemiyor deyip, hasta bir çocuğa anlayışlı olur gibi anlayışlı olmaya çalışıyordum.Ay onlarda var
Artık ciddi okb hastasi oldugunu düşünmeye başlamıştık oglumun.
Tabi ki her zaman aynı sabri gösteremiyor insan, sizi anlıyorum.
Tek tavsiyem geciktirmeden Dr a danısin, biz gittiğimizde artarak azalmaya başlayınca Dr dahil hepimiz bir oh dedik çok şükür.
Bir de kaç yaşından beri var bu davranışları acaba.
Hiç geçmedi mi, giderek arttı mı.
İmkan oldukça dışarıda gezdirin derim, deşarj oldukça az da olsa hafifleyebilir.
Ama öncelikli Dr tabi ki.
- 11 Mayıs 2016
- 2.011
- 1.714
- Konu Sahibi capricorn87
- #65
Yok öyle titizliklerim asla olmadı ama kendisi hoşlanmıyor tahta kalemiyle eli cizilse dahi yikattirir çıkaaa kadar eli çamur filan olsun huzursuz olup yikattirir uzerine bir damla su dahi dökülse degiscek o ki bu 1 yaşından beri filan var şimdi şimdi torpulemeye başladım bunu ...
Benim koruyucu davranisim psikolojik boyutta mesela oğlumda birini itip kalmasın Bask acicukta oğlumu ...mesela kaydırağı ortasına oturup 1 saat kaymayan kimseye de sıra vermeyen çocuklar ve burada oğlum sabırsız otel bir durumda o çocuğu kaysin diye itebilir buna bile müdahale ediyorum oğlum ki rdan kayma diğerinden kay vs diye sürekli peşinde geziyorm
- 11 Mayıs 2016
- 2.011
- 1.714
- Konu Sahibi capricorn87
- #66
Sanırım seçici bir çocuk arkdasta ,yemekte ,oyuncakta ,kıyafette
bende herkesle arkadaş olmam daha digrusu merhabalasirim ayak üstü konuşurum ama mesela evimi herkese açmam herjese de gitmem
- 17 Mayıs 2011
- 8.096
- 12.156
- 34
- Konu Sahibi capricorn87
- #67
Bence de okb ye daha cok benziyor.
- 4 Mart 2011
- 10.375
- 11.988
- Konu Sahibi capricorn87
- #68
otizm ozunde iletisim bozuklugu aslinda. sizinle ve cevreyle iletisim kurabiliyorsa digerleri onemsizdir bence. kocam 33 yasinda ne takintilari var ah ah...
ama iletisim konusunda problem varsa o zaman dikkat edilmeli.
oyuncagini paylasmakistememesini ben normal karsiliyorum cocuklarin. sizin arabanizi biri istese verir misiniz? onun oyuncagi da onun sahip oldugu en degerli sey.
ama parkta vs cocuklarka oynamayip taklit etmeyip uzak duruyor, yolda, markette vs biri laf attiginda umursamiyor ilgilenmiyorsa tehlike canlari caliyoe olabilir.
en iyi siz anlarsiniz aslinda. size cocugunuz diger cocuklardan farkli geliyor mu?
ama iletisim konusunda problem varsa o zaman dikkat edilmeli.
oyuncagini paylasmakistememesini ben normal karsiliyorum cocuklarin. sizin arabanizi biri istese verir misiniz? onun oyuncagi da onun sahip oldugu en degerli sey.
ama parkta vs cocuklarka oynamayip taklit etmeyip uzak duruyor, yolda, markette vs biri laf attiginda umursamiyor ilgilenmiyorsa tehlike canlari caliyoe olabilir.
en iyi siz anlarsiniz aslinda. size cocugunuz diger cocuklardan farkli geliyor mu?
- 11 Mayıs 2016
- 2.011
- 1.714
- Konu Sahibi capricorn87
- #69
Maalesef ...belki sabırlı olmak daha kolaylaştıracak ama işte plmuyir ...Evet sabretmek çok güç, ben böyle zamanlarda sağlıklı düşünemiyor deyip, hasta bir çocuğa anlayışlı olur gibi anlayışlı olmaya çalışıyordum.
