Hepimiz bir süre evlere kapandık, kendimizi olabileceğine koruduk. Kendimizi geçtim çocukların psikolojisi bozuldu. Aman kimseyle görüşmeyelim kimseye bulaşmayalım derken sosyal hayat bitti. Bittide noldu, okulun açıldığı hafta önce kızım corona kaptı sonra bizlere bulaştırdı.
Vefat eden tanıdıklarımda oldu, yoğun bakımda kalıp iyileşende. Ama coronaya bağlı olmayan ölümlerde oldu bu süreçte çevremde.
Yinede artık ilk başlardaki gibi izole yaşamaya anlamiyorum ve inanmiyorumda. En basiti çocuklar okula gidiyor, kimden nekadar izole kalabiliriz.
Evet pandemi tüm hızıyla devam ediyor, edecekte. Bitmeyecek artık buda belli. Yani bitene kadar evden çıkmayalım tamamen utopya. Aşı olduk,
kapıdan çıktığımız an maske takıyoruz, ellerimiz dezenfektanda sertleşti, ama bukadar. Eve kapanmam artık. Çocuklarımıda kapatmam. İsteyen kendini kapatsın, kendi bileceği iş. Ama eve kapanmayanlar saygısız, sorumsuz vs geçelim artık. Eve kapanan kendi hayrına kapanıyor bu saatden sonra, toplumu düşündüğü için değil. Sanki dünyayı kurtaryorlarmış gibi tavırlar gereksiz.