Panik Atak sorunu olanlar....

Merhabalar benim hikayem kısaca doğumdan sonra başladı belki de hamilleikte tam bilemiyorum kapalı Alanlarda duramıyorum ve böyle olduğumu ben bile bilmiyordum oğlum 2 aylıkken tuvalette kilitli kaldım kapıyı açmalarını bekleyene kdar sinir krizi geçirdim, sonra otobüse binince mutlaka 1 milim bile olsa açık görmem lazım yoksa çıldırıcak gibi oluyorum nefes almadığımı düşümüyorum kalblıkt duramıyorum metroda tramvayda asansör tam vi kabus mümkünse binmemeye çalışıyorum doktora gittiğimde en son görüşmelerde panik atak olduğumu söyledi alaçlar iyi gelmişti ama şu an tekrar aynı durumdayım p.tesi randevum var sizde de aynı sorunlar oluyo mu
 

Doktor değilim ama bu illet insanı bayağı bilgi sahibi yapıyor öncelikle geçmişte farkında olmuş olabilirsinizde olmayabilirsinizde tuvalette kalma durumu gibi dar alanda kalmışsınız bilinç altı hiçbirşeyi unutmaz davranışların yüzde 80 ini bilinç altı oluşturur siz tuvalette mahsur kalınca savunma mekanizmanız devreye girmiş ve kriz geçirmişsiniz yada daha önce küçükken falan birşey olmamış 2 aylık bebeğinizi göremediğiniz ilginize muhtaç olduğu fakat ona o süre zarfında ulaşamadığınız için vs. Yani o anda ki korkutan düşünce ne olursa olsun sonuç olarak kriz yaşamışsiniz ve artık durumun farkında olduğunuz için kapalı alan metro otobüs gibi yerlerde otomatikmen bilinç altı uyarıyor tehlike algılıyor gibi davranıyor ve bu size fiziksel olarak yansıyor bunu yenmenin yolları ilk olarak korkularla yüzleşmek yani inadına binin otobüse metro ya, kapalı alanlarda kalıp tehlike durumu olmadığını kabullendirmelisiniz bilinç altına ikinci yol hipnoz o ana geri dönüp tekrar yaşatıp korkulacak birşey olmadığını o tuvalette ki anınızı mutlu bir şekilde algılamanızı örnek olarak hayatta bu heyecanı da tattım gibi düşünce aşılama üçüncü olarak ilaç tedavisi doğru ilaç aldığınız süre zarfında ilacın etkisinden dolayı rahat olursunuz ve kapalı alanlarda kriz gelmez bilinç altı korkulacak birşey olmadığını anlar ve bundan sonra davranışlarınıza yansır vede rahat olursunuz ama olay sizde bitiyor ilaç tedavisinden sonra da kendiniz de bunu başarırsanız sorun kalmaz dördüncü olarak ta farkındalık terapisi tarzı terapiler hep uzun yazıyorum inşallah sıkılmadan okumuşsunuzdur acil sifalar diliyorum Yani siz başkalarını boşverin ne yaşıyorlar herkes kendine durum bunlardan ibaret
 
Son düzenleme:
Merhabalarr sırf panik atak hastalarına yardımım dokunabilsin diye üye oldum siteye :) bi ay önce bendede başladı ve iki hafta önce kendimi piskolağa attım tabi gene de bütün doktorları dolaştım kalp için nefes darlığı için filmler çekildi ekkgler filan neyse piskologum emdr diye bi tedaviden bahsetti kendimi hazırlamam için bi hafta süre verdi tedaviye başladık seanslarda o anı tekrar tekrar yaşadım sean bitiminde kendimi çok r ahat hissettim ama gece yatarken aman Allahım oda ne gene oluyodum tabi o korkunç ataklardan biraz hafifti :) ve bi gün sonra tam olucakken geçti bitti beynim olmasına izin vermediç korkum hala var olcak diye ama olmadı işte özellikle geceleri kıvranan ben pat uyuyorum inanın çok iyi bi yöntem denemekte fayda var ama işin uzmanını bulmak lazım bu arada benim panik atağım yakınımın ölümü ile başladı emdr sayesinde sorunumun ne olduğunuda buldum ben üzüldüğüm için böyle oldum sanıyodum ama aslında korkuyomuşum ölümden ölümden sonraki hayattan pa hastalarına önerim bu olayları fazla araştırmayın bi çok iyi şey yazarken kötü olaylardanda bahsedildiğini illa okudum ve daha da kötü oldum sadece sitede gördüğüm bi yorum rahatlattı doğmadan öncede bi ruhtun ve o zamanı hatırlamıyosun siyah bi sonsuz acı yok kötü şeyler yok nedense çok hoşuma gitti bu yorum belki bazılarınızıda rahatlatır öpüldünüz :)
 