Artık ciddi okb hastasi oldugunu düşünmeye başlamıştık oglumun.
Tabi ki her zaman aynı sabri gösteremiyor insan, sizi anlıyorum.
Tek tavsiyem geciktirmeden Dr a danısin, biz gittiğimizde artarak azalmaya başlayınca Dr dahil hepimiz bir oh dedik çok şükür.
Bir de kaç yaşından beri var bu davranışları acaba.
Hiç geçmedi mi, giderek arttı mı.
İmkan oldukça dışarıda gezdirin derim, deşarj oldukça az da olsa hafifleyebilir.
Ama öncelikli Dr tabi ki.
Yuzunun bir damla bile olsa islanmasindan ,kıyafet veya ok nlugune birşey döküldüğünde rahatsız olma eline birşey değdiğinde vs yıkatmak istemesi epey küçüklüğünden beri var .zeytine bile ellemez mesela yumuşak ve islqk ya tiksinir ..
Kendine ,oyuncağına vs birisi ellediginde vurması birkaç aydır var .
Meseal.sut içtiği ,su içtiği ,çay vs ictugi bardak hep farklıdır asla birisni otekiyle içmez
- 18 Mart 2008
- 3.123
- 1.623
- Konu Sahibi capricorn87
- #70
Korkmayın hiç birseyi yok oğlunuzun sadece dört yas sendromu geçiriyor. 2 yasından beri hastalık derecesinde temizliği bizdede var. Gidip gelip yılar ellerini bi damla çiş mi bulastı kilodunu degistirir. Yapıs yapıs oldum der hergün banyo yapar. Aldıgı malzemeyi aldıgı yere koyar hemde nasıl aldıysa öyle. Farklı yone bakması mümkün değil. Geçen gün oyuncakları toplamadan cıktık normalde kolay kolay toplamaz son zamanlarda birden ağlayası tuttu hüngür hüngür hadi gidiyoruz dedikçe merdivenlere oturdu kusana kadar agladı oyuncaklarını toplayacakmıs.
Daha neler neler! Anlatsam roman olur! Takıntıları cok fazla ama bi o kadar da zeki. Saadece dört yas sendromu
Daha neler neler! Anlatsam roman olur! Takıntıları cok fazla ama bi o kadar da zeki. Saadece dört yas sendromu
- 11 Mayıs 2016
- 2.011
- 1.714
- Konu Sahibi capricorn87
- #71
Paylaşmak istemiyor bu birçok çocukta var ama birisi dokundu diye kendinden geçmiş gibi dokunduğu yere vurmasına sinirleniyorum açıkçası dışarıdan gerçekten kötü dueuyor ve çocuklar bunu oyuna cevirneye başladı bak bak şimdi ne yapacağım diye ...
Dediğim gibi o ortama girince 100 çocukta olsa 1-2 tanesini gözüne kestirir ve diğerlerini görmez yok gibi ...
İletişim konusunda sıkıntı yok hatta çok Sevr konuşmayı markette,otobüste dışarıda herkese birşey anlatır sadece oyun oynarken sıkıntı yaşıyoruz oda sanırım biraz telefona bağlanmasında oldu çünkü telefon istiyorum dedi durdu
- Konu Sahibi capricorn87
- #72
Bence otizmli değil de okb li gibi. Ama dediğim gibi bence. bu konuda bilgisizim
- 11 Mayıs 2016
- 2.011
- 1.714
- Konu Sahibi capricorn87
- #73
Genel kanı bu yönde sanırım
- 11 Mayıs 2016
- 2.011
- 1.714
- Konu Sahibi capricorn87
- #74
Ay aynı valla ya :)
- 11 Mayıs 2016
- 2.011
- 1.714
- Konu Sahibi capricorn87
- #75
- Konu Sahibi capricorn87
- #76
Bide bana çok tatlı geldi ya. Bardağının tabağının bile belli olması kir pas sevmemesi filan
- 2 Kasım 2013
- 7.791
- 36.992
- Konu Sahibi capricorn87
- #77
Otizmli olduğunu sanmıyorum anlattığınız kadarıyla ama buradan ahkam kesmek doğru olmaz. Bir uzmana götürün, içiniz rahat etsin.
