Ben nişanlıyken yaşamıştım p.a yı. İnan sevdiğin adamla aynı evde olmak iyi geliyor ve bişe kalmıyor. Ama kişiye göre değişebilir. Karşındakine durumu anlat ve anlayışlıysa seni anlayacak destek olacaktır. Benim en güzel psikoloğum eşimdi.kızlar bende uzun yıllar panik atak yaşadım agır ilaçlar kullanmadım çok sükür xetenor 20 gr. kullandm çok iyi geldi ara ara korkularım oluyordu ama geçiyordu ilacı bırakalı 1,5 yıl oldu fakat yine kandimi iyi hissetmiyorum korkular başladı şimdi de nişanlanma sürecindeyim endişelerim daha artmaya başladı kendisiyle paylaşmak istiyorum ama bi türlü konuya giremiyorumevlilik teklifini yaptıgında nerdeyse kabul etmiycektim ve anlatıcaktım bazı sebebler var vs.vs. die ama anlatamadım lütfen yardım edin kızlar sanki evlenirsem daha kötü olurum evliliği kaldıramazsam birde şehir dısı sorunumuz var en cokta o kafamı kurcalıyor yalnız kalamama korkusu hep bi kaygı durumu bu hastalık biliysunz o yüzden napmalıyım
Bende o an hiç bişey düşünemiyorumTeşekkür ederim ilk önce dostlar sağolsun..Peki sorabilirmiyim atak anında düşünebiliyormusun ya bu ilaç bana zarar verecek almayayım diye..canının derdine düşmüşsün..mümkünmü bu????
Katılıyorum can.Bu sizin yaşadığınız atak...ki siz 3 kez ağır yaşamışsınız,o sizin ''ağır'' atağınız ilerleyerek devam etmez umarım... mesela ben panik atakda hiç soğuk ter falan atmam,vücudum buz gibi olmaz,yanıyorum hissi olmaz...Size şunu söyleyebilirim,yaşadıklarımı yaşadığınızı sanmıyorum,size inanmam için o an bedeninizde ben olmalıyım,benim ruhum ve bedenim yaşamalı,bu söylediğim de zaten abartı ve imkansız bişey,şunu anlatmaya çalışıyorum,benim yaşadığım atağı yaşayıp da hastaneye gitmeyecek,o an kendi başına yenecek bir babayiğit dünya üzerinde yok,bu kadar da iddialı konuşuyorum...şöyle düşünün kalbiniz 120 atıyo ve nefes alamıyosunuz,banyoya girip atağınızı yeniyorsunuz,ben buna sadece gülerim...size göre ağır ama bana göre çok ahfif bir atak bu...çünkü benim de kendi kendime yendiğim hafif ataklarım var...ben atağımın birinde nefessiz kalıp arabamızın koltuğunu (deri döşemesini)parçaladım hastaneye giderken,aynı can çekişen,ölen biri gibi...dr a gittiğimde,sadece çarpıntın var,nefes alamaman tamamen psikolojik dediğinde dr un yakasına yapışıp sen ne diyosun ben ölüyorum sen bana bişeyin yok diyosun dedim hemşireler ailem ayırdı,allahtan dr çok anlayışlıydı,ağır vakasın dedi ama sonra sohbet ettik falan iğnelerden sonra...
arkadaşlar hafif atakları kendim atlatabiliyorum,ama ağır ataklarda dr a gitmek zorundasınız...cahilce bir iş yaptım,bende kendim yenicem yenicem dedim veya benim psikolojik hiçbişeyim yok kesin başka bir hastalığım var diyerek o dahiliye senin,bu kardiyoloji benim dolaştım, 5 sene sonra artık katlanılmaz hale gelince psikoloğa gittim ve ilaç kullanmaya başladım...ilaç dönemi biraz sancılıydı ama bende bana uygun ilacı buldum sonuç olarak...lütfen dr a gidin ve ilaç kullanmanız gerekiyorsa kullanın,he ataklarınız hafiftir,başlangıcıdır tabiki tavsiye edemem ilacı,yenmeye çalışın ama yenemeyebilirsiniz de,bu hastalığın çeşidi çok,şiddetleri herkesde farklı...çok ağırsanız kesinlikle gidin...ilaçların zararlarına gelince elbette var ama madem böyle bir derdim var ilaç kullanmak zorundayım...
Sürç-ü lisan ettiysem affola...herkese geçmiş olsun
Beyin filmini çektiripte beyin kimyasının yanlış olduğu ıspatlanmış mı bunu kanıtlayan var mı peki canım ? Panikatakta fiziksel hiçbir sıkıntı yoktur ve genellikle stres kötü olaylar yaşamanın ardından çıkar..ilaç sadece beyni baskılar uyuşturur bi müddet iyi oldum dersin..ama bırakanlar ne durumda nası hissediyolar acaba ? Bünye ve düşünce yapısı bakış açısı güçlü ise ilaca lüzum yoktur bu rahatsızlıkta..ama tek başına ilaçsız mücadele edemeyende hayatın normal devam edebilmesi için illaki ilaç desteği alacak. Ben çok ağır geçirdim ama ilaçla değil olumlu düşünce ve kişisel gelişim ibadet meditasyonla normale döndü hayatım ve eser kalmadı o durumdan.Bende o an hiç bişey düşünemiyorumve ilaç kullananlardanım. Ve ilaç yüzde doksan dokuz iyi geliyor. Sadece size uygun ilaçları bulmak önemli. Her ilaç her bünyeye olmuyor.ve ilaçta kullanmak şart bu hastalıkta çünkü beyin kimyası yanlış salgılar salgılıyor. hiç bir sorun yokken bi sorun varmış gibi salgılanılıyor. Ve ilaçlar bunu düzeltme için şart. Dış takviye.düşünce gücüyle beyin kimyasını düzenlemek imkansız. Bunuu başarabilmek büyük bi yetenektir.sihir gibi :)
Canım tamam o dedigin seylerde faydalı.kişisel gelişim ibadet inanç katılıyorum. Düzelmenin yarısı inancı degiştirmek. Yada iyi olacagına inanmaktan gecer. Ama diger kimyasal bozukluklrımızı da ilaç takviyesiyle düzeltiriz.ruhsal hastalıklarda beynin kimyasının salgılanışının degiştigi kanıtlanmıştır. Araştırabilirsin. Hatta elektironik filmlerde bile saglıksız beyin loblarında degişmeler görülmüş fiziksel olarak . Ha şöyleki uyuşturan ilalarda var oda dogru. Amacı sakinleştirip uyuşturup çok düşünmememizi saglarlar. Yanlış degil yani :). Ama ilaçta gerekiyosa kullanalım derim ben. Çok uyuşturan ilaç verilirse doktorunuzu uyarınız rahatsızlıklarınızı dile getiriniz. Onlar degiştiriyolar sonraBeyin filmini çektiripte beyin kimyasının yanlış olduğu ıspatlanmış mı bunu kanıtlayan var mı peki canım ? Panikatakta fiziksel hiçbir sıkıntı yoktur ve genellikle stres kötü olaylar yaşamanın ardından çıkar..ilaç sadece beyni baskılar uyuşturur bi müddet iyi oldum dersin..ama bırakanlar ne durumda nası hissediyolar acaba ? Bünye ve düşünce yapısı bakış açısı güçlü ise ilaca lüzum yoktur bu rahatsızlıkta..ama tek başına ilaçsız mücadele edemeyende hayatın normal devam edebilmesi için illaki ilaç desteği alacak. Ben çok ağır geçirdim ama ilaçla değil olumlu düşünce ve kişisel gelişim ibadet meditasyonla normale döndü hayatım ve eser kalmadı o durumdan.
