Özgüvenin yerine gelmesi

yemyesilyesim

Geçici Olarak Hesap Pasiftir !
tek ayak cezası
Kayıtlı Üye
15 Kasım 2019
70
171
8
40
20li yaşlarım özgüven açısından çok kötü olmuştu. Bir çok erkek tarafından reddedilmiştim ve daha güzel kızlara tercih edilmiştim. Yani bu olay 2-3 yıl ara ile 2-3 kere gerçekleşmişti. Kendimi inanılmaz çirkin hissediyorum. Bazen kendime “böcek gibiyim” diyordum. Ne kadar korkunç değil mi? Ve gerçekten sevilmiyordum. Kız arkadaşlarımla da aram iyi değildi. Sonra ortamımı değiştirdim, bir sürü kişisel gelişim kitabı okudum. Psikolojik destek aldım. Şu an kendimi gerçekten çok güzel buluyorum. Aslında hala kusurlarımı görüyorum fakat onları seviyorum artık. Kusurlarımı çok seviyorum. Ve insanlarla daha rahat iletişim kuruyorum. Arkadaşlarımla daha güzel vakit geçiriyorum ve sevildiğimi hissediyorum. Hala bir erkek arkadaşım yok ama bunun suçlusu artık ben değilim. Belki şansızlık, belki kader. Artık kendimi suçlamıyorum. Aklımı kurcalayan tek şey neden o 20li yaşlarımı yaşadım? Neden erkekler tarafından beğenilmedim, neden kız arkadaşlarım tarafından dışlandım? Bunu bilmiyorum ve merak ediyorum. Sizlere içimi dökmek istedim. Çok teşekkürler.
 
Her kötü deneyim daha iyi bir benliğe ulaşmamız için fırsattır.
O zaman ki şeyleri yaşamasaydınız şimdiki siz olmazdınız.
 
20li yaşlarım özgüven açısından çok kötü olmuştu. Bir çok erkek tarafından reddedilmiştim ve daha güzel kızlara tercih edilmiştim. Yani bu olay 2-3 yıl ara ile 2-3 kere gerçekleşmişti. Kendimi inanılmaz çirkin hissediyorum. Bazen kendime “böcek gibiyim” diyordum. Ne kadar korkunç değil mi? Ve gerçekten sevilmiyordum. Kız arkadaşlarımla da aram iyi değildi. Sonra ortamımı değiştirdim, bir sürü kişisel gelişim kitabı okudum. Psikolojik destek aldım. Şu an kendimi gerçekten çok güzel buluyorum. Aslında hala kusurlarımı görüyorum fakat onları seviyorum artık. Kusurlarımı çok seviyorum. Ve insanlarla daha rahat iletişim kuruyorum. Arkadaşlarımla daha güzel vakit geçiriyorum ve sevildiğimi hissediyorum. Hala bir erkek arkadaşım yok ama bunun suçlusu artık ben değilim. Belki şansızlık, belki kader. Artık kendimi suçlamıyorum. Aklımı kurcalayan tek şey neden o 20li yaşlarımı yaşadım? Neden erkekler tarafından beğenilmedim, neden kız arkadaşlarım tarafından dışlandım? Bunu bilmiyorum ve merak ediyorum. Sizlere içimi dökmek istedim. Çok teşekkürler.
Hayatin gerçekleri olduğu için. Bunları yaşayan sadece siz değilsiniz
 
20li yaşlarım özgüven açısından çok kötü olmuştu. Bir çok erkek tarafından reddedilmiştim ve daha güzel kızlara tercih edilmiştim. Yani bu olay 2-3 yıl ara ile 2-3 kere gerçekleşmişti. Kendimi inanılmaz çirkin hissediyorum. Bazen kendime “böcek gibiyim” diyordum. Ne kadar korkunç değil mi? Ve gerçekten sevilmiyordum. Kız arkadaşlarımla da aram iyi değildi. Sonra ortamımı değiştirdim, bir sürü kişisel gelişim kitabı okudum. Psikolojik destek aldım. Şu an kendimi gerçekten çok güzel buluyorum. Aslında hala kusurlarımı görüyorum fakat onları seviyorum artık. Kusurlarımı çok seviyorum. Ve insanlarla daha rahat iletişim kuruyorum. Arkadaşlarımla daha güzel vakit geçiriyorum ve sevildiğimi hissediyorum. Hala bir erkek arkadaşım yok ama bunun suçlusu artık ben değilim. Belki şansızlık, belki kader. Artık kendimi suçlamıyorum. Aklımı kurcalayan tek şey neden o 20li yaşlarımı yaşadım? Neden erkekler tarafından beğenilmedim, neden kız arkadaşlarım tarafından dışlandım? Bunu bilmiyorum ve merak ediyorum. Sizlere içimi dökmek istedim. Çok teşekkürler.