Bunun dışında acaba siz fazla kontrolcü ve korumacı olabilir misiniz? Her durum için geçerli değil ama bazen "çocuğun fıtratı bu" deyip geçmek gerekiyor. Üzerinde düşünmek, çocuğun üzerine gitmek, değiştirmeye veya düzeltmeye çalışmak takıntıları besliyor. Bazen görmezden gelmek gerekiyor.
Belki rastlamışsınızdır forumda, çok zor bir oğlum var. Ben devlete de götürdüm, özele de. En dar zamanlarda bir sürü para harcadım oğlum için. Feda olsun tabi ki ama elde ne var? Hiç :) sadece ciddi ve kalıcı bir durumu olmadığını öğrendim o kadar. Terapisti "gelmesine gerek yok artık" dedi ve bıraktık.
Daha bugün markete gittik ve pile takıldı her zamanki gibi. Pil evet. Ev pil dolu ama pil almak istiyor. Her şeyi yaptı elde etmek için. Lakin ben eski ben değilim mesela. "çocuğumun sorunları var alttan almalı çözüm bulmalıyım ne yapsam ne etsem ay insanlar da bize bakıyor" demiyorum. Evde pil var ve pil almayacağız dedim. Kendini yerlere attı. Ben şimdi marketten çıkıyorum geliyor musun? Dedim. Gelmedi. Ve marketten çıkıp dışarıda beklemeye başladım. Birkaç saniye sonra yanıma geldi. Bu arada insanları umursamadım. Marketteki eşyalara ya da insanlara bir zarar verseydi müdahale ederdim ama öyle bir şey olmadı. Ben onu ne kadar normalleştirirsem kendi içimde, aynı ölçüde iyileşme gösteriyor.
Evet belki çocuklarımız birçok çocuğa göre anormal kabul edilen davranışlar sergiliyorlar. Ancak bunları normalleştirmenin yolu sonsuz anlayış değil. Kurallar olmalı, sınırlar olmalı ve anne baba değil çocuklar bu sınırlar dahilinde yaşamayı öğrenmeli.
Ben ve oğlum için hala her şey çok zor. Ancak ben artık bu durumlarla mücadele etmeyi öğrendim. Uzmanlardan değil, okuyarak ve kendi yaşantıma uyarlayarak öğrendim. Tek bir doğru yoktur. Uzmanların her söylediği her çocuğa uymaz mesela. Bunun ayrımını yapacak, çocuğa göre şekillendirecek olan sizsiniz.
Çok uzattım kusura bakmayın, sadece şunu söylemek istiyorum. Salın biraz. Rahatlayın ve çocuğunuzu olduğu gibi kabul edip alternatif çözümler düşünün. Tabi önce bir uzmana götürüp ciddi bir sorunu olmadığından emin olun.
Bunun dışında acaba siz fazla kontrolcü ve korumacı olabilir misiniz? Her durum için geçerli değil ama bazen "çocuğun fıtratı bu" deyip geçmek gerekiyor. Üzerinde düşünmek, çocuğun üzerine gitmek, değiştirmeye veya düzeltmeye çalışmak takıntıları besliyor. Bazen görmezden gelmek gerekiyor.
Belki rastlamışsınızdır forumda, çok zor bir oğlum var. Ben devlete de götürdüm, özele de. En dar zamanlarda bir sürü para harcadım oğlum için. Feda olsun tabi ki ama elde ne var? Hiç :) sadece ciddi ve kalıcı bir durumu olmadığını öğrendim o kadar. Terapisti "gelmesine gerek yok artık" dedi ve bıraktık.