Ayy bu bende de vardi ama gecti cok sukur. Bi an diyodum ben olucem ve titremeye basliyordum ellerim ayaklarim usuyordu sonra icimden dualar okuyodum bi toplum icinde olsa hemen kalkip uzaklasiyordum sessizlesiyordum cok zordu gecti bitti cok sukur Allahm sifa versin sizede
 
Bende yeni üye oldum...yazılanları okudum yalnız olmadığımı hissesince bir nebze rahatladım...evliliğimden birkaç sene önce başladı panik atak bi ara yendim sandım ama evlendikten sonra tekrar başladı...insan içine çıkamaz oldum...herçıktığımda sanki beynimde elektirklenme oluyor..nefes alıp verişim düzensizleşiyor bayılıcak gibi oluyorum...birazda yaşanılan olaylar tetikliyor...eşimle insanların yanında dışarda arkadaşlarlaykende sıklıkla tartışıyoruz...oyüzdn dışarı çıkmak beni korkutuyor...sosyal fobiye dönüştü resmen...kendimi hep telkin ediyorum...etmeye çalışıyorum daha doğrusu...xanax ın yanmda olduğunu bilmek bni rahatlatıyor içmesemde yanmda olmalı...eğer yoksa biterim...içmemek için herşeyi yapıyorum ama muhakkak yanmda olup olmadığını kontrol ediyorum...çok sıkıcı...çok bunaldım...heran korkuyla yaşamak çok kötü...geceleri oluyor ataklarım daha çok ama birsüredir gündüzleri de olucak gibi oluyor...gözlerim ağırlaşıyor beynim elektriklenşyor sanki...eşim yardımcı saolsun ama neyin tetiklediğini bilemiyor hala tartışabiliyor bnmle...panik atak yaşadığımda yanmda oluyor oan bana acıyor eminim...bebekte istiyorum çok...yanmda dostum olsun herşeyimi sevgimi ona veriyim..ama hamilelikten korkuyorum ya panik yaşarsam ilaç içmek zorunda kalırsam?
 
İlaç içtiğim için ve kendimi zorladığım için daha iyiyim bu aralar...ama hamilelikle ilgili kafamda sorular var hala...biryerde okumuştum...ilkkez panik atakla karşılaşıyorsanız 6 ay ilaç kullanımından snra iyileşme oluyormuş 2.si tekrar olursa 2 3 yıl 3.snde 5 6 yıl ve tekrar olursa ömür boyu ilaç kullanılması gerekiyormuş...şeker hastaları vb hastalığı olankişiler nasıl ömür boyu ilaç içmeliyse panik atağı sürekli tekrarlayan kişilerinde ilaç içmesi normal ve neden ilaç içine daha ii olmak varken ilaçtan çekiniyorsunuz diyordu bir doktor...bu yazı beni bi nebzede olsa rahatlatmıştı...illet birşey evet..ama herşeyin çaresi var...o aslında gerçekte olmayan ama bizim kafada yaşadığımız krizleri yaşamaktansa ilaç içip mutlu olmayı tercih ederim...çünkü hayat çok kısa ve ben en iyi en sağlıklı şekilde korkmadan yaşamak istiyorum!
 