Ben de kitaplıklar dolusu kişisel gelişim kitabı okudum o dönemlerde evet işe yaradığı oluyor, kendini beğenme konusunda değil de insanlarla iletişim açısından ne gibi artısı oldu size anlamadım okuduğunuz kitaplar kendine güvenmeyle kendini sevmekle mi ilgiliydi?
 
Guzellik gorecelidir. Herkes herseyi ayni duzeyde begenmek zorunda degil . Olabilirbunlar dogal seyler . Napalim yani orn beni güzel bulmayan ve bulan bir sürü insan olabilir amaan ölek mi:halay: bunları yasayan milyonlarca kadın erkek var kendinize baska bi sebep aramayin bence boşu bosuna
 
20li yaşlarım özgüven açısından çok kötü olmuştu. Bir çok erkek tarafından reddedilmiştim ve daha güzel kızlara tercih edilmiştim. Yani bu olay 2-3 yıl ara ile 2-3 kere gerçekleşmişti. Kendimi inanılmaz çirkin hissediyorum. Bazen kendime “böcek gibiyim” diyordum. Ne kadar korkunç değil mi? Ve gerçekten sevilmiyordum. Kız arkadaşlarımla da aram iyi değildi. Sonra ortamımı değiştirdim, bir sürü kişisel gelişim kitabı okudum. Psikolojik destek aldım. Şu an kendimi gerçekten çok güzel buluyorum. Aslında hala kusurlarımı görüyorum fakat onları seviyorum artık. Kusurlarımı çok seviyorum. Ve insanlarla daha rahat iletişim kuruyorum. Arkadaşlarımla daha güzel vakit geçiriyorum ve sevildiğimi hissediyorum. Hala bir erkek arkadaşım yok ama bunun suçlusu artık ben değilim. Belki şansızlık, belki kader. Artık kendimi suçlamıyorum. Aklımı kurcalayan tek şey neden o 20li yaşlarımı yaşadım? Neden erkekler tarafından beğenilmedim, neden kız arkadaşlarım tarafından dışlandım? Bunu bilmiyorum ve merak ediyorum. Sizlere içimi dökmek istedim. Çok teşekkürler.
Hepimizin hayatında bazı bahtsız olduğumuz, kendimizi berbat hissettiğimiz zamanlarımız oluyor. Bu durum bir size has değil ki. İnsan deneyimleyip, kendini geliştirip ve en önemlisi kendini olduğu gibi kabul edince aşıyor sorunları.
 
Bir erkegin benimle sadece guzelim diye birlikte olmasini istemezdim.


Siz begendiginiz erkek varken baska bir erkek sizinle sevgili olmak istese sevgili olur muydunuz? Onlarda bu yuzden reddetmistir. Ya da dalga geciyor sanmistir.
 
Belki fazla iyi biri olduğunuz için dışlandınız,farklıydınız kendinize özgüydünüz insanlar farkli olanları sevmez. Bir de erkekler zor olanı seviyor yüz vermeyeni seviyor. Cesur kadınları sevemiyorlar.
 
Şu an ne durumdasiniz?
Ruh sağlığı tedavisi görüp iyilestiyseniz
Geçmişi düşünüp pismanlik duyup tekrar rahatsizlanmayin.
Geçmiş gecmistir. Alacaginiz ders varsa alin, geçin. Kendinizde hata görüp duzeltecekleriniz varsa düzeltin. Insanlarin kötü huylarindan-davranislarindan kaynakli ise "onlardan olmuş" deyip gecin, kendinizi sikmayin. Kadere inaniyorsaniz sizden kaynaklanmayan durumlar icin "kader" deyin bırakın.
Bu yaslarinizin ve ortaminizim tadını çıkarın.
Ben sık depresyon yasayan, depresyon sebebiyle gecmise takılan-üzülen ve hatta bazen aglayan biriyim, benim gibi olmayin, yapmayin :)
 
Back
X