Daha bugün markete gittik ve pile takıldı her zamanki gibi. Pil evet. Ev pil dolu ama pil almak istiyor. Her şeyi yaptı elde etmek için. Lakin ben eski ben değilim mesela. "çocuğumun sorunları var alttan almalı çözüm bulmalıyım ne yapsam ne etsem ay insanlar da bize bakıyor" demiyorum. Evde pil var ve pil almayacağız dedim. Kendini yerlere attı. Ben şimdi marketten çıkıyorum geliyor musun? Dedim. Gelmedi. Ve marketten çıkıp dışarıda beklemeye başladım. Birkaç saniye sonra yanıma geldi. Bu arada insanları umursamadım. Marketteki eşyalara ya da insanlara bir zarar verseydi müdahale ederdim ama öyle bir şey olmadı. Ben onu ne kadar normalleştirirsem kendi içimde, aynı ölçüde iyileşme gösteriyor.
Evet belki çocuklarımız birçok çocuğa göre anormal kabul edilen davranışlar sergiliyorlar. Ancak bunları normalleştirmenin yolu sonsuz anlayış değil. Kurallar olmalı, sınırlar olmalı ve anne baba değil çocuklar bu sınırlar dahilinde yaşamayı öğrenmeli.
Ben ve oğlum için hala her şey çok zor. Ancak ben artık bu durumlarla mücadele etmeyi öğrendim. Uzmanlardan değil, okuyarak ve kendi yaşantıma uyarlayarak öğrendim. Tek bir doğru yoktur. Uzmanların her söylediği her çocuğa uymaz mesela. Bunun ayrımını yapacak, çocuğa göre şekillendirecek olan sizsiniz.
Çok uzattım kusura bakmayın, sadece şunu söylemek istiyorum. Salın biraz. Rahatlayın ve çocuğunuzu olduğu gibi kabul edip alternatif çözümler düşünün. Tabi önce bir uzmana götürüp ciddi bir sorunu olmadığından emin olun.
- 4 Mart 2011
- 10.375
- 11.988
- Konu Sahibi capricorn87
- #78
kesinlikle krese gondermelisiniz, surekli sizinle oldugu icin nazi da geciyor tabiki. eminim bu davranislarini krese basladiginda yalniz kaldiginda yapamayacak bir sure sonra unutacaktir. zaten ogretmenler de bu konuda bilgili ve deneyimlidir emin olun. sosyallesmeye ihtiyaci bar gibi geldi bana sadece
- Konu Sahibi capricorn87
- #79
hahah corap konusunu ben de asamadim. misafirlikte monttan once corabi cikaririm
cocuk psikiyatrisi belki yardimci olabilir bilemiyorum.
- 2 Kasım 2013
- 7.791
- 36.992
- Konu Sahibi capricorn87
- #80
Bir de yukarıda yazdığım destana ek olarak, şunu eklemek istiyorum. Her çocuk sosyal olmak zorunda değil. Kendi çocukluğunuzu hatırlayın. İlkokul yıllarını mesela. Bazı çocuklar fazlasıyla dışa dönük ve sosyal iken, bazıları daha içe dönük ve iletişimden kaçınan çocuklardı. Ben gayet net hatırlıyorum sınıfta kimseyle konuşmak istemeyen çocuklar vardı. Birçoğu şu anda gayet iyi mevkilerde, başarılı insanlar oldular ve hala çok fazla sosyal değiller. Fıtrat meselesi yahu. Bir salın artık şu çocukları :)
İletişime tamamen kapalı değilse çocuk, bırakın ne zaman ne kadar iletişim kuracağına kendi karar versin. Çocuklarla oynamak istemiyor ise oynamasın. Demek ki daha zamanı var. Oyuncağını paylaşmak istemiyor ise paylaşmasın. Herhangi bir durumdan ve eylemden rahatsız oluyorsa bırakın öyle olsun.
