Iki gün evde durunca boğulan ben, inan buna rağmen iyiyim.8 aydır bebişimleyim.çalışmadan duramam diyordum.şimdi ücretsiz izin de yetmiyor.tekrar isteyecegim.
Ben çatı muayenesini dahi yaptırmadım,normal doğumdan feci korkuyordum.Genel anesteziyle sezeryan dedi dr.um.seni anca etkisiz hale getiririz dedi .

Kapılarına dayanırdım ağlak zirlak,depresyon ta tepede,salya sümük,açım ölüyorum serum verin diye:)Hiç unutmam bebeğin erkek deyivermişti,ekrana bile bakmazdım ki dogru dürüst,pipisini göstermişti:)ammaannn yeni bir odun geliyo babası gibi demiştim.:)
Bende ani gelişen sinir ve öfke atakları var,ne cektiler benden o ve asistanları sonraki haftalarda.iyice tanımıştı artık ve cok anlayışlıydı.
Doğuma gidecegim gün de kapıları bamm gümmmm vuruyordum evde.Hastanede ağlama krizleri,sonda takılırken viyaklamalar,bi uyandım,koridordayım,korktum bebek nerde dedim hemen:)çıkardık getirecegiz odaya dediler.Bi getirdiler narkozdan kafa bi milyon ağlaya ağlaya annecik dedim oba.eşim video cekmiş.izledikce herkes ağlar.sen min..çtın benim ağzıma 9 ay diyorum ağlayarak:)o da meme arıyo :)
Bütün yaşadığım sıkıntılar uçtu gitti.herşey zaman işte.zamanını yaşıyoruz ve geciyor.hormonlar alevli hamilelikte rahatsızlık varsa iyice ayyuka çıkıyor.o zamanlar derdik biz de buraya iyiyiz diye yazacak mıyız diye..