Valla teyzeler yaşıyor hayatlarını. Saç baş supper
suslenmisler grup halinde geziyorlar. Durakta beklerken otobüs gelip önümde durunca hurraaaaa akin ediyorlar. Sağa sola itikliyorlar. Önce geçmek için sarsaliyorlar. Otobüse binince de yer yoksa, gözleriyle taciz eder tarzda insanlara direkt bakıyorlar. Birileri istemeyerek de olsa yer verdiklerinde oturuyorlar. Sonra daha avantajlı olduğunu düşündükleri yer boşalınca, herkesten önce oraya oturmak için atağa geçiyorlar. Ay ne çok konuştum ama böyle gercekten..
Benim hissiyatim o enerjiyle gezmeye motivasyonları varsa, otobüste de kendilerini idare edebilirler. Biri kalkacak olur, onlara yönlendirme yapılır zaten. Ama insanlari taciz etmelerine sinir oluyorum. Herkes zor bi gün yaşadı ve yorgun eve dönüyor.
Gerçekten yaşlı ve oturması gerek hissinde oldugum insanlar için demiyorum bunları. Hepimiz yaşlanıcaz. Bizim de anne babamız var. Ama 50 yaş civarı otobüse binince benim önceliğim var, oturmaliyim ne olursa olsun modundaki kişilerin haksızlık yaptığını düşünüyorum.
8 aylık hamileylen otobüste minibüste ayakta gittigimi biliyorum ben. Ki İstanbul'da minibüsler harala gurele gider, birden hızlanıp sonra ani fren yapar manasizca. Ama ben utanıyorum otobüse binerken, insanlarla anlık dahi göz teması kurmadan hızlı hızlı koltuk yanından geçip karnimi saklayacak şekilde duruyorum ki, insanlar mecbur hissetmesin.