Konu sahibi sadece sizin için yazmıyorum bunları. Sizin nezdinizde "çocuğum diğer çocuklarla oynamak istemiyor" diye dert edinen tüm annelere söylüyorum.
Ben çocukken çok fazla konuşmaz, iletişim kurmaya yanaşmaz, kendi içimde hayal dünyamda yaşamayı severdim. Şimdiki zamanda çocuk olsaydım kesin bana da otizmli derlerdi. Zira tüm belirtilere sahiptim :) çoğu zaman kendi hayal dünyama öylesine dalardım ki konuşulanları bile duymazdım. Gayet de başarılı bir öğrenciydim. Büyüdüm hala insanlarla çok içli dışlı olmayı sevmem. Hala sınırlarım aşıldığında rahatsız olurum.
Evet çocuğun iyi gözlemlenmesi ve herhangi bir şüphe varsa mutlaka uzman desteği alınması şart. Bunda hemfikiriz. Ancak "fıtrat" denilen bir şey de var. İyi ki de var. Her çocuk kendine has bu yüzden.
Ben kabullendim mesela. Benim oğlum oldukça zor bir karakter. Bence çok özel bir çocuk :) üstün ya da ayrıcalıklı olduğu için değil. Kendine has özellikleri ve davranışları ile gerçekten güçlü bir çocuk olduğu için. Mücadeleci ve hırslı. İnatçı ve takıntılı. Her haliyle kabulüm. Geçen yıla kadar oğlum neden elmalar gibi gelişim göstermiyor da armut oluyor diye düşünüp zerre ilerleme sağlayamadık. Bu yıl onun bir armut olduğunu kabul ettim ve çok şükür iyiye gidiyoruz. Aman çok yazdım. Eyyorlamam bu kadar.
İletişime tamamen kapalı değilse çocuk, bırakın ne zaman ne kadar iletişim kuracağına kendi karar versin. Çocuklarla oynamak istemiyor ise oynamasın. Demek ki daha zamanı var. Oyuncağını paylaşmak istemiyor ise paylaşmasın. Herhangi bir durumdan ve eylemden rahatsız oluyorsa bırakın öyle olsun.
Konu sahibi sadece sizin için yazmıyorum bunları. Sizin nezdinizde "çocuğum diğer çocuklarla oynamak istemiyor" diye dert edinen tüm annelere söylüyorum.
Ben çocukken çok fazla konuşmaz, iletişim kurmaya yanaşmaz, kendi içimde hayal dünyamda yaşamayı severdim. Şimdiki zamanda çocuk olsaydım kesin bana da otizmli derlerdi. Zira tüm belirtilere sahiptim :) çoğu zaman kendi hayal dünyama öylesine dalardım ki konuşulanları bile duymazdım. Gayet de başarılı bir öğrenciydim. Büyüdüm hala insanlarla çok içli dışlı olmayı sevmem. Hala sınırlarım aşıldığında rahatsız olurum.
Evet çocuğun iyi gözlemlenmesi ve herhangi bir şüphe varsa mutlaka uzman desteği alınması şart. Bunda hemfikiriz. Ancak "fıtrat" denilen bir şey de var. İyi ki de var. Her çocuk kendine has bu yüzden.
Ben kabullendim mesela. Benim oğlum oldukça zor bir karakter. Bence çok özel bir çocuk :) üstün ya da ayrıcalıklı olduğu için değil. Kendine has özellikleri ve davranışları ile gerçekten güçlü bir çocuk olduğu için. Mücadeleci ve hırslı. İnatçı ve takıntılı. Her haliyle kabulüm. Geçen yıla kadar oğlum neden elmalar gibi gelişim göstermiyor da armut oluyor diye düşünüp zerre ilerleme sağlayamadık. Bu yıl onun bir armut olduğunu kabul ettim ve çok şükür iyiye gidiyoruz. Aman çok yazdım. Eyyorlamam bu kadar.
Benzer Konular
Davranış Bozuklukları Ben çözemedim, bu otizm belirtisi mi,