- 5 Kasım 2015
- 58
- 56
- 88
- 34
- Konu Sahibi pumpkinspicelatte
- #1
Merhaba,
Biraz kendimden bahsedeyim öncelikle, 26 yaşında mühendisim. 2 yıl özel sektörde 1 yıldaır da devlette araştırma kurumunda çalışıyorum. Bu zamana kadar hayatta her şeyi iyi niyet ve sevgiyle yapmayı hedefledim. Böyle yapmayan insanlara karşı da sabır ve politik bir yaklaşım izledim. Fakat sabrımın tükendiği yerdeyim. Aylarca süren mülakat ve aşamaların ardından 1 yıl önce çalıştığım yere geldim. Bu süreçte düşe düşe kurumun en kötü kalpli insanının elemanı olarak çalışmaya başladım. Hep bu güne kadar ya sabır diyip bir şekilde anlaştık, bana ünvan verdiler hatta. Bir parmak bal da çalındı diyebilirim ağzıma. Fakat dün farkettim ki ben artık sabahları saat 6 da uyandığımda yine o adamın suratını göreceğim diye içimde bir hayal kırıklığıyla işe gider olmuşum. Gerekçelerimi de aşağıda yazayım:
Toplum içinde sürekli haksız olduğu halde aşağılaması, karşılık vermezsem daha çok üstüme gelmesi, karşılık verirsem de bir üst yönetiviye karşı algı oluşturma yöntemi ile beni karalaması sözkonusu
Mesela bir iş yanlış yapılmış, o da bunun farkında değiş bir yıl geçmiş. İşi yanlış yapan ben değilim işten ayrılan yöneticilerden biri, herkesin ortasında fatırayı bana kesti. Toplantıda beni azarladı. Ağlayarak çıktım sinirimden. Onun da amiri odama geldi ve dedi ki sen bizim en çok memnun olduğumuz çalışanımızsın.
Mesela bir program yazıyor, aa elinize sağlık diyorum. Buna mı hayret ettin şimdi bunu yapamayacak kapasitede misin diyor. Yok hayrette etmedim kapasiteyle de alakası yok diyorum. İyi etme zaten diyor.
Mesela sürekli tehdit ediyor geleceğiniz iki dudağımın arasında diye.
Dün toplantıda ağlayarak çıkınca dedim ki kızım artık gemileri yak, ya birim değiştir ya da ayrıl başka işe geç. Birim değiştirirsem önüme taş koyarlar diye korkuyorum. Başka işe geçersem de benim canım babam burda çalışmam tek hayliydi onu üzmekten korkuyorum. Bense ne yapacağımı bilmiyorum. Cesaretim yok, özgüvenim yok, elimde hiç bir şey yok. Bir senenin sonunda ezik özgüvensiz biri olarak kalmışım en sonunda. Sizlerle paylaşmak istedim. Vaktinizi aldığım için şimdiden kusuruma bakmayın...
Biraz kendimden bahsedeyim öncelikle, 26 yaşında mühendisim. 2 yıl özel sektörde 1 yıldaır da devlette araştırma kurumunda çalışıyorum. Bu zamana kadar hayatta her şeyi iyi niyet ve sevgiyle yapmayı hedefledim. Böyle yapmayan insanlara karşı da sabır ve politik bir yaklaşım izledim. Fakat sabrımın tükendiği yerdeyim. Aylarca süren mülakat ve aşamaların ardından 1 yıl önce çalıştığım yere geldim. Bu süreçte düşe düşe kurumun en kötü kalpli insanının elemanı olarak çalışmaya başladım. Hep bu güne kadar ya sabır diyip bir şekilde anlaştık, bana ünvan verdiler hatta. Bir parmak bal da çalındı diyebilirim ağzıma. Fakat dün farkettim ki ben artık sabahları saat 6 da uyandığımda yine o adamın suratını göreceğim diye içimde bir hayal kırıklığıyla işe gider olmuşum. Gerekçelerimi de aşağıda yazayım:
Toplum içinde sürekli haksız olduğu halde aşağılaması, karşılık vermezsem daha çok üstüme gelmesi, karşılık verirsem de bir üst yönetiviye karşı algı oluşturma yöntemi ile beni karalaması sözkonusu
Mesela bir iş yanlış yapılmış, o da bunun farkında değiş bir yıl geçmiş. İşi yanlış yapan ben değilim işten ayrılan yöneticilerden biri, herkesin ortasında fatırayı bana kesti. Toplantıda beni azarladı. Ağlayarak çıktım sinirimden. Onun da amiri odama geldi ve dedi ki sen bizim en çok memnun olduğumuz çalışanımızsın.
Mesela bir program yazıyor, aa elinize sağlık diyorum. Buna mı hayret ettin şimdi bunu yapamayacak kapasitede misin diyor. Yok hayrette etmedim kapasiteyle de alakası yok diyorum. İyi etme zaten diyor.
Mesela sürekli tehdit ediyor geleceğiniz iki dudağımın arasında diye.
Dün toplantıda ağlayarak çıkınca dedim ki kızım artık gemileri yak, ya birim değiştir ya da ayrıl başka işe geç. Birim değiştirirsem önüme taş koyarlar diye korkuyorum. Başka işe geçersem de benim canım babam burda çalışmam tek hayliydi onu üzmekten korkuyorum. Bense ne yapacağımı bilmiyorum. Cesaretim yok, özgüvenim yok, elimde hiç bir şey yok. Bir senenin sonunda ezik özgüvensiz biri olarak kalmışım en sonunda. Sizlerle paylaşmak istedim. Vaktinizi aldığım için şimdiden kusuruma bakmayın...
