Herkese iyi günler;
Nereden başlasam bilemiyorum. Hayata tutunmaya çalışıyorum. Çok bitkinin,yalnızım,ne yapacağımı bilemez haldeyim. Göğsümün üstündeki ağırlıkla yaşamaya anne olmaya devam ediyorum fakat ruhum ölü.
31 yaşındayım ufak bir kızım var ailemle yaşıyorum eşimden ayrıldım mesele eski eşim değil. Eşimden sonra birlikte olduğum kişiyle ilgili.
Yaklaşık bir yıl önce tanıştık. İlk başlarda her şey güzeldi. Geziyorduk,gülüyorduk,eğleniyorduk,dertleşiyorduk.
Bir süre sonra her şey değişti. Mesnetsiz kıskançlıklar,kavgalar,küfürler,aşağılamalar ve en kötüsü fiziksel ve psikolojik şiddetti.
Kendi kafasında yarattığı kurgular yüzünden dayak yedim. Sorduğum bir soru yüzünden,bazen geçirdiğim bir rahatsızlık yüzünden dayak yedim ben.
Burnum oynadı yerinden defalarca yüzüm morardı makyajla kapadım. Öyle bir noktaya geldim beni öyle bir noktaya getirdi ki beni dövmesini kafamda normalleştirmeye başlamıştım.
Haklı ama diyordum çok sinirli diyordum bende öyle demeseydim diyordum.
Oysa beni hep yanlış anlıyordu hiçbir zaman kendisine hakaret etmedim küfür etmedim üzerime saldırmasına neden olacak bir şey yapmadım.
Onun canını yaktığımı bu yüzden onunda benim canımı yakması gerektiğini söyledi hep.
Beni defalarca evine kilitledi gitmeme izin vermedi.
Kaç kere ölüm korkusu yaşadım psikoljim yerle bir en dipteyim.
Kendine zarar verdi canımı yaktığını söylediğimde kendine de zarar verdi.
Çünkü beni çok seviyormuş kıyamıyormuş bu yüzden kendine zarar vermiş.
Benim kanımı akıttı kendi kanını akıttı. Ne için? Çünkü o gün suratım asıktı. Başka gün bir arkadaşı için "kim?" diye sordum. Başka bir gün çarşıya gitmek istedim. Başka bir gün kızımın babasıyla telefonda konuşmak zorunda kaldım. Bu ve bunun gibi bir sürü neden.
Bazen belki kızmakta haklıydı ama dövmekte sövmekte haklı mıydı? Kendimi çok değersiz hissediyorum.
Her seferinde perişan şekilde geldi bana yalvardı sözler verdi yeminler etti. Sana bir daha öyle dokunmayacağım dedi.
Bir süre gerçekten bana zarar vermedi.
Hamile olduğumu öğrendim erken dönemde. Zamanın uygun olmadığını söyledim. Aldırmak istedim izin vermedi. Gebeliği onun zoruyla devam ettirdim.
Ve ben hamileyken yüzüme göğsüme yumruk yedim. Eve kilitlendim geceden sabahın körüne kadar fiziksel olarak aşağılandım. Ağıza alınmayacak küfürlere aşağılanmalara maruz kaldım.
Ertesi gün yine geldi beni sevdiğini söyledi. Çocuğunu taşıdığımı evleneceğimizi söyledi.
Ama bu sefer inanmadım. Gebeliği sonlandırdım canım çok acıdı kalbim yandı. Ben bu kadarını hakedecek ne yaptım? Hala arıyor bende Sevmiştim belki hala seviyorum ama çok şükür aklım hala yerinde. Böyle yaşanmayacağını biliyorum.
Hiç dertleşecek içimi dökecek kimsem yok. Okuduğunuz için teşekkür ederim.