Merhaba arkadaşlar, 38+6 haftalık hamileyim. Gebelikte genetik rahatsızlık şüphesi, erken Doğum riski gibi bir çok stresli şeyler yaşadım ama şimdilik hepsi kontrol altında. Daha önce uçakta bir kaç kez panik atak olduğunu düşündüğüm şeyler yaşadım. Artık uçağa binmiyorum. Gebelikte sanırım 4 defa benzer şeyleri yaşadım panik hali mide bulantısı aklımı oynatacağım hissi kulaklarda basınç vs. 10-15 dk ataklar geçirdim. Kendim psikolog olduğum için belirtilerin ne anlama geldiğini biliyorum. Henüz başka birinden destek almadım. Ama terzi kendi söküğünü dikemiyor ne yazıktı. Sizin yazdıklarınızı okumak bana umut veriyor.
Gelelim asıl konuya. Dün ailecek güzel bir kahvaltıya uyanalım diye yola çıktık yolda birden Yen'i bir atak başladı arabayı durdurup sakinleşmeye çalıştım etrafındakiler huzuru kaçmasın diye programı ertelemedim ama evden uzaklaştıkça kasvetli havanın da etkisiyle bir türlü atlatamadım bu durum. Bir şekilde idare ettim dönüşte doktora uğradık bebek iyi çok şükür bir de KBBye muayene oldum tıkanıklık ve nefes alamama hissi için, burunda ve genizde ödem olduğu için rahatsızlık verebileceğini ve zaten var olan alerjik durumun da tetiklediğini söyledi. Bi kaç burun dmalası verdi bir tanesi kortizonlu dedi tabi kullanmaya cesaret edemedim bebeğe zarar verir diye. Sonrasından eve gidince tekrar kadın Doğum doktoruma yazdım destek istedim o da Melissa çayı , pasifflora şurup geçmezse yarım tablet atarax önerdi geçmezse hastanede serumla rahatlatırız merak etme dedi. 10-15 dakikalık paniklere alışkın olan ben dünden beri içimdeki sıkıntıyı nefes darlığını atlatamıyorum. Pasifflorada alkol olduğu için içmedim, atarax bebeğe zarar verir diye korkuyorum. Melisa çayı ile rahatlamaya çalışıyorum. Ama bir türlü kulağımdaki olduğunu düşündüğüm basınç boğazımdaki tıkanıklık geçmiyor kendimi bi kaç gün önceki o heyecanlı mutlu halime döndüremiyorum. İşin kötüsü bebeğin suyu azaldığı için 34. Haftadan erken Doğum riski ile izne ayrılan neredeyse 1 Aydır evde dinlenen hazırlıklarını yapMış doğuma çok hazır hisseden ben şu anda bu halde Doğum yapmaktan, kendi derdimden bebeğimi gözüm görmemesinden çok korkuyorum. Bu kaygı huzursuzluk hali hiç geçmeyecek gibi geliyor. Midemde ekşime hiç bir şey yiyip içemiyorum dünden beri. Yedikçe tıkanıyor gibi oluyorum sanki. Nefesim kesiliyor. Sanırım artık bebeğin de büyümesinin etkisi var. Bilmiyorum
Bu kadar uzun yazıyı bilmem okur musunuz. Sizinle dertleşmek, sizden destek almak istedim. Hep geçip giden ataklar iki gündür içime işlemiş gitmeyecek gibi hissediyorum ( sanırım kaygı bozukluğu oluyor bu) sürekli dua okuyorum etrafımdakiler okuyor destek olmaya çalışıyorlar ama beni en iyi siz anlarsınız sanırım. Bu ilaçlar çok etkili mi kullanmalı mıyım yoksa direnmeye devam mı etmeliyim bilmiyorum. Bebeğimi kucağıma alınca geçeçek mi gerçekten? Belki o heyecanla daha mı kötü olacağım bilmiyorum.. anlayacağınız belirsizlik hakim hiç bir şey bilmiyorum..