Bu topiği yeni gördüm ve yazma gereği duydum öncelikle herkese geçmiş olsun bende 1 aydır bu hastalığı araştırıyorum başlangıcı olduğunu düşünüyorum 2 ay önce kadar kv kp evlerine kalmaya gttk ve sanırım orada başladı herşey 1 ay içinde oldu bebeğim var 3 aylık falandı herkesin orada sütün yaramıyormu azmı çocuk öle bakılmaz vs ddmesiyle ..çocuğuma bakamıyorummu acaba benden anne olmaz diye düşüne düşüne bi hal oldum ayın sonunda bnde atak gibi başladı bişeyde diyemiyosun kimseye eee tabi öncedende bi yaşanmışlık garezde var tahammül edemiyosun suratlarına dahi içe ata ata böle oldu sinirlendiğimde veya bişey düşündüğümde moralim bozukken olduğunu sanıyordum bulantı eller kesiliyor ayaklarım yok gibi oluyo bayıldım bayılacam diye düşünüyırum ateş basıyor bu sefer dahada delleniyorum 😃neyse dedimki dönünce düzelir moralimi iyi tutarım 2 haftadır yoktu demekki dedim bişeyim yok bugün hiçbişey yokken yataktan bi öküzü öldürebilcek kapasitede kalktım aşırı sinirliydim ve bugün 2 kere yaşadım o bulantıları el ayak kesilmesi vs. Acaba diyorum tansiyonmu yok normal ,şekermi oda normal.eşim doktor önerdi ilaç içmekten nefret ederim gitmemek için #direnişteyim 😃 bide hani deli doktoru derler diye gurura yediremiyorum ☺️ Rabbim herkese acil şifalar versin.


•••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
Girme cahille münakaşaya ya sinirini zıplatır tavana,yada yazık olur adabına .. Mevlana
 
merhaba arkadaşlar ben de de panik atak var ama çok şükür kendi kendime bayağı çözümledim...ama sınavlara girdiğimde ister istemez nefes alma da kalp atışlarının hızlanmasında falan çok rahatsızlık duyuyorum ... yakında zabıt katipliği sınavına gireceğim ve evde yazıyorum ama sınav esnasında yapamıyorum elim ayağıma karışıyor... soğuk kanlı olmak için dideral isimli ilaç önerildi bana sınava birkaç gün evvelden almaya başla dendi sizin aranızda bilen varsa zararlı olur mu bu ilacı kullanmam yardımcı olursanız sevinirim.
 
Aslında kendi cevabını kendin vermişsin tatlım , problemin ne olduğunu bildikten sonra ohooo :) herşeyle başa çıkarsın
 

Günümüzde kimde yok ki anksiyete bozukluğu. Stres, aşırı hassasiyet de tetikliyor.Bir de düşünüyorsun acaba sadece benim mi başıma geliyor diye? Ama bu forumları okuyunca daha iyi hissediyorsun. En azından benim gibi aynı sıkıntıları yaşayan insanlar var diyorsun. Rabbim hepimize şifa versin inşallah...
 

Beni anlatmışsın arkadaşım. Ben de senin sıkıntılarının aynısını yaşıyorum. Telkinle hafifletmeye çalışıyorum. Korkma istersen konuşabiliriz de. Rabbim şifamızı versin
 
Bende kendimden biseyler yazayim size... Aslinda hersey cocukluktan basliyor birikiyo birikiyo ve guuum patlayiveriyor... Ben evhamli, detayci yetiskinlerin konustugu herseye kulak veren bir cocuktum... Mesela cocugun birinin bogazina elma yerken nefes borusuna kacmis diye duysam bunu beynim kaydederdi hemen, kanserli hastalarin saclarinin dokuldugunu duymusum annemin saclarini gorunce banyoda korkardim yoksa annem hasta mi diye ( tedaviden dolayi oldugunu ne bilsin kucugum) ozamanlar bir arkadasimin annesi vefat etmisti cok etkilenmistim annem nefes aliyor mu diye geceleri kontrol ederdim.Hulya kocyigitin filminden etkilenmisim olsa gerek annem oksurunce acaba kan mi geliyor agzindan diye dusunurdum. Esselaaa diye baslayan selalarda yuregim cizzzz ederdi, Her sene goktasi dusuyor, dunya batacak haberleri duyardim, gok gurultusunde kulaklarimi tikardim... daha neler neleerr sigdiramam ki buraya ve bunlari hem kucucuk icimde yasardim kimselere belli etmezdim... Bir gun babam fransa ya gitti bir seneligine ben 14, 15 yaslarindayim lisedeydim. Lise sonda stajda yapiyordum ama babamin yoklugundan dolayi kendimi sorumluluklarim var olarak hissediyordum Aksamlari babamsiz 5 kiz kardesimle ve annemle cok mutsuz gecerdi ama hicbirimiz belli etmezdik bunu birbirimize. Bunlarin hepsini bugun anliyorum aslinda dusununce ozamanlar bilmiyordum. En guzel ornegide su aslinda bugun keloglan,kara murat filmlerine hic bakamam bana hep karamsarligi, mutsuz gunleri animsatiyor ve bu filmler babamsiz gunlerin aksamlarinda izledigim filmlerdi. Ve ben bunu aileme soyledigimde ayni seyleri hissettiklerini onlarda soylediler.... 16 yasindayim bir gun aksam amcamlardayiz biranda bisey oldu bana ben sadece oluyorum dedigimi hatirliyorum ikinci kattan gupur gupur indim elim ayagim titriyor kalbim carpiyor herkes etrafimda annem bana bi samar atti ne fayda kendimi yola attim bir araba durdum bide o halde beni hastaneye at diye sagolsun birakti beni annemle bir igne yedim ogunki yedigim igneyle kaldim. Adi bile yoktu bana ne oldugunun belki annemgil biliyordur tabineyse gunler bir sene icerisinde fransa ya tasindik. Ilk ablamin yasadigi sehire indik yemyesil daglarla cevriliydi ortada sehir. Ben burda nasil yasayim bogulurum diyordum icimden daglar ustume ustume gelir derken bizim oturacagimuz sehrin boyle olmadigini duyunca sevindim.Ise basladim nisanlandim, evlendim bir oglum oldu arkasindan bir oglum daha oldu derken kucuk oglum 4 yasina basana kadar hic bisey yasamadim sonra bende bir kalp carpintisi basladi, bir gun iki gun derken devam etti acile gittim kardiolaga kac kere tahlil yaptirdim hic bisey cikmadi birde inatimki inanmiyorumda doktorlara varki bisey carpiyor diyorum. Stres diyorlar e mutluykende oluyor.Verdikleri hapida icmiyorum bu arada guvenmecigimden. Bende bide su huy vardir ne takilsa aklima internetten kitaplardan arastiririm neyse edim ben bi cocuk daha yapayim hayatima renk olsun dedim 28 yasinda bir oglum daha oldu suan 4 aylik pasam. Hep en kotusunu dusunen biriyim gogsum agrisa kalp krizi geciriyorum , kafam agrisa beyin kanamasimi yoksa tumor mu, karnim agrisa ishal olsam affedersiniz bagirsak kanseri, elim titrese parkinson, bacagim morarsa kanser mi acaba? Bu arada bilmedigim tanimadigim hastalik yoktur benim idda ediyorum cogu saglikcidan daha cok sey bildigime Bana bisey olsa yavrular nerde kalir ne yaparlar dusuncesi daha neler neler halada teshis koyulmus degil bana neyim var benimben sunu anladimki cok sey bilmiyeceksin, herseyi kendine yakistirmayacaksin, burnun agrisa internete bakmayacaksin ki direk kansersin der. Hayir demesini bileceksin yeri gelince. Mutlu olmadigim seyleri zorla yapmayacaksin sevmedigin ortama girmeyeceksin stres yapmayacaksin vara yoga dunya malina. Olum korkun varsa imaninda varsa al abdestini kil namazini olum herkese gelecek ha bugun ha yarin sen cennetini garantiye almaya bak dunyanin da tadini cikar edeplice... Dinleme vucudunu aksama kadar cik gez, evde sinema yap indir panjurlari uzat ayagini al kahveni cayini, erigini tuzunu yanina ben cok guzel akil veririm ama yapamam daha dun magazada sira beklerken yine sicak basti carpintim basladi sira bana gelmis olmasa birakip aldiklarimi kacacaktim.. cok uzattim galiba kimsede okumaz sanirim neyse en guzel saglikli gunler hepimizin olsun insallah. Selametlle
 
 
Yazdığınızı baştan sona okudumda tamamen kendimi gördüm sizde...herşeyi dinleyen her olumsuz şeyi kendine yakıştıran vs...küçüklüğümden beri herşeyi dinlerim duyarım...okadar yıpratmışki beni şimdilerde çıkıyor acısı...az önce çarpıntım vardı kötüleşmekten korktum bi bakmak istedim foruma belki biraz olsun bni telkin edicek birşeyler okurum diye yazdıklarınız resmen kalp atışlarımı yavaşlattı :) biraz olsun iyi hissettim kendimi ilk defa yalnız olmadığımı benimle birebir aynı duyguları yaşayan birinin olduğunu gördüm...çok hassas olmak iyi diil...ama hiç değişmicez..bizim gibiler herzaman ya iyi güvenilir bir dosta yada iyi bir ilaca ihtiyaç duyucaz.....
 
Cok sevindim birazcik rahatlatabilmissem seni.. Bizim tek ilacimiz ayni duygulari birebir yasadigimiz insanlarin var oldugunu bilmek sanirim...
 
Çok anlamlı bi yazı işte okuyana. Teşekkürler paylaştığın için örnek alacağım kısımlar var.
 
Herkese merhabalar yazdıklarınızı okudum da yaşadıklarım ve hala yaşamaya devam ettiklerimi düşündüm ve yalnız olmadığım için sevindim bu işkenceyi cekmeyen asla ve asla bilemez ben kalp krizi filan geçirdiğimi sanmıyorum benim takıntım apandist evet yanlış okumadınız apandist olmaktan ve patlayıp yayılmasından ve beni hastaneye yetiştireyeceklerinden deli gibi korkuyorum her sene mutlaka bir atak şeklinde geliyor ve artık çevremdeki insanlar bu ağrılarıma hiç aldırış etmiyorlar bu beni daha da etkiliyor sanki geçen seferlerde yalan soylemisimde bu sefer gerçek bana inanmayacaklar ölüp gidicem diye düşünüyorum ve işin en korkunç yanı vücudumda bir sürü fiziksel rahatsızlık hissetmem bazen Karnım o kadar agrio siskinlik hissi oluyorki yuruyemiyorum bile ama şu anda da hastayım yine apandist olduğumu patlayıp yayıldığını düşünüyorum hatta bundan o kadar eminim ki aksini söyleyen herkes düşmanım ne yapacağımı hiç bilmiyorum ilaç tedavisi görüyorum ama sürekli Doktor değiştirmek durumunda kaldım o yüzden sadece ilaç yeterli olmuyo gibi hissediyorum tam hayatımı yoluna koyuyorum yine başlıyor artık çok yoruldum paylaşıp rahatlamak istedim
 
hopemorex3 .!.:
Çok anlamlı bi yazı işte okuyana. Teşekkürler paylaştığın için örnek alacağım kısımlar var.
Genişletmek için tıkla...
Bunlari yasamayan biri okumaz sanirim okusada anlamaz, p.a.lilarin tek ilaci ayni seyleri yasayanlarin var oldugunu bilmek bana gore en azindan bi nebze rahatlatiyor.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…