kızlar bende uzun yıllar panik atak yaşadım agır ilaçlar kullanmadım çok sükür xetenor 20 gr. kullandm çok iyi geldi ara ara korkularım oluyordu ama geçiyordu ilacı bırakalı 1,5 yıl oldu fakat yine kandimi iyi hissetmiyorum korkular başladı şimdi de nişanlanma sürecindeyim endişelerim daha artmaya başladı kendisiyle paylaşmak istiyorum ama bi türlü konuya giremiyorumevlilik teklifini yaptıgında nerdeyse kabul etmiycektim ve anlatıcaktım bazı sebebler var vs.vs. die ama anlatamadım lütfen yardım edin kızlar sanki evlenirsem daha kötü olurum evliliği kaldıramazsam birde şehir dısı sorunumuz var en cokta o kafamı kurcalıyor yalnız kalamama korkusu hep bi kaygı durumu bu hastalık biliysunz o yüzden napmalıyım
Bu yazdıklarınızı okurken ben mi yazdım acaba bunlrı dedm özellikle hastalıklarla ilgili olan kısımlar ve çocukluk yılları,Bende kendimden biseyler yazayim size... Aslinda hersey cocukluktan basliyor birikiyo birikiyo ve guuum patlayiveriyor... Ben evhamli, detayci yetiskinlerin konustugu herseye kulak veren bir cocuktum... Mesela cocugun birinin bogazina elma yerken nefes borusuna kacmis diye duysam bunu beynim kaydederdi hemen, kanserli hastalarin saclarinin dokuldugunu duymusum annemin saclarini gorunce banyoda korkardim yoksa annem hasta mi diye ( tedaviden dolayi oldugunu ne bilsin kucugum) ozamanlar bir arkadasimin annesi vefat etmisti cok etkilenmistim annem nefes aliyor mu diye geceleri kontrol ederdim.Hulya kocyigitin filminden etkilenmisim olsa gerek annem oksurunce acaba kan mi geliyor agzindan diye dusunurdum. Esselaaa diye baslayan selalarda yuregim cizzzz ederdi, Her sene goktasi dusuyor, dunya batacak haberleri duyardim, gok gurultusunde kulaklarimi tikardim... daha neler neleerr sigdiramam ki buraya ve bunlari hem kucucuk icimde yasardim kimselere belli etmezdim... Bir gun babam fransa ya gitti bir seneligine ben 14, 15 yaslarindayim lisedeydim. Lise sonda stajda yapiyordum ama babamin yoklugundan dolayi kendimi sorumluluklarim var olarak hissediyordum Aksamlari babamsiz 5 kiz kardesimle ve annemle cok mutsuz gecerdi ama hicbirimiz belli etmezdik bunu birbirimize. Bunlarin hepsini bugun anliyorum aslinda dusununce ozamanlar bilmiyordum. En guzel ornegide su aslinda bugun keloglan,kara murat filmlerine hic bakamam bana hep karamsarligi, mutsuz gunleri animsatiyor ve bu filmler babamsiz gunlerin aksamlarinda izledigim filmlerdi. Ve ben bunu aileme soyledigimde ayni seyleri hissettiklerini onlarda soylediler.... 16 yasindayim bir gun aksam amcamlardayiz biranda bisey oldu bana ben sadece oluyorum dedigimi hatirliyorum ikinci kattan gupur gupur indim elim ayagim titriyor kalbim carpiyor herkes etrafimda annem bana bi samar attine fayda kendimi yola attim bir araba durdum bide o halde beni hastaneye at diye sagolsun birakti beni annemle bir igne yedim ogunki yedigim igneyle kaldim. Adi bile yoktu bana ne oldugunun belki annemgil biliyordur tabi neyse gunler bir sene icerisinde fransa ya tasindik. Ilk ablamin yasadigi sehire indik yemyesil daglarla cevriliydi ortada sehir. Ben burda nasil yasayim bogulurum diyordum icimden daglar ustume ustume gelir derken bizim oturacagimuz sehrin boyle olmadigini duyunca sevindim.Ise basladim nisanlandim, evlendim bir oglum oldu arkasindan bir oglum daha oldu derken kucuk oglum 4 yasina basana kadar hic bisey yasamadim sonra bende bir kalp carpintisi basladi, bir gun iki gun derken devam etti acile gittim kardiolaga kac kere tahlil yaptirdim hic bisey cikmadi birde inatimki inanmiyorumda doktorlara varki bisey carpiyor diyorum. Stres diyorlar e mutluykende oluyor.Verdikleri hapida icmiyorum bu arada guvenmecigimden. Bende bide su huy vardir ne takilsa aklima internetten kitaplardan arastiririm neyse edim ben bi cocuk daha yapayim hayatima renk olsun dedim 28 yasinda bir oglum daha oldu suan 4 aylik pasam . Hep en kotusunu dusunen biriyim gogsum agrisa kalp krizi geciriyorum , kafam agrisa beyin kanamasimi yoksa tumor mu, karnim agrisa ishal olsam affedersiniz bagirsak kanseri, elim titrese parkinson, bacagim morarsa kanser mi acaba? Bu arada bilmedigim tanimadigim hastalik yoktur benim idda ediyorum cogu saglikcidan daha cok sey bildigime Bana bisey olsa yavrular nerde kalir ne yaparlar dusuncesi daha neler neler halada teshis koyulmus degil bana neyim var benim ben sunu anladimki cok sey bilmiyeceksin, herseyi kendine yakistirmayacaksin, burnun agrisa internete bakmayacaksin ki direk kansersin der. Hayir demesini bileceksin yeri gelince. Mutlu olmadigim seyleri zorla yapmayacaksin sevmedigin ortama girmeyeceksin stres yapmayacaksin vara yoga dunya malina. Olum korkun varsa imaninda varsa al abdestini kil namazini olum herkese gelecek ha bugun ha yarin sen cennetini garantiye almaya bak dunyanin da tadini cikar edeplice... Dinleme vucudunu aksama kadar cik gez, evde sinema yap indir panjurlari uzat ayagini al kahveni cayini, erigini tuzunu yanina ben cok guzel akil veririm ama yapamam daha dun magazada sira beklerken yine sicak basti carpintim basladi sira bana gelmis olmasa birakip aldiklarimi kacacaktim.. cok uzattim galiba kimsede okumaz sanirim neyse en guzel saglikli gunler hepimizin olsun insallah. Selametlle
merhabalar, bence bir psikologdan önce psikiyatriye gitmelisiniz. Panik atağın diğer hastalıklarda olduğu gibi ilerleme özelliği var. Uzman olmadığım için tanı koyamam ama bende panik atak hastasıydım. Çok şükür düzenli ilaç kullanımı ve terapi sonucu atlattım. Şu an ilaç kullanmıyorum rahatım.Selam arkadaşlar. Biliyorum doktora gitmemiz gerek bu konular için ama öncelikle sizin deneyimlerinize danışmak istedim; Bende de nedensiz çarpıntılar oluyordu. Terleme olmuyor, ama kalbim sanki boğazımda atıyor gibi bir his oluşuyor. Uzun bir süre de devam ediyordu. Bazen geceleri sanki heyecanla birşey bekler gibi bir his geliyor uykumdan uyandırıyordu... Dahiliyeye gittim kalp ile ilgili bir sorunum olabileceğini düşünerek. Hiç birşey çıkmadı... Sonrasında işteki problemlerden dolayı işten atıldım veeee ... çarpıntılar bitti. :) evet kötü bişey aslında ama iyiye dönüştü ilginç.
Hiç psikoloğa gitmedim bu durumla ilgili. Tekrarlanma da olmadı. Sizce Panik atak başlangıcı olabilir mi?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?