Paramparça olunca nasıl toparlanıyorsunuz ?

Yesyess

Geçici Olarak Hesap Pasiftir !
tek ayak cezası
Kayıtlı Üye
1 Haziran 2019
2.148
7.468
73
33

İstanbul Havalimanı'nda güvenlik işçisi intihar etti

İstanbul Havalimanı'nda İGA Güvenlik'te çalışan işçi, Terminal'de gidiş katından geliş katına atlayarak intihar etti. Arkadaşlarının engellemeye çalıştığı işçi, sosyal medya hesabından gözyaşlarıyla fotoğraf paylaşarak helallik istedi.
haber.sol.org.tr
Bu sabah bu habere denk geldim , paramparça oldum toparlayamıyorum .
Ülkemizde maalesef her gün insanların derin acilari haber oluyor ve ben bazen psikolojimi bunlardan koruyamiyorum .
Ama korumazsam , asıl o zaman faydam olmaz hic bir şeye hic bir kimseye .
Intihar benim için çok farklı bir olgu ; kardeşimizin gözlerindeki acı beni mahvetti , muhtemelen son yaşadığı ya da paylaştığı şey onun için sadece tetikleyici oldu. Intihar eden , son notunu resimlerle ya da yazarak paylaşan herkesin acısını böyle çıplak gözle görebiliyoruz . Ve ben her gördüğümde paramparça oluyorum. Siz bu tarz durumlarda nasıl toparlaniyorsunuz , acıyı nasil klavuzunuz degil de daha güzel şeyler yapma adına tetikleyiciniz olarak kullanıyorsunuz fikirlerinizi rica ediyorum .
 
Ben de çok üzülüyorum

Eskiden intihar edenlerin bencil olduğunu düşünürdüm, şimdi ise bildiğim tek şey insanın en değerli varlığı kendi canı, intiharla kendi canından vazgeçmeyi göze alan kişi ise tarifsiz bir acı içinde olmalı...
 
Inanın çok acı içinde oluyorlar ve bir süre sonra beyin size bunu otomatik olarak sunuyor .
Mesela depresif dönemler yaşadınız ve intihar etmediniz sağlığınıza kavuştunuz; beyin sonraki yaşantınızda zorda kaldığınızda tetiklendiginizde hemen bunu sunuyor size .
O an işte acı derecenize göre karar veriyorsunuz. Gerçekten çok zor .
 
Ben de hemfikirim . Yargılamıyorum . Sadece o anki acısını biliyorum , görüyoruz da zaten . O acı beni kahrediyor . Dilerim ölüm sonrası gerçekten onun için huzur olmuştur
 
Benim çocuklarla ilgili haberlerde ruhum parçalanıyor. O yüzden hiç bakmıyorum, üç maymunu oynuyorum genelde öyle haberlerde. Okusam da kimseye bir faydam yok çünkü. Üzüldüğümle kalacağım. Olan olmuş.

İntihar haberleri de elbette çok üzücü. Ama çocuklarla ilgili haberler gibi etkilemiyor beni.
 
Herkesin derin empati kurma secimi kendine ait elbette . Karakterimize dünyaya bakışımıza göre şekilleniyor.
Bende de çocuklar çok yoğun degil .
Hayvanlar çok çok yoğun ve ruh hastalığı olan hayatına son veren insanlar .
 
Hergün onlarcası belki binlercesi oluyor. Geri kalanlara sabır dileniyor. Hep bu başımızdaki koltuğa yapışıp kalanlar (!) sorumlu bundan, olup bitenlerden, başka bir açıklaması yok. Olamaz. Öğretmen olurlar, atanamazlar, ama s*riyelileri öğretmen yaparlar. Tıp okurla, ama iş bulamazlar, ama ar*aplar başa geçer. Evini geçindiremeyen, ayı nasıl çıkaracağım diye düşünenler, kirayı acaba 2 gün sonra mı versem diye hesap edenler oluyor, ne yazık ki. Ha bir de can polislerimiz var. Ne huzuru ne sağlığı yerinde olan. Durumları iyi olmadığı için çocuklarını okula gönderemeyen. Bütün bunları kaldıramayıp intihar edenler çok. Maalesef. Ama bu onları neden ilgilendirsin ki (!), değil mi? Kendi milletinden önce başka millete bu fırsatı tanımak kendilerine borç sayıyorlar.

Psikolojik illaki bizi etkiler, ama her birine de üzülemeyiz. Ne kadar zor da olsa, acı da olsa, gerçek bu.
 
Öyle tabi. Çocuklarla ilgili hep hassastım ama kızlarım doğduktan sonra, ciğerim sökülürcesine acı çekiyorum çocuklarla ilgili haberlerde, o yüzden bakmıyorum artık.

Ben genç yaşta ailemi kaybetmiş bir insanım. Yani dibe vurmanın alasını yaşadım, ondan sanırım böyle ölüm haberleri beni çok çok derinden etkileyemiyor. Bir çeşit duyarsızlaşma belki.

Size verebileceğim tek tavsiye, çok derinden etkileniyorsanız, kendinizi böyle haberlere çok fazla maruz bırakmayın. Dünya böyle bir yer; büyük acılar, haksızlıklar var. Savaşabileceğimiz şeylerse, savaşalım ama sadece izleyip, acı çekeceğimiz şeylerse, buna gerek yok. İzlemeyelim daha iyi.
 
Yüzde yüz haklisiniz ama zaten isim bu acilar uzerine ..
Bide açıkçası sosyal medyayı seviyorum . Güzel hesaplar takip ediyorum bu sabah bu haberi beğendiğim bir hocamın hesabında gördüm mesela . Nasıl maruz kalmam bilmiyorum . Maruz kaldıktan sonrasını donusturmem gerekiyor
 
İşinizin bir parçasıyla, bilemem tabi. Maruz kalmamanız imkansız. Belki psikologa gitmelisiniz. Böyle haberlere çok sık maruz kalan bir insanın psikolojisinin normal kalması mümkün değil bence. Yani sadece haber başlıklarını okuduğumda gözlerim yuvalarından fırlayabiliyor ve kaçıyorum.
 
Günaydın, merhametiniz ve yoğun duygularınız galiba bazı olaylarda öne çıkıyor. Ve belki daha önce sizde acı çektiğiniz için buna benzer duyguları yaşamış olmanız bu gibi kişileri daha fazla anlayıp üzülmenize neden olabilir. Çünkü bende bazı zamanlarda çok çaresizlik içine düştüm. Hiç bir çıkar yol olamayan durumlardı ve sadece acı çektim,Belki bende o acılara son vermek için intiharı düşünebilirdim. Ucundan kıyısından düşünmüşlüğümde olmuştur ama beni tek tutan dalım inançlarımdı, bunun bir şekilde geçeceğiydi, güçlü olmam gerektiğiydi. Çok şükür o günler geçti. Ama ne zaman benim gibi çaresiz bir duruma düşen dağılmış bir insan görsem içim cız eder. Senin dediğin gibi dağılırım ve bir iki günde etkisi üzerimde devam eder. Çünkü aşağı yukarı psikolojisinin ne kadar kötü olduğunu, ne kadar zorda olduğunu anlayabildiğimden sanki onun yerindeki kişi ben gibi hissediyorum. Gerçek empati bu sanırım. Diğer olaylarda üzülsemde bu tarz olaylar beni daha çok etkiliyor. Benim en geçerli metodum analiz etmek ve çokça düşünmek. İnsanların bir davranışı neden yapacağının kökenini düşünmek. Onu oraya kadar neyin getirebileceği. Ben hemen her olayda, olan olayı tartışmam. Bunu niye yaptı, bu niye böyle oldu demekten ziyade, o olayın ortaya çıkmasına neden olan duygu, dürtü, ana sebep nedir diye sorgularım. Çünkü kökünde bir etken vardır ve o etken değişmedikçe ona bağlı belki 1 milyon vaka ortaya çıkabilir. O vakaları düşünüp tartışmak boş gelir bana. Ama insanların çoğu olayları konuşuyor. O onu dedi, bu bunu yaptı vs. Bu haberdeki arkadaşında intihar sebebi asla ırkçılık olamaz. Orada yoğun bir psikolojik bozukluk, bir hayattan kopuş, bir amaçsızlık var. Seninde dediğin gibi o son olayı onda tetikleyici olmuş olabilir, adete tribe girmiş. Sana tavsiyem dıştan görüntüyü bırakarak öze inersen algılarında değişir. Bu metodu kulanman seni kişilik olarak daha güçlü yapar. Çözümleme yeteğinide inanılmaz arttırır. Bu gibi olaylardada dağılmazsın ama insan olarak sadece üzülürsün ki bu da çok doğal.
 
Cok doğru kendim kişisel problem yaşayınca mutlaka yardım alıyorum ama bu tarz bir şey için yardım almak hic aklıma gelmemişti .
Teşekkür ederim öneriniz için, var olun.
 
Teşekkür ederim uzun uzun emek vererek yazdığınız yorumunuz için .
Çok sağ olun.
 
Ben yazacaktım önce siz yazmışsınız. Neden yani sebep ne?
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

Psikolojiye İlgi Duyanların Okumasını Önerdiğim Kitaplar
2 3 4
Yorumlar
71
Görüntüleme
45K
SARILARIN FILIZ
Elinde değilmiş, Âşık olmuş...
57 58 59
Yorumlar
1K
Görüntüleme
229K
_masumane_
Keske o yüzükler hic takilmasaydi....
2 3
Yorumlar
53
Görüntüleme
9K
kissnookums
Burçların Arkadaş İlişkisi...
Yorumlar
0
Görüntüleme
1K
Caddy